Yvette Mimieux was een bewonderde Amerikaanse televisie- en filmactrice. Tijdens haar carrière ontving ze drie Golden Globe Award-nominaties voor haar getalenteerde uitvoeringen. In 1992 stopte deze blonde actrice met een illustere carrière. Laten we de vrouw wat beter leren kennen.
Inhoud
- 1Het vroege leven en gezin
- tweeEducatieve achtergrond
- 3Carrière
- 4Hobby's, favoriete dingen en interessante weetjes
- 5Verhoudingen
- 6Fysieke eigenschappen
- 7Netto waarde
Het vroege leven en gezin
De actrice was geboren Yvette Carmen Mimieux in Los Angeles County, Californië, VS, op 8 januari 1942. Haar vader was de Fransman René Mimieux en haar moeder, Maria Montemayor, was van Mexicaanse afkomst. Yvette heeft twee broers en zussen - een broer wiens naam niet bekend is en een zus genaamd Gloria. Er wordt aangenomen dat Yvette een normale jeugd heeft gehad, maar er zijn geen details bekend over hoe ze is opgegroeid.
Yvette Mimieux
Gepost door Scherm Actrice Aan Donderdag 26 mei 2016
Educatieve achtergrond
Over Yvette's opleiding is niets bekend, maar ze woonde op schreeuwafstand van Hollywood en was een model- en schoonheidswedstrijdwinnaar voordat ze een contract tekende. contract met MGM (Metro-Goldwyn-Mayer Studios Inc) in 1959, 17 jaar oud, het overslaan van de universiteit.
Carrière
Haar carrière begon eigenlijk in 1958, maar haar optredens werden tot het volgende jaar niet genoemd, met televisierollen in shows zoals 'One Step Beyond' en 'Yancy Derringer'. In 1960 kreeg Yvette haar eerste kennismaking met filmacteren, in 'Platinum High School', dat werd geproduceerd door Albert Zugsmith, en kreeg toen de rol van Weena in 'The Time Machine', de film gebaseerd op H.G. Wells' roman uit 1895. naam, die haar op de kaart heeft gezet.
Vervolgens speelde ze in de tienerkomedie 'Where the Boys Are', een andere film waarin ze mocht pronken met haar acteervermogen. De film zelf was niet zo'n groot succes, maar het hielp Yvette toch om nieuwe en opwindende rollen te bemachtigen en zo haar carrière op te bouwen. In 1961 kreeg de blonde rijzende ster een rol in 'Four Horsemen of the Apocalypse', maar ook die film werd geen succes, en ze werd niet geholpen toen ze deel ging uitmaken van een remake van 'The Clock'. maar wat nooit is gebeurd.
In 1962 had Yvette de centrale rol van een verstandelijk gehandicapt meisje in 'Light at the Piazza', met in de hoofdrol naast George Hamilton en Olivia de Havilland, en hoewel de film het niet goed deed, werd ze nog steeds door velen bewonderd.
Daarna had ze rollen in verschillende films, niet allemaal hits - 'The Wonderful World of the Brothers Grimm' deed het niet zo goed, 'Diamond Head' deed het beter en 'Toys in the Attic' was veel meer een succes. Tijdens haar contract met MGM was Yvette een gastrol in twee afleveringen van 'Dr Kildare' - haar optreden als vrouw met epilepsie werd geprezen door kijkers, toevallig was ze ook de eerste die haar navel op de Amerikaanse televisie liet zien.
In 1964 speelde ze een cameo-rol als zichzelf in 'Looking for Love'. Haar volgende rol kwam in 1965 in 'Joy in the Morning', waarin Yvette de liefdesbelang van Richard Chamberlain speelde. Na het verlaten van MGM kwam haar carrière niet tot stilstand, want in 1965 werkte ze aan een westernfilm van Fox, 'The Reward', met Max Von Sydow.
Daarna speelde ze in 'Monkeys, Go Home' in 1967, evenals in 'The Caper of the Golden Bulls'. Ook in dat jaar speelde ze in 'The Desperate Hours', en in 1968 werkte ze opnieuw met MGM, dit keer met Rod Taylor in de actiefilm 'Dark of the Sun'. Yvette toonde haar vertelkunsten met het klassieke muziekconcert van de Hollywood Bowl. Ze speelde ook in de film 'Three in the Attic' uit 1969 en in hetzelfde jaar in de veelgeprezen film 'The Picasso Summer' met Albert Finney.
Het jaar daarop was Yvette de vrouwelijke ster van de actiefilm 'The Delta Factor' en speelde vervolgens een hoofdrol in de tv-serie Aaron Spelling die tussen 1970 en 1971 werd uitgezonden, 'The Most Deadly Game'. 
jpg
Het was in deze tijd dat ze ook een bedrijf had dat Haïtiaanse producten verkocht, terwijl ze ook archeologie studeerde, vaak reisde en zeker een erg drukke vrouw was. Dat was echter niet het einde van haar acteercarrière, want Yvette speelde in televisiefilms 'Death Takes a Holiday' en 'Black Noon'. Het jaar daarop was ze weer te zien, dit keer als stewardess in 'Skyjacked' en in 1973 speelde ze in Fox's sciencefictionfilm 'The Neptune Factor'.
Op dit moment raakte ze echter ontgoocheld over de rollen die haar en andere vrouwelijke acteurs werden aangeboden. Ze was geciteerd door te zeggen dat er niets ingewikkelds is aan de vrouwelijke karakters van films - het zijn saaie of seksobjecten.
Ze klaagde zelfs haar agent aan nadat ze beweerde dat hij haar geld had aangenomen, maar haar geen filmwerk had gegeven. Tegen die tijd had ze al vele jaren geschreven - korte verhalen en journalistieke stukken. Ze schreef ook een thriller die werd ingediend door Aaron Spelling en Leonard Goldberg bij ABC, en in 1974 werd er een televisiefilm van gemaakt - 'Hit Lady'.
In 1975 zette ze haar acteercarrière voort door de tweede vrouw van Rudolph Valentino te spelen in 'The Legend of Valentino', en speelde ze ook in een Canadese thriller, 'Journey into Fear'. In latere jaren had ze rollen in 'Jackson County Jail', 'Snowbeast', 'Devil Dog: The Hound of Hell', 'Disaster on the Coastliner' en 'Ransom for Alice!'.
In 1979 maakte Yvette deel uit van de film van Walt Disney Productions, ' Het zwarte gat ', en was de hoofdrolspeler in 'Circle of Power' in 1981. Ze was ook in 'Forbidden Love', 'Night Partners' en 'The Love Boat' tussen 1982 en 1983.
'Obsessive Love' is een film uit 1984 die ze samen schreef, coproduceerde en mee speelde. Daarna had ze een hoofdrol in de kortstondige televisieserie 'Berrenger's' en een ondersteunende rol in 'The Fifth Missile'. '. Yvette was ook een gastrol in de tv-film 'Perry Mason: The Case of the Desperate Deception' en in 'Lady Boss' uit 1992, wat haar laatste film was. Ze stopte met acteren in dit jaar. Volgens 'Rotten Tomatoes', Yvette toegewijd het grootste deel van haar tijd aan haar man vanaf 1972, maar ze bouwde nog steeds voort op haar carrière.
Hobby's, favoriete dingen en interessante weetjes
Yvette hield ervan zich bezig te houden met haar schrijf-, dans- en muzikale passies. Ze was een veelzijdige vrouw met veel interesses buiten acteren. Met haar derde echtgenoot, Howard Ruby, bezat ze een resort in Mexico dat veel beroemdheden bezochten om te ontspannen en op vakantie te gaan.
Verhoudingen
Yvette hield haar privéleven iets waar mensen voor het grootste deel naar gissen. Haar eerste huwelijk, met Evan Engber, was eigenlijk bijna twee jaar geheim. Ze trouwden op 19 december in 1959, maar scheidden later. In 1972 trouwde ze met Stanley Dohen, die filmregisseur was, maar ook dit huwelijk eindigde in 1985 in een scheiding. Yvette trouwde in 1986 met haar derde echtgenoot, Howard Ruby, de oprichter van Oakwood Worldwide, en ze zijn blijkbaar nog steeds samen .
Bekijk dit bericht op InstagramEen bericht gedeeld door De vintage klassiekers (@the_vintage_classics_9921) op 30 januari 2020 om 18:07 PST
Fysieke eigenschappen
- Haarkleur: Blond
- Oogkleur: Blauw
- Hoogte: 5 voet 5 inch (1,63 m)
- Gewicht: 119 lbs (54 kg)
- Vitale statistieken: 33-24-33
- Schoenmaat: Onbekend
- BH-maat: 36B
- Sterrenbeeld: Steenbok
Netto waarde
Het vermogen van Yvette is geschatte iets van ongeveer $ 5 miljoen te zijn, opgebouwd door zowel acteren als haar zakelijke ondernemingen.
