Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte Dwight D. Eisenhower een cruise rond het eiland Capri. Toen hij een grote villa zag, vroeg hij ernaar en hoorde dat het zijn verblijf zou worden. Hij informeerde ook naar de naburige villa en hoorde dat deze spoedig zou toebehoren aan generaal Carl Spaatz van de legerluchtmacht.
Verdomme, zei Eisenhower, dat is niet mijn villa en dat is niet de villa van generaal Spaatz! Geen van deze zal aan een generaal toebehoren zolang ik hier de baas ben. Dit wordt verondersteld een centrum te zijn - voor gevechtsmannen - niet een speeltuin voor het koper.
Eisenhower was nooit iemand die zichzelf onderscheidde. Opgegroeid op een boerderij in Kansas, hield Eisenhower vaste tijden aan voor maaltijden en bijbelstudie. Na de middelbare school ging hij naar West Point en was een gemiddelde student die van sport hield. Helaas haalde hij het honkbalteam niet. Het niet halen van het honkbalteam op West Point, zei Eisenhower later, was een van de grootste teleurstellingen van mijn leven, misschien wel mijn grootste.
Tijdens de oorlogsjaren verdiende Eisenhower zijn vijf sterren omdat hij een ijverige, effectieve leider bleek te zijn die strategisch kon denken. Na de oorlog werd Eisenhower president van Columbia University en later de 34e president van de Verenigde Staten. Maar Eisenhower behaalde zijn leiderschapssuccessen niet omdat hij bijzonder charismatisch was of omdat hij een briljante redenaar was met ingrijpende visies. Hij was een leider omdat hij bedreven was in het manoeuvreren in politieke kringen. Hij gaf er de voorkeur aan om agenda's vooruit te helpen en dingen voor elkaar te krijgen in plaats van zijn eigen ego vooruit te helpen.
Leiders kunnen op vijf belangrijke manieren leren van Eisenhowers nederigheid:
1. Neem jezelf niet serieus
Eisenhower zei: Neem je werk altijd serieus, nooit jezelf. Zijn eerste prioriteit was om de klus te klaren, en hij wist dat humor hielp. Hij zei: gevoel voor humor maakt deel uit van de kunst van leiderschap, van het omgaan met mensen, van dingen voor elkaar krijgen.
Leiders moeten serieus en gefocust zijn bij het pushen van agenda's, maar ze moeten gedurende het hele proces gevoel voor humor hebben. Humor helpt om de onvermijdelijke wegversperringen aan te pakken.
2. Een leider stuurt mensen niet zomaar rond
Eisenhower geloofde dat leiderschap niet voortkwam uit het blaffen van bevelen of het verplicht stellen van actie. Hij zei: Je leidt niet door mensen op het hoofd te slaan. Dat is aanval, geen leiderschap. De kern van dit sentiment is het idee dat leiderschap niet alleen gaat over het pushen van je eigen ideeën. Het gaat over een gesprek dat respect en luisteren vereist - van beide kanten.
Leiderschap, zei Eisenhower, is de kunst om iemand anders iets te laten doen wat je wilt omdat hij het wil doen.
Nogmaals, Eisenhower benadrukt dat het in beweging krijgen van mensen een subtiel proces is dat gepaard gaat met dialoog en interactie. Het gaat er niet om te definiëren wat je als leider wilt, maar om te ontdekken wat iedereen wil en daarvoor te vechten.
Leiders moeten beseffen dat leiderschap gaat over het voortdurend zoeken naar gemeenschappelijke behoeften en conversatie omvat, zowel luisteren als praten.
3. Weet dat coalities van vitaal belang zijn
Tijdens de Tweede Wereldoorlog zei Eisenhower: In een oorlog als deze, wanneer het opperbevel altijd een president, een premier, zes stafchefs en een horde mindere 'planners' omvat, moet er veel geduld zijn... niemand kan een Napoleon of een Caesar zijn. Eisenhower kende de waarde van geduld en dat coalities en politieke macht nodig waren om de missie te volbrengen.
Dingen voor elkaar krijgen binnen een coalitieleger was een langzaam proces en Eisenhower vertrouwde op geduld en nederigheid. Eisenhower stormde niet rond en eiste dat alles op zijn manier zou gebeuren. Hij wist dat hij binnen een systeem moest werken en vanuit dat systeem moest leiden.
Er zijn maar heel weinig Napoleons of Caesars in moderne organisaties. Leiders moeten samenwerken met anderen en coalities bouwen als ze dingen voor elkaar willen krijgen. Ze kunnen niet gewoon achterover leunen, mandaat geven en verwachten dat hun verlangens zullen worden vervuld.
4. Er zijn slimmere mensen
Eisenhower had het lef om toe te geven dat hij niet alles wist. Het maakte hem nederig en daarom werd hij een succesvolle leider. In zijn boek, Op mijn gemak: verhalen die ik aan mijn vrienden vertel , adviseert hij, Probeer je altijd te associëren met en leer zoveel als je kunt van degenen die meer weten dan jij, die het beter doen dan jij, die helderder zien dan jij.
Het is een door de winkel gedragen advies, maar het is iets dat veel leiders dagelijks vergeten. Leiders moeten stoppen met het beschermen van hun ego en leren van wie ze maar kunnen.
5. Een schouderklopje is alles wat je nodig hebt
Josh Blaylock en Johanna Braddy scheiden
Nadenkend over zijn leiderschapsstijl, merkte Eisenhower op, nam ik een beleid aan waarbij ik door de hele troepenmacht circuleerde tot de volledige limiet die werd opgelegd door mijn fysieke overwegingen. Ik deed mijn best om iedereen, van generaal tot privé, te ontmoeten met een glimlach, een schouderklopje en duidelijke interesse in zijn problemen.
Eisenhower stimuleerde het moreel niet met inspirerende toespraken, maar met eenvoudige, eerlijke, rechttoe rechtaan gesprekken. In plaats van trofeeën uit te delen, gaf hij zijn soldaten bemoedigende schouderklopjes. Het was een nederige, directe manier om de hand te reiken, en het maakte hem een favoriet van de troepen.
Leiders hoeven geen vuurwerk af te steken om hard werken en toewijding te belonen. Een eerlijk, zinvol gesprek en af en toe een schouderklopje zijn soms genoeg om mensen gemotiveerd en energiek te houden.
6. Wees vrolijk
Eisenhower maakte het zijn zaak om positief, opgewekt en opgewekt te zijn. Hij wist dat optimisme, net als pessimisme, besmettelijk was. Door positief te blijven en te proberen de opgewekte zekerheid van de overwinning te weerspiegelen, geloofde hij dat hij het moreel van het individu en van het bedrijf kon stimuleren.
Leiders mogen niet grijnzen, zeuren, klagen of pruilen. Ze moeten laten zien dat ze enthousiast zijn over de grotere missie van de organisatie en werken aan het cultiveren van een gevoel van optimisme. Dour gedrag van bovenaf heeft het potentieel om organisatorische malaise aan te wakkeren die zich als een lopend vuurtje kan verspreiden. Wees zoals Ike en zorg ervoor dat je maniertjes en spraak een positieve houding weerspiegelen.
Vreemd genoeg bespotten intellectuelen en academici in heel Amerika Eisenhower terwijl hij president was. Ze respecteerden zijn gemakkelijke, eenvoudige manieren niet en dachten dat hij niet de visionaire karbonades had voor zo'n hoog ambt. Een veelvoorkomende belediging gericht aan het intellect van Eisenhower was: hij kan de briefingpapieren niet lezen omdat zijn lippen gekloofd zijn.'
Tegenwoordig lijkt Eisenhowers consistente, incrementele vooruitgang en drive om dingen voor elkaar te krijgen minder het werk van een eenvoudige militair en meer het werk van een politiek genie. Eisenhower was een goede leider omdat hij wist hoe hij politiek moest zijn en dingen voor elkaar moest krijgen terwijl hij nederig en, belangrijker nog, menselijk bleef.
