Het vonnis komt direct na de mini-grillkaas. Datawetenschapper Tony He wordt tegen de muur van een overvolle bar in West Village in New York City gedrukt, ene hand reikt naar de hipster hors d'oeuvres, de andere verfrist onvermoeibaar zijn iPhone.
Het is een van het zweet doordrenkte avond eind juli. De meeste van He's collega's zijn drie of vier drankjes diep en schreeuwen om gehoord te worden boven het lawaai op dit feest dat hun laatste lancering viert. Dots, een drie jaar oude studio voor smartphonegames, heeft zojuist Dots & Co. gepubliceerd, het langverwachte vervolg op het wereldwijd geliefde Two Dots. Meer dan een miljoen mensen zullen de nieuwe game de komende uren downloaden, mede dankzij een topplek in de Amerikaanse app store van Apple. 'Ben jij een tovenaar? Want dat was magisch!' een medewerker kraait en citeert het spel waar ze het grootste deel van het jaar aan heeft gewerkt.
Maar hij kan niet loskoppelen. Zevenduizend mijl verderop beginnen 1,4 miljard Chinezen hun dag. Honderden miljoenen pakken smartphones en checken lokale appstores voor de nieuwste mobiele games. Hij controleert samen met hen de Chinese winkel van Apple. Als de nieuwe game daar ook prominent onroerend goed scoort, kan Dots eindelijk doorbreken in de lucratieve, gekmakende, bijna onmogelijke markt van China.
'Sinds we begonnen', zegt Paul Murphy, medeoprichter en CEO van Dots, 'heb ik deze obsessie voor China gehad.'
Niet voor niets: volgend jaar zullen Chinese consumenten 8,3 miljard dollar - bijna 23 miljoen dollar per dag - uitgeven aan mobiele games, volgens het Aziatische adviesbureau voor digitale games Niko Partners. Een hap daarvan winnen zou elk bedrijf in de stratosfeer katapulteren. Maar het echte succes van China is zelfs grote Amerikaanse technologiebedrijven consequent ontgaan, en het najagen ervan kan een dure afleiding zijn.
Murphy heeft een groot deel van het leven van Dots besteed aan het nastreven van de belofte van China. Terwijl zijn bedrijf drie internationaal populaire, goed beoordeelde games heeft gelanceerd - 50 mensen in dienst nemen en $ 15 miljoen aan inkomsten noteren in 2015, die het dit jaar meer dan verdubbelt - heeft zijn CEO methodisch en aanhoudend op elke deur geklopt die zou kunnen hem naar 's werelds grootste markt voor digitale gaming te krijgen. 'Als ik de volgende geweldige gamestudio wil bouwen,' verordende hij in maart, 'moet ik in China zijn.' Niets wat Dots heeft gedaan heeft daar tot nu toe gewerkt. Maar Murphy blijft het proberen.
Het is een kostbaar, tijdrovend doel: Murphy heeft ingenieurs van de belangrijkste producten van het bedrijf gehaald om Chinese versies van Dots-spellen te maken, en heeft drie lokale partners het hof gemaakt, met middelmatig succes. Deze zomer, toen zijn in New York City gevestigde werknemers zich haastten om Dots & Co. klaar te maken voor de lancering, werd Murphy gedwongen tot veel harde beslissingen over hoeveel van hun aandacht naar China moest worden afgeleid. Op deze snikhete nacht, met Dots-stafleden die overal om hem heen dansen, zal hij er snel achter komen: heeft zijn laatste gok op 's werelds op een na grootste economie zijn vruchten afgeworpen?
Tony Hij swipet weer over zijn iPhone. En opnieuw.
'Als een man het vertelt' als hij naar China moet, en hij noemt het marktpotentieel van de 1,4 miljard mensen hier, je wilt hem gewoon een klap in zijn gezicht geven', zegt Kevin Chen, een Amerikaanse ondernemer gevestigd in Shanghai en medeoprichter van Italki, een online taalonderwijs bedrijf. 'Heb je de lichamen van startups gezien die overal op het veld liggen?'
'Is het je opgevallen', vraagt een oprichter met kennis van China, 'de lijken van startups die overal op het terrein liggen?'Murphy is vastbesloten om langs hen heen te marcheren. Hij was een slanke, zichzelf wegcijferende verschijning die de neiging heeft zich in grijstinten te kleden, en hij ving de internationale bug al vroeg op. Hij groeide op met het luisteren naar de reisverhalen van zijn vader, wiens werk voor het Franse farmaceutische bedrijf Sanofi hem ver van Murphy's geboorteplaats Doylestown, Pennsylvania bracht.
'Hij zou terugkomen en ons verhalen vertellen over hoe verschillend de dingen waren in Europa en Azië', zegt Murphy. 'Zodra ik kon vertrekken, heb ik dat gedaan.' Studieprogramma's in het buitenland in Europa leidden tot een business school in Madrid, een bruiloft in Ierland en een stage in India voor Microsoft.
Murphy reisde voor het eerst naar Shanghai en Peking tijdens de business school. Hij werd onmiddellijk getroffen door China's enorme potentieel en indrukwekkende infrastructuur (wolkenkrabbers, bullet-treinen, hightech metro's) - en door de hindernissen die hij ondervond als een blanke Amerikaan die 'beschamend' is in vreemde talen.
is david muir homo of hetero?
'Ik kan een taxichauffeur niet eens iets in het Engels laten zien op mijn telefoon en hem vertellen waar hij heen moet', herinnert hij zich. 'Er zijn maar weinig plaatsen in de wereld waar je nu heen kunt gaan en het gevoel hebt dat je verdwaald bent.'
Murphy heeft sindsdien nog zes reizen naar China gemaakt, sommige terwijl hij aan de China-strategie van Microsoft Office werkte. Nu 37, verliet hij de softwaregigant in 2011 voor het opstarten van digitale foto's Aviary, dat later werd verkocht aan Adobe, en belandde vervolgens bij Betaworks, een op technologie gericht ondernemingsbedrijf en incubator in New York City.
Daar ontmoette hij een andere internationale reiziger, die aanvankelijk meer geïnteresseerd was in de moderne kunst van Azië dan in het zakelijke potentieel. Patrick Moberg werd vooral aangetrokken door de doeken met stippen van Yayoi Kusama, een Japanse minimalist die 'echt speelde met schoonheid en plezier', zegt Moberg, de maker van het eerste Dots-spel.
Moberg - slank en bleek als Murphy, maar lang en beweeglijk waar zijn mede-oprichter tenger en opzettelijk is - is 30. Zijn cv bevat een vroege periode bij video-startup Vimeo; het publiceren van een speels, geïllustreerd adviesboek ( Lessen van een hond ); en een mate van virale bekendheid voor zijn kunst (in 2007 schetste hij het 'meisje van mijn dromen' dat hij in de metro had gezien, bouwde een website die haar vond en landde op Goedemorgen Amerika ).
Begin 2012 keerde Moberg terug van een vakantie in Japan om zich bij Betaworks aan te sluiten, waar Murphy een partner was. Terwijl de twee mannen samenwerkten, raakten ze enthousiast over het idee om een smartphonegame te maken die op kunst was gericht en veel minder flitsend dan Candy Crush en zijn soortgenoten.
'Patrick en ik hielden niet van sommige games die er waren', zegt Murphy, terwijl hij Candy Crush prees, maar hij zei dat hij iets anders wilde maken voor 'zoners', degenen die willen ontspannen terwijl ze op hun telefoon tikken. 'Veel van hen hadden het gevoel dat ze zich lieten inspireren door casino's en kinderspellen, met veel blingbling en luide geluidseffecten.'
Murphy en Moberg begrepen ook dat ze compatibele medeoprichters zouden zijn. Murphy had een zakelijke achtergrond, met een amateuristische waardering voor kunst; Moberg, nu chief creative officer van Dots, zegt dat zijn focus ligt op 'het verbinden van engineering en design'.
'Ik wist dat mijn blinde vlekken de zakelijke kant waren en een meer gestructureerde aanpak', zegt Moberg tussen slokken ijskoffie door. 'Maar we hebben een wederzijds vertrouwen. Paul daagt ons niet uit om smerige dingen aan het spel toe te voegen om geld te verdienen.'
Drie jaar na de oprichting van Dots hebben de mede-oprichters een succesvolle versie gebouwd van wat ze voor ogen hadden: een high-concept, ontwerpgerichte, minimalistische boetiekstudio met aspiraties in de kunstwereld. Het heeft $ 10 miljoen aan risicokapitaal binnengehaald en, beweert Murphy, 100 miljoen wereldwijde downloads. Tweederde van de spelers zijn vrouwen, ondanks de vrouwenhatende vertegenwoordiger van de gamewereld.
Alle smartphonegames van Dots gaan uit van een bedrieglijk eenvoudig uitgangspunt: er zijn gekleurde stippen op een vierkant bord. Zoek twee van dezelfde kleur naast of boven elkaar en trek een lijn ertussen om beide te laten verdwijnen. Beter nog, teken een vierkant dat, laten we zeggen, vier blauwe stippen verbindt, en laat alle blauw op het spelbord verdwijnen.
Het wordt natuurlijk al snel ingewikkelder; obstakels op het bord zijn ijs, vuur, bloemen, lieveheersbeestjes en slijm. Dit is hoe de gratis spellen van Dots het meeste van hun geld verdienen, door te verkopen, via app-winkels, kleine cheats en snelkoppelingen: Heb je geen zetten meer vlak voordat je op het punt stond een level te winnen? Besteed 99 cent om er nog vijf te krijgen! Vast op een moeilijk niveau? Oneindige levens voor het volgende uur gaan voor $ 1,99. (Dots genereert ook enige inkomsten uit advertenties aan spelers.)
Het originele spel, Dots, is eenvoudig, grafisch en bijna vrij van woorden die vertaald moeten worden. Het is gemakkelijk te spelen, rustgevend en populair. Het leek dus eenvoudig om het in een ander land te publiceren, een land met een bloeiend technisch ecosysteem en een cultuur voor mobiel gamen, een land waar meer dan 600 miljoen mensen al een smartphone hebben en gewoon op Downloaden hoeven te klikken om de volgende klant van een app-maker te worden. Echt, kan iets dit bedrijf ervan weerhouden om in China te slagen?
China is de 'grootste markt in vrijwel elke sector. Het groeit met snelheden die mensen niet helemaal begrijpen, en het heeft een enorme middenklasse. De twinkelende lichtjes die de ondernemers en investeerders daar aantrekken, zijn sterk en verleidelijk', zegt David Liu, de Chinees-Amerikaanse mede-oprichter van de trouwwebsite The Knot en voorzitter van het moederbedrijf, XO Group.
Er zijn slechts een paar minpunten. 'De regering heeft in feite een bijl boven ieders hoofd hangen - en als ze wil, kan ze je hoofd eraf hakken', zegt Liu, die in 2010 een kortstondige uitbreiding van zijn bedrijf naar China leidde. 'Amerikanen hebben geen gelijk speelveld.'
Overheidsregels verbieden bijvoorbeeld dat buitenlanders iets online publiceren vanuit China, waardoor speciale licentiepartnerschappen met lokale bedrijven nodig zijn om een website op te zetten. Goed aangesloten lokale partners zijn een must. Maar de kleine dagelijkse hindernissen zijn misschien nog erger voor westerse technologiebedrijven: de Great Firewall van de overheid blokkeert systematisch alle webservices die ze niet leuk vindt, waaronder Google, Facebook en Twitter.
Dat is natuurlijk slecht voor die techreuzen, maar het is ook een enorm probleem voor elk bedrijf dat op hen vertrouwt. Bedenk hoeveel uw bedrijf Gmail of Google Documenten gebruikt. Of Facebook, dat Dots in zijn games inbouwt. (Een derde van de Two Dots-spelers maakt verbinding via Facebook - en het bedrijf merkt dat ze meer betrokken zijn dan andere gebruikers.) Geen enkele werkt in China, tenzij je illegale en onbetrouwbare technologie wilt gebruiken om de firewall van de overheid te omzeilen.
'Google Maps maakt een groot deel uit van onze activiteiten', zegt Ryan Petersen, oprichter en CEO van expeditiebedrijf Flexport. 'Hij laadt niet in China.' (Flexport opent daar nog steeds een kantoor.)
Maar door externe technische portals te blokkeren, heeft de overheid een bloeiend binnenlands internetecosysteem aangemoedigd dat de meeste infrastructuur waarop westerse technische startups zijn gebouwd, effectief vervangt: in plaats van Facebook en zijn berichten is er WeChat. In plaats van Google en zijn kaarten, Baidu.
Een ander gevolg van dit ecosysteem van eigen bodem betekent dat Dots, in plaats van in de ene app store van Apple en de andere van Google te komen, zijn eerste game in veel van China's op Android gebaseerde appstores moest krijgen - er zijn er honderden - voor enige hoop op succes in een land waar de overgrote meerderheid van de smartphonegebruikers een Android-telefoon heeft. En elke winkel vereist zijn eigen aanpassingen aan het spel.
Murphy keek begin 2014 naar die app-winkels, toen hij zag wat een voor de hand liggende kans leek: Alibaba, de gigantische e-commercesite van Jack Ma, probeerde mobiel te gamen.
'We waren toen heel klein, maar dachten: ze zijn deze nieuwe divisie aan het opzetten. Misschien werken ze met ons samen', herinnert Murphy zich. Een koude e-mail won een uitnodiging voor Peking en Murphy keerde terug naar huis met een deal: Alibaba zou zijn ingenieurs vertellen welke aanpassingen ze moesten maken, en vervolgens een Chinese versie publiceren, waarbij de volledige controle over marketing en promotie bleef.
Het leek ideaal. Toen openden de ingenieurs de technische specificaties. 'Alle documentatie was in het Chinees', zegt Murphy. 'We hebben één ingenieur die Chinees spreekt, maar het is al een tijdje geleden en dit is technisch jargon. We realiseerden ons: 'Oh, shit. Dit wordt veel werk.' '
maria jose del valle prieto en mauricio ochmann
Ondertussen had Alibaba al snel andere prioriteiten: het bereidde zich voor op zijn recordbrekende beursgang, een beursgang die uiteindelijk $ 25 miljard zou opleveren. Murphy zegt dat Alibaba binnen een paar maanden zijn hernieuwde interesse in mobiele games begon te verliezen en minder marketingsap achter de lokale versie van Dots stopte. (Een woordvoerder van Alibaba weigerde commentaar te geven.)
Het had misschien toch niets uitgemaakt. Technisch gezien was het Dots-spel nu gemakkelijker te verkopen aan meer Chinese klanten, maar Dots en Alibaba hadden er geen grote creatieve aanpassingen aan gedaan. Dat bleek onaantrekkelijk voor Chinese gamers, die over het algemeen de voorkeur geven aan meer uitleg vooraf dan Dots biedt, een minder steile leercurve en meer mogelijkheden om kleine hoeveelheden geld uit te geven om snel door niveaus te gaan.
Murphy realiseerde zich de fout pas volledig in juli 2014, weken na het uitbrengen van Dots in China, toen hij ChinaJoy bijwoonde, een jaarlijkse bijeenkomst die meer dan 250.000 trekt, die de met smog gevulde, 100-graden zomers in Shanghai trotseren om alles wat met gamen te maken heeft te vieren.
Alleen al het kopen van een kaartje was ontmoedigend: Murphy navigeerde lange rijen alleen om te leren dat hij moest betalen met een Chinese pinpas of contant, 'dus ik moest vertrekken en naar twee verschillende banken gaan om genoeg geld op te nemen.' Eindelijk binnen jockeyde hij met honderdduizenden mensen die door kamers stroomden die waren ingericht als 3D-landschappen van hun favoriete games. Ze navigeerden langs hostessen gekleed in vaak schaarse kostuums, om live-action-toernooien te bekijken en zo woest te juichen als voetbalfans.
'Als Brad Pitt hier over straat zou lopen, zou hij dezelfde reactie krijgen als ik zag op de gamepersonages - en op de mensen die de games spelen', zegt Murphy. Het deed hem beseffen 'hoe een succesvolle game eruit zou moeten zien in China: het moet op zichzelf worden gebouwd'.
Dit was net nadat Two Dots overal elders was gelanceerd en de nieuwe game zo'n internationale hit was geworden dat Dots 'zeer agressieve' aanbiedingen van Chinese uitgevers afhandelde. Terwijl hij in Shanghai was, hoopte Murphy er een in het bijzonder te landen: Tencent, een van de grootste technologieconglomeraten in China en de wereld. Het bezit omvat WeChat, die alomtegenwoordige lokale versie van Facebook, Google en PayPal (en andere diensten). Tencent heeft volgens Niko Partners ook de helft van de Chinese markt voor mobiele games in handen.
'Tencent leeft en ademt gaming', legt Murphy uit. Hij verliet ChinaJoy met een handdrukdeal, opgetogen over de prestatie die Dots had ontgrendeld. 'We gingen wat drinken met Tencent om het te vieren, en de andere genodigden waren van King en Zynga', zegt hij, terwijl hij de makers van Candy Crush en FarmVille noemt. 'We waren op weg om het te halen.'
Een paar maanden later kreeg Dots een nog veelbelovender teken: venture-backing van zijn nieuwe uitgeverspartner. Terwijl Murphy en Moberg zich voorbereidden om uit Betaworks te verdwijnen en hun eerste ondernemingsronde op te starten, maakten ze een pelgrimstocht naar het hoofdkantoor van Tencent in Shenzhen. Ze keerden terug met instemming van het conglomeraat om samen met Greycroft Partners een ronde van $ 10 miljoen te leiden. (Tencent weigerde herhaalde interviewverzoeken; een woordvoerster van het bedrijf stuurde een e-mail met de mededeling: 'Onze investering in Dots stelt ons in staat om meer te begrijpen over de internationale gamesmarkt' en dat het blijft samenwerken met Dots.)
Dots had eindelijk het geld en de expertise om zich te committeren aan een apart China-product. Maar Murphy besefte nog steeds niet wat dat zou inhouden. Aanvankelijk wees hij één ingenieur aan om 'het gruwelijke technische werk' van het navigeren door de complexe technische ecosystemen van China af te handelen. 'Het kostte veel late nachten', erkent Murphy.
Het was ook niet genoeg. Die marathon had geen betrekking op creatieve veranderingen: graphics moesten worden aangepast, energietokens toegevoegd, personages opnieuw ontworpen. 'We hebben de hoeveelheid werk die we nodig hadden enorm onderschat', zegt Murphy. 'Er waren vijf mensen voor nodig, voor een jaar.'
Dat bleek veel te veel tijd te zijn, want, zoals Murphy pijnlijk leerde, 'het laatste wat de Chinese markt wil, is een product 12 maanden nadat het in het Westen is gelanceerd.'
De Chinese versie van Two Dots werd niet helemaal genegeerd, maar het was het eindeloze hacken en herontwerpen nauwelijks waard. Het project legde verschillende Dots-medewerkers vast voor een derde van het zeer jonge leven van het bedrijf. Het kan de algehele productontwikkeling van het bedrijf hebben vertraagd: Dots heeft twee volle jaar nodig gehad om het vervolg op Two Dots uit te brengen. Het resultaat is volgens Jelle Kooistra, een analist bij het in Amsterdam gevestigde adviesbureau voor digitale games Newzoo: Dots heeft 'geen noemenswaardige prestaties geleverd in China'. De inkomsten zijn minimaal geweest.'
'We hebben de hoeveelheid werk die we nodig hadden enorm onderschat', zegt een berouwvolle Murphy.Begin 2016, toen Dots de zomerrelease van Dots & Co. begon te plannen, kon Murphy China nog steeds niet opgeven. Zijn bedrijf had eindelijk genoegen genomen met zijn derde game-idee, waarvan hij hoopte dat het directer geschikt zou zijn voor de Chinese markt. Het ontwerp van Dot & Co. zou een aantal van de kritieken wegnemen die Tencent en veel Chinese spelers hadden over de eerste twee games: vroege niveaus zouden gemakkelijker zijn. Voor beginners zou er meer uitleg zijn. Er zouden energiestimulerende tokens en schattige, geanimeerde karakters zijn, die beide veel worden gebruikt in Chinese spellen. En Moberg had bemoedigend nieuws gekregen: hij was naar een Tencent-gamingtop in San Francisco gereisd en vond het 'een beetje geruststellend' om te horen dat ook geen andere Amerikaanse concurrent een weg naar China had gevonden.
De rest van Dots' team was minder enthousiast over een nieuwe run in China. 'Zodra dit ding begint, begint het tijd en aandacht van het hoofdproduct te zuigen', voorspelde gamedirecteur Margaret Robertson van Dots & Co. in mei. Een andere collega zei het nog botter tegen Murphy: 'Als inkomsten een verloren zaak zijn, waarom overwegen we het dan nog?'
Dus toen de deadlines afliepen, deed Murphy weer een stapje terug. Deze keer besloot hij dat lokalisatie het niet waard was om een ingenieur van het belangrijkste Dot & Co.-werk af te halen. Dots zou hetzelfde spel op hetzelfde moment over de hele wereld uitbrengen, Facebook en zo. In China zou de game alleen voor iPhone-klanten worden uitgebracht, als een soort proefballon. Als het het goed deed in de Chinese Apple Store, zou Murphy het rechtvaardigen om een partner te zoeken voor de benodigde Android-tweaks.
'We zullen China niet van de ene op de andere dag kraken, maar we zullen het zeker nooit kraken als we het niet proberen en gaandeweg niet leren', zei hij in mei. 'Ik voel me niet slecht over de investeringen die we tot nu toe hebben gedaan. Als we opgeven, erkennen we min of meer dat we daar nooit zullen winnen.'
De incrementele aanpak was waarschijnlijk de juiste keuze. De belangrijkste markt van Dots is immers niet China. Maar die beslissing heeft gevolgen gehad.
'Om succesvol te zijn in China, moet je hier echt zijn', zegt Alvin Wang Graylin, een Chinese ondernemer die in de VS heeft gewoond en nu de VR-eenheid van de Taiwanese telefoonmaker HTC runt. 'Er zullen problemen zijn voor internationale bedrijven die willen meedoen, maar geen tijd willen besteden aan het maken van lokale versies van hun producten' of het opbouwen van lokale relaties en netwerken. 'Als je om deze markt geeft, besteed je de tijd aan het lokaliseren.'
'Als inkomsten een verloren zaak zijn,' vroeg een medewerker van Dots, 'waarom overwegen we het dan?'Op het lanceringsfeestje van juli voor Dots & Co., Tony Hij besteedt een stevige 15 minuten aan het laden en herladen van zijn Chinese Apple Store. Eindelijk wordt de app bijgewerkt - en He's gezicht valt. De nieuwe game staat op de aanbevolen lijst van de winkel, maar kreeg geen toppositie. Het zal een hoop downloads verliezen. Hij bladert door de rivaliserende games die prominenter werden gespeeld, en ziet dat de internationale games hun graphics en taal hebben aangepast om meer China-specifiek te zijn. 'Ze zijn allemaal gelokaliseerd,' zucht hij.
Met zijn smartphone in de hand gaat hij naar de stand van zijn baas, waar Murphy zijn schouders ophaalt: dit steekt, maar het wordt verwacht. Een uiteenvallende tekst van een relatie waar je sowieso niet zo van hield. Werkelijk. Dat was je niet.
'Het is heel moeilijk om het in China te doen', vertelt Murphy me een paar dagen later. 'Je kunt een fantastisch bedrijf opbouwen zonder daar succesvol te zijn.'
De nieuwe game wint goede recensies in de technische pers, meer dan een miljoen downloads binnen de eerste 24 uur en, zegt Murphy, honderdduizenden dollars aan inkomsten in de eerste week. Maar het was niet helemaal de hit die Two Dots was geweest: Pokémon Go viel twee weken voor de release van Dots & Co. uit het niets en veroverde de telefoons van het publiek.
Dan waren er nog meer voortekenen uit China: in augustus verkocht Uber, de waanzinnig overgefinancierde startup voor het delen van ritten die twee jaar had besteed aan het winnen van Chinese regelgevers, zijn lokale bedrijf aan rivaal Didi Chuxing. Het was moeilijk om niet te denken: als Travis Kalanick, met zijn lobbyistenleger en miljarden dollars, daar niet zou komen, wie dan wel?
'Misschien moet je het financiële potentieel van een markt als China scheiden van de unieke zakelijke uitdagingen om die markt te veroveren', geeft Murphy toe vlak nadat het Uber-nieuws binnenkwam. 'Je kunt veel geld in een markt steken die gewoon een andere richting uitgaat.' Toch, benadrukt hij, 'is het het proberen waard.'
Murphy heeft een derde weg naar China gevonden: Tony He, die opgroeide in Nanjing, heeft een vriend die mede-oprichter is van een in Peking gevestigde gamestudio genaamd SoulGame. Het zal dat 'gruwelijke' technische werk op zich nemen om Dots & Co. klaar te maken voor lokale app-winkels, voor een aandeel in de niet-erg-substantiële lokale inkomsten van Dots. De deal werd in september afgerond, met als doel om Dots & Co. begin 2017 in China te publiceren. De uitbetaling is waarschijnlijk te verwaarlozen, en Murphy geeft toe dat de verhuizing meer een noodoplossing is dan een oplossing.
'Na drie jaar in China te hebben gewerkt voor een Chinees publiek, beseffen we dat je de markt echt moet begrijpen en erin moet leven' om daar te slagen, zegt Murphy. 'We hebben een eigen studio nodig in China. Maar daar zijn we nog niet klaar voor.'
Gezien hoe ver weg die mogelijkheid is voor Dots - en hoe betrouwbaar de markt voor vrijwel elk Amerikaans technologiebedrijf is geweest - waarom zou je nu zelfs aandacht besteden aan China?
'Uber is een soort waarschuwend verhaal. China is een enorme markt - onderschat niet hoe anders het is', zegt Murphy, klinisch, bijna academische afstand bewarend. Zo blijkt hij een vurig geloof te maskeren. 'Je moet nog in China zijn', zegt hij nog een keer. 'Je moet aan China denken. Je zou gek zijn als je dat niet zou doen.'
