Marketeers noemen het randcultuur-tieners en jongvolwassenen die op internet zijn opgegroeid; multiculturele, wereldwijde early adopters die digitaal communiceren om de nieuwste trends op het gebied van mode, muziek, kunst, technologie en actiesporten te verspreiden. Weinig mensen begrijpen de demografie beter dan Greg Selkoe, de 36-jarige CEO van Karmaloop. Het in Boston gevestigde bedrijf, opgericht in 1999, begon als een e-commercesite die hippe en edgy kleding verkocht, maar is sindsdien uitgegroeid tot een ontluikend hipster-media-imperium, dat muziek, televisie en Japanse animatie omvat, evenals kleding en schoeisel van meer dan 500 merken. De omzet bedroeg vorig jaar 130 miljoen dollar, een stijging van 81 procent ten opzichte van 2010. De voorsprong van Karmaloop: De overgrote meerderheid van de 220 werknemers van het bedrijf, waaronder Selkoe (een voormalige breakdanser die nog steeds zijn moves uithaalt op bedrijfsfeesten), zijn dj's, artiesten, ontwerpers, of anderszins actieve deelnemers aan de bermcultuur waaraan de site verkoopt. Zoals verteld aan Liz Welch.
Ik ben geen ochtendmens - ik kijk op mijn iPhone als ik wakker word, rond 8 uur 's ochtends, om te zien of er dringend nieuws is of dat ik een vroege vergadering heb. Ik vertrouw op mijn assistent, Lauren: ze sms't me als eerste om me eraan te herinneren waar ik moet zijn. Ik neem een snelle douche, haast me het huis uit en pak meestal het ontbijt of eet een Nutri-Grain-reep. Als ik een vroege ontmoeting heb, bijvoorbeeld met een investeerder, doe ik dat in het Four Seasons, dat naast ons kantoor ligt. Ik ben meestal de enige met sneakers.
hoe oud is dageraad staley?
Mijn woon-werkverkeer is één minuut en 20 seconden. Ik woon twee straten verwijderd van mijn werk, daarom heb ik voor dit kantoor gekozen. Het gebouw stond op de nominatie om gesloopt te worden, maar toen stortte de economie in, dus nam ik contact op met de huisbaas, en hij gaf ons veel. Ik wilde in Boston blijven. Het is mijn geboorteplaats; plus, er komen veel echt slimme kinderen uit de universiteiten hier, dus we pakken ze voordat ze ergens anders heen gaan. Wat ons succesvol maakt, is dat onze medewerkers de straatcultuur weerspiegelen die we op de markt brengen: sommigen zijn dj's of muzikanten of artiesten. Ze zijn jong - de gemiddelde leeftijd hier is 26 - en ze komen uit bijna elk ras, elke religie en etniciteit. Kortom, zij zijn de markt waaraan we verkopen.
De meeste mensen komen pas om 10 of 10.30 uur op kantoor aan. Ik probeer er om 9 uur te zijn om tijd te hebben om e-mails door te nemen en na te denken over wat ik die dag wil doen. Ik kan me het beste concentreren als ik echt luide muziek speel - ik heb afspeellijsten op Pandora, Spotify en iTunes. Het is altijd eclectisch: zoals Serge Gainsbourg en Kanye West. Ik hou van muziek die me opvrolijkt.
Als er mensen binnenkomen, loop ik meestal door het kantoor. Er wordt veel gelachen en kameraadschappelijk gespeeld, maar je moet hard werken anders hou je het hier niet vol. En jij hebt altijd dienst: ik bel mensen op zondag om 4 uur 's middags omdat ik iets heb bedacht waar ik over wil praten. Als gevolg hiervan hebben we een zeer hoog verloop onder nieuwe medewerkers. Vaak passen mensen bij de cultuur - ze houden van de levensstijl, de muziek - maar ze willen niet zo hard werken. Of sommige mensen zijn geweldige werkers, maar kunnen niet in het ritme komen.
We hebben drie verdiepingen in het kantoor in Boston. Mijn kantoor is naast dat van Chris Mastrangelo, onze Chief Operating Officer. Hij begon als onze juridisch adviseur. Mijn vrouw, Dina, advocaat van opleiding, liep stage bij zijn kantoor toen ik Karmaloop begon, en ze zei dat Chris haar aan mij deed denken, omdat hij een van de weinige mensen was die feestte. Hij heeft me geholpen het bedrijf op te starten. Dat deed Dina ook, die nu onze creative director is. Ze studeerde rechten toen ik begon en wilde nog steeds met me trouwen, ook al was ik een bedrijf begonnen in de kelder van mijn ouders. Ik verloor eerst hand over hand geld, en ze steunde ons. Maar toen we groter werden, kwam ze hier werken.
Ik houd toezicht op alle afdelingen van het bedrijf. Karmaloop.com is de reguliere site; Kazbah is onze marktplaats waar we opkomende ontwerpers verkopen; PLNDR is een flash-sale-site, die groeit als gangbusters; Boylston Trading is onze high-end mannensite; Brick Harbor, een skate-site, is net gelanceerd; Monark Box is een op abonnementen gebaseerd model waarin we exclusieve deals krijgen met merken voor abonnees. En dan komt MissKL, voor vrouwen, binnenkort. We hebben ook 11 huismerken, waarvan de meeste gevestigd zijn in Californië en New York, die we op de site verkopen. En dan is KarmaloopTV gevestigd in New York City en biedt het exclusieve interviews met ontwerpers, merken, muzikanten en artiesten die ertoe doen in de bermcultuur.
Ik heb een tweewekelijkse vergadering met mijn senior team, dat bestaat uit Dina en Chris plus onze CFO en verschillende andere afdelingshoofden, zoals merchandising en marketing. We bespreken gedetailleerde financiële cijfers en mensen houden me op de hoogte van wat er aan de hand is. Dat is de enige formele ontmoeting die ik heb.
De hele dag lopen mensen mijn kantoor in en uit. Ik laat mijn deur expres open - als ik stil moet werken, wat zeldzaam is, zal ik hem sluiten, en mensen weten dat ze een andere keer terug moeten komen, of Lauren zal interferentie veroorzaken. Mensen hoeven geen afspraak te maken; ze komen gewoon binnen en zeggen: 'Hé, kerel, kunnen we praten? Ik zit zo-en-zo in de klantenservice en heb dit idee voor een promotie, of ik heb een kledinglijn.' Ik zal niet zeggen dat ze mijn kantoor moeten verlaten. Ik luister naar iedereen. Lauren probeert me zelfs te helpen beter nee te zeggen, omdat ik snel enthousiast word over potentiële projecten.
Lauren moet me echt managen, want ik kan op een dwaalspoor gaan en alles missen. Ik kreeg op de basisschool de diagnose ADHD en werd zelfs van verschillende scholen gegooid voordat ik in een school terechtkwam voor kinderen met leerproblemen. Wat ervoor zorgde dat ik het niet goed deed op school, is in het bedrijfsleven juist heel nuttig geweest, omdat ik me even heel intensief op iets kan concentreren en dan door kan gaan naar het volgende. Zo werkt mijn geest, en Lauren begrijpt dat. Ze moet me vaak onderbreken of in een vergadering komen en zeggen: 'Greg moet nu deze andere vergadering doen.'
Ik krijg dagelijks 500 tot 600 e-mails. De meeste zijn van klanten, de rest van merken, ontwerpers, zakenpartners en andere ondernemers. Lauren beoordeelt ze: als het een zakelijke beslissing is, zal ze het markeren. Als iemand anders in het bedrijf het kan beantwoorden, stuurt ze het door. Ze houdt over het algemeen alles bij en houdt me op de hoogte van wat er gaande is. Die van klanten staan bij mij voorop. Bij de klantenservice werken 45 mensen. Ik ga vaak naar beneden en pak de telefoon om te horen wat klanten te zeggen hebben en om te zien wat we kunnen doen om het soepeler te laten verlopen. Af en toe stuur ik een persoonlijke e-mail naar al onze klanten om een geweldige verkoop of een nieuw merk op de site te promoten. Ik vermeld altijd mijn mobiele telefoonnummer, en mensen noemen het ook. Ik zeg specifiek, geen plaatsen. Ik ben blij om de wind te schieten, maar als mensen beginnen te pitchen, hang ik op.
Veel van onze medewerkers hebben hun eigen kledinglijnen, die we verkopen als het goed zit. We moedigen mensen aan om dat te doen, maar we doen geen gunsten. We zullen naar hun spullen kijken omdat ze hier zijn, maar dat betekent niet dat we het zullen kopen. Zo beheert Hollins de merchandisingafdeling en heeft hij ook zijn eigen kledinglijn genaamd All Day. Een deel van het plezier van werken bij Karmaloop is dat medewerkers creatieve mogelijkheden hebben. Maar het heeft geen invloed op hun werkprestaties. Dat is een van de dingen die ik in mensen boor: als je je werk niet doet, kun je niet blijven.
robert ellis silberstein vermogen
Direct, Ik ben gefocust om ervoor te zorgen dat alles wat we hebben op zijn pootjes terechtkomt. TV heeft bijvoorbeeld nog een lange weg te gaan, dus daar richt ik me op. Ik praat minstens een paar keer per week met de president van KarmaloopTV, Katie McEnroe. Dat kantoor is gevestigd in New York City, dus ik breng daar ook wel twee weken per maand door, en minstens één dag per week. Ik stap 's ochtends op het vliegtuig en kom 's middags terug. We hebben het over programmeren: we hebben twee shows gemaakt die we hebben gepitcht op Comedy Central en IFC, en we hebben een premium YouTube-kanaal. Er is altijd activiteit in het kantoor - fotoshoots, mensen op bezoek, beroemdheden die interviews doen. Van tijd tot tijd spring ik in en doe een interview, maar daar hebben we toegewijde medewerkers voor.
Ik reis ook een keer per maand naar Los Angeles. United Talent Agency is een investeerder, dus ik ga naar zijn hoofd, Jeremy Zimmer, en ook met mensen voor potentiële KTV-projecten. Ik ga naar de beurzen in New York City en in Las Vegas. We gaven een tweedaags feest op de Magic-conventie, die ik organiseerde met de hiphopartiest en producer Pharrell, die in 2011 tekende als creatief directeur van KTV. Ik cultiveer actief relaties met beroemdheden, zoals Pharrell, die een held is voor ons publiek en nu een goede vriend. In het begin pitchte ik Karmaloop aan beroemdheden. Nu bellen ze ons.
Elke dag praat ik over de bermcultuur, het publiek waaraan we verkopen - om mensen, ondernemers, bedrijven, eigenlijk iedereen die het wil weten, onder druk te zetten. Deze kinderen worden zo vaak verkeerd begrepen vanwege de manier waarop ze zich kleden of eruit zien. Mensen zeggen dat ze lui, respectloos of ongeïnteresseerd zijn. Maar het tegendeel is waar. Het hele idee van bermcultuur is de convergentie van veel verschillende culturen. Deze kinderen mixen Indiase bhangra-muziek met hiphop; ze houden van Japanse anime, blaxploitation en Steve McQueen. Ze zijn geïnteresseerd in kunst en sociale doelen. Ze zijn een minderheid, maar het zijn er veel. En ze zijn wereldwijd.
Ik ging vorig jaar twee keer naar Japan, het epicentrum van de bermcultuur. Ik ontmoette ontwerpers en merken en nam de straatcultuur in me op. We hebben onlangs een deal gesloten met Xiu.com, de grootste luxeretailer in China, om een Chinese versie van Karmaloop te bouwen. En we kochten ook een bedrijf in Kopenhagen, Streetammo genaamd, dat precies deed wat we in Europa doen. Het wordt Karmaloop Europe.
Als retailer beheren we onze goederen zoals elk warenhuis zou doen. Ik leerde het belang hiervan van Sam Gerson, die voorzitter was van Filene's Basement. Hij was de schoonvader van een vriend en ontmoette mij al vroeg. Hij wierp één blik op mijn businessplan en zei: 'Je hebt geen idee wat je doet.' Maar hij mocht me en werd mijn mentor. Sam leerde me niet bang te zijn om prijsverlagingen te accepteren. Hij zei: 'Kleding is als ijs - het verliest waarde zodra je het serveert.' Kortom, zijn mantra is: snel shit verkopen. Het is ook van mij geworden. We houden van onze merken, maar ik zal de handschoenen uittrekken om te slagen. Hoe eerder de goederen op de site staan, hoe meer geld u verdient. Mode heeft een houdbaarheidsdatum en u wilt uw concurrentie verslaan. Dus ik zorg ervoor dat mijn verkoopteam daar de hele tijd bovenop zit - bel de merken, roep desnoods: 'Waar zijn de goederen?'
Ik verlaat het kantoor ergens tussen 7 en 9.30 uur. We hebben een dochter van 18 maanden, die de oppas elke middag rond 4 uur naar kantoor brengt voor een bezoek. Mijn vrouw en ik gaan meestal na het werk naar huis om onze dochter welterusten te wensen en gaan dan uit eten. Vaak nodigen we mensen van kantoor uit, meestal de leidinggevenden. Behalve een paar vrienden met wie ik vanaf de middelbare school contact heb, staat mijn hele sociale leven in Karmaloop vast.
Ik heb net de eerste vakantie in jaren genomen. We gingen naar Palm Beach. En de afgelopen vier dagen hebben we daar een top gedaan voor de MissKL-site. Vijf medewerkers vlogen er voor neer. Ik heb nog nooit een vakantie genomen waarin ik niet werk. We koppelen vakanties meestal aan werk: we zijn onlangs naar Shanghai geweest voor een paar zakelijke bijeenkomsten in Hong Kong. En afgelopen winter hebben we zes weken in L.A. gewerkt aan KarmaloopTV. Mijn dagen werden overspoeld met opeenvolgende ontmoetingen - met acteurs, muzikanten, stijlbloggers en merken. Maar het was in ieder geval warm. In zekere zin is mijn leven stressvol. In een ander is het een vakantie, omdat ik hou van wat ik doe. Werken is mijn plezier.
