BOEKHOUDING

Boekhouding is gedefinieerd als 'de taal van het bedrijfsleven', omdat het het basisinstrument is om de activiteit van een bedrijf bij te houden. Met boekhouding registreert, rapporteert en evalueert een organisatie economische gebeurtenissen en transacties die van invloed zijn op de onderneming. Al in 1494 was het belang van boekhouding voor het succes van een bedrijf bekend. In een boek over wiskunde dat dat jaar werd gepubliceerd en geschreven door de franciscaner monnik Luca Paciolo, noemt de auteur drie dingen die elke succesvolle koopman moet hebben. De drie dingen zijn voldoende contant geld of krediet, een boekhoudsysteem om bij te houden hoe het met hem gaat en een goede boekhouder om het systeem te bedienen.

wat is Kirk Frost netto waard?

Boekhoudkundige processen documenteren alle aspecten van de financiële prestaties van een bedrijf, van loonkosten, kapitaaluitgaven en andere verplichtingen tot verkoopopbrengsten en eigen vermogen. Een goed begrip van de financiële gegevens in boekhoudkundige documenten wordt als essentieel beschouwd om een nauwkeurig beeld te krijgen van het werkelijke financiële welzijn van een bedrijf. Gewapend met dergelijke kennis kunnen bedrijven passende financiële en strategische beslissingen nemen over hun toekomst; omgekeerd kunnen onvolledige of onnauwkeurige boekhoudgegevens een bedrijf verlammen, ongeacht de grootte of oriëntatie. Het belang van boekhouding als een barometer voor de gezondheid van bedrijven - verleden, heden en toekomst - en hulpmiddel voor bedrijfsnavigatie wordt weerspiegeld in de woorden van het American Institute of Certified Public Accountants (AICPA), die boekhouding definieerde als een 'serviceactiviteit'. Boekhouding, aldus de AICPA, is bedoeld 'om kwantitatieve informatie te verschaffen, voornamelijk van financiële aard, over economische activiteiten die bedoeld is om nuttig te zijn bij het nemen van economische beslissingen - het maken van beredeneerde keuzes tussen alternatieve handelwijzen'.

Het boekhoudsysteem van een bedrijf bevat informatie die relevant is voor een breed scala aan mensen. Naast bedrijfseigenaren, die afhankelijk zijn van boekhoudgegevens om de financiële voortgang van hun onderneming te meten, kunnen boekhoudgegevens relevante informatie doorgeven aan investeerders, schuldeisers, managers en anderen die interactie hebben met het bedrijf in kwestie. Als gevolg hiervan is de boekhouding soms verdeeld in twee verschillende subsets - financiële boekhouding en management accounting - die de verschillende informatiebehoeften van de eindgebruikers weerspiegelen.

Financiële boekhouding is een tak van boekhouding die mensen buiten het bedrijf, zoals investeerders of leningfunctionarissen, voorziet van kwalitatieve informatie over de economische middelen, verplichtingen, financiële prestaties en cashflow van een onderneming. Management accounting daarentegen verwijst naar boekhoudgegevens die worden gebruikt door bedrijfseigenaren, supervisors en andere werknemers van een bedrijf om de gezondheids- en bedrijfstrends van de onderneming te meten.

ALGEMEEN AANVAARDE BOEKHOUDPRINCIPES

Algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) zijn de richtlijnen, regels en procedures die worden gebruikt bij het vastleggen en rapporteren van boekhoudkundige informatie in gecontroleerde financiële overzichten. Om een levendige en actieve economische markt te hebben, moeten marktdeelnemers vertrouwen hebben in het systeem. Ze moeten erop kunnen vertrouwen dat de rapporten en financiële overzichten die door bedrijven worden geproduceerd, betrouwbaar zijn en gebaseerd zijn op een aantal standaard boekhoudkundige principes. De beurscrash van 1929 en de nasleep ervan toonden aan hoe schadelijk onzekerheid voor de markt kan zijn. De resultaten van hoorzittingen van de Amerikaanse Senaatscommissie voor het bank- en valutacomité over de crash van 1929 veroorzaakten publieke verontwaardiging en leidden tot federale regulering van de effectenmarkt en een duw in de rug voor de ontwikkeling van professionele organisaties die waren ontworpen om gestandaardiseerde boekhoudprincipes vast te stellen en toezicht te houden op de goedkeuring ervan.

Verschillende organisaties hebben de ontwikkeling van moderne boekhoudprincipes beïnvloed. Hiertoe behoren het American Institute of Certified Public Accountants (AICPA), de Financial Accounting Standards Board (FASB) en de Securities and Exchange Commission (SEC). De eerste twee zijn organisaties uit de particuliere sector; de SEC is een federale overheidsinstantie.

De AICPA speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van standaarden voor jaarrekeningen. In 1937 richtte de AICPA de Committee on Accounting Procedures (CAP) op, die een reeks Accounting Research Bulletins (ARB) uitgaf met als doel de boekhoudpraktijken te standaardiseren. Deze commissie werd in 1959 vervangen door de Accounting Principles Board (APB). De APB handhaafde de ARB-reeks, maar begon ook een nieuwe reeks uitspraken te publiceren, de zogenaamde Opinions of the Accounting Principles Board. Medio 1973 verving een onafhankelijke particuliere raad, de Financial Accounting Standards Board (FASB), de APB en nam de verantwoordelijkheid voor de uitgifte van standaarden voor financiële verslaggeving op zich. De FASB blijft de belangrijkste bepaler van standaarden voor financiële verslaggeving in de Verenigde Staten. De FASB, bestaande uit zeven leden die fulltime in dienst zijn en een vergoeding ontvangen voor hun diensten, identificeert financiële boekhoudkundige problemen, doet onderzoek met betrekking tot deze problemen en is belast met het oplossen van de problemen. Een supermeerderheidsstem (d.w.z. ten minste vijf tegen twee) is vereist voordat een toevoeging of wijziging aan de standaarden voor financiële verslaggeving wordt uitgegeven.

De Financial Accounting Foundation is de moederorganisatie van FASB. De stichting wordt bestuurd door een 16-koppige Raad van Toezicht, benoemd uit de leden van acht organisaties: AICPA, Financial Executives Institute, Institute of Management Accountants, Financial Analysts Federation, American Accounting Association, Securities Industry Association, Government Finance Officers Association en National Vereniging van Staatsrevisoren. Een Financial Accounting Standards Advisory Council (circa 30 leden) adviseert de FASB. Bovendien werd in 1984 een Task Force Emerging Issues (EITF) opgericht om de FASB tijdig advies te geven over nieuwe boekhoudkwesties.

De Securities and Exchange Commission, een agentschap van de federale overheid, heeft de wettelijke bevoegdheid om boekhoudprincipes en rapportagepraktijken voor te schrijven voor alle bedrijven die beursgenoteerde effecten uitgeven. De SEC heeft echter zelden gebruik gemaakt van deze bevoegdheid, hoewel zij van tijd tot tijd tussenbeide is gekomen of haar mening heeft gegeven over boekhoudkundige kwesties. De Amerikaanse wet vereist dat bedrijven die onder de jurisdictie van de SEC vallen, aan de SEC rapporteren met gedetailleerde informatie over hun activiteiten. De SEC heeft ruime bevoegdheden om openbaarmaking op een eerlijke en nauwkeurige manier in financiële overzichten te eisen en om investeerders te beschermen. De SEC stelt boekhoudprincipes vast met betrekking tot de informatie in rapporten die zij van geregistreerde bedrijven verlangt. Deze rapporten omvatten: Formulier S-X, een registratieverklaring; Formulier 10-K, een jaarverslag; Formulier 10-Q, een driemaandelijks verslag van operaties; Formulier 8-K, een rapport dat wordt gebruikt om belangrijke gebeurtenissen te beschrijven die van invloed kunnen zijn op het bedrijf; en volmachtverklaringen, die worden gebruikt wanneer het management via volmachten voor aandeelhouders om stemrecht vraagt.

Op 20 december 2002 heeft de SEC een reeks wijzigingen voorgesteld aan de regels en formulieren die zij oplegt aan bedrijven binnen haar rechtsgebied. Deze wijzigingen werden opgelegd als onderdeel van de goedkeuring van de Sarbanes-Oxley Act van 2002. Deze wet werd gedeeltelijk gemotiveerd door boekhoudschandalen die aan het licht kwamen waarbij bedrijven als Enron, WorldCom, Tyco, Global Crossing, Kmart, en Arthur Andersen om er maar een paar te noemen.

BOEKHOUDSYSTEEM

Een boekhoudsysteem is een managementinformatiesysteem dat verantwoordelijk is voor het verzamelen en verwerken van gegevens die nuttig zijn voor besluitvormers bij het plannen en controleren van de activiteiten van een bedrijfsorganisatie. De gegevensverwerkingscyclus van een boekhoudsysteem omvat de totale structuur van vijf activiteiten die verband houden met het volgen van financiële informatie: het verzamelen of vastleggen van gegevens; classificatie van gegevens; het verwerken (inclusief berekenen en samenvatten) van gegevens; onderhoud of opslag van resultaten; en rapportage van resultaten. Het primaire - maar niet het enige - middel waarmee deze eindresultaten worden verspreid onder zowel interne als externe gebruikers (zoals crediteuren en investeerders) is de jaarrekening.

De elementen van de boekhouding zijn de bouwstenen waaruit financiële overzichten zijn opgebouwd. Volgens de Financial Accounting Standards Board (FASB) zijn de belangrijkste financiële elementen die rechtstreeks verband houden met het meten van de prestaties en de financiële positie van een onderneming als volgt:

Activa—waarschijnlijke toekomstige economische voordelen verkregen of gecontroleerd door een bepaalde entiteit als gevolg van transacties of gebeurtenissen in het verleden.
Totaalresultaat: de verandering in het eigen vermogen (nettoactief) van een entiteit gedurende een bepaalde periode als gevolg van transacties en andere gebeurtenissen en omstandigheden van bronnen die geen eigenaar zijn. Het totaalresultaat omvat alle wijzigingen in het eigen vermogen gedurende een periode, behalve die welke voortvloeien uit investeringen door eigenaren en uitkeringen aan eigenaren.
Uitkeringen aan eigenaren—dalingen in het eigen vermogen (nettoactiva) van een bepaalde onderneming als gevolg van de overdracht van activa, het verlenen van diensten of het aangaan van verplichtingen aan eigenaren.
Eigen vermogen: het resterende belang in de activa van een entiteit dat overblijft na aftrek van verplichtingen. In een zakelijke entiteit is eigen vermogen het eigendomsbelang.
Uitgaven—gebeurtenissen die activa verbruiken of verplichtingen aangaan gedurende een periode van het leveren of leveren van goederen of diensten en het uitvoeren van andere activiteiten die de doorlopende grote of centrale operatie van de entiteit vormen.
Winsten—verhogingen van het eigen vermogen (nettoactiva) uit perifere of incidentele transacties. Winsten komen ook uit andere transacties, gebeurtenissen en omstandigheden die de entiteit gedurende een periode beïnvloeden, behalve die welke voortvloeien uit inkomsten of investeringen door eigenaren. Investeringen door eigenaren zijn verhogingen van het nettovermogen als gevolg van overdrachten van kostbaarheden van andere entiteiten om eigendomsbelangen (of aandelen) daarin te verkrijgen of te vergroten.
Verplichtingen - waarschijnlijke toekomstige opofferingen van economische voordelen die voortvloeien uit huidige verplichtingen om in de toekomst activa over te dragen of diensten te verlenen aan andere entiteiten als gevolg van transacties of gebeurtenissen in het verleden.
Verliezen – afname van het eigen vermogen (nettoactief) als gevolg van perifere of incidentele transacties van een entiteit en van alle andere transacties, gebeurtenissen en omstandigheden die de entiteit gedurende een periode beïnvloeden. Verliezen omvatten geen vermogensdalingen die het gevolg zijn van uitgaven of uitkeringen aan eigenaren.
Opbrengsten – instroom of andere verbeteringen van activa, afwikkeling van verplichtingen of een combinatie van beide gedurende een periode van het leveren of produceren van goederen, het verlenen van diensten of het uitvoeren van andere activiteiten die de lopende grote of centrale activiteiten van de entiteit vormen.

JAARREKENING

Financiële overzichten zijn de meest uitgebreide manier om financiële informatie over een onderneming te communiceren. Een breed scala aan gebruikers, van investeerders en crediteuren tot budgetdirecteuren, gebruiken de gegevens die het bevat om hun acties en zakelijke beslissingen te sturen. Financiële overzichten bevatten over het algemeen de volgende informatie:

Balans (of overzicht van de financiële positie) - geeft een samenvatting van de financiële positie van een boekhoudkundige entiteit op een bepaald tijdstip, zoals weergegeven door haar economische middelen (activa), economische verplichtingen (passiva) en eigen vermogen.
Resultatenrekening: geeft een samenvatting van de bedrijfsresultaten voor een bepaalde periode.
Kasstroomoverzicht: geeft een samenvatting van de impact van de kasstromen van een onderneming op haar bedrijfs-, financierings- en investeringsactiviteiten gedurende een bepaalde periode.
Overzicht van ingehouden winsten: toont de stijgingen en dalingen van de winst die door het bedrijf is ingehouden gedurende een bepaalde periode.
Mutatieoverzicht van het eigen vermogen: geeft de wijzigingen weer in de afzonderlijke rekening voor het eigen vermogen van een entiteit, met inbegrip van investeringen door uitkeringen aan eigenaren gedurende de periode.

Toelichtingen bij financiële overzichten worden beschouwd als een integraal onderdeel van een complete set financiële overzichten. Toelichtingen geven doorgaans aanvullende informatie aan het einde van het overzicht en hebben betrekking op zaken als afschrijvings- en voorraadmethoden die in de overzichten worden gebruikt, details van langlopende schulden, pensioenen, leases, inkomstenbelastingen, voorwaardelijke verplichtingen, consolidatiemethoden en andere zaken. Belangrijke grondslagen voor financiële verslaggeving worden gewoonlijk vermeld als de eerste toelichting of als een samenvatting voorafgaand aan de toelichting bij de jaarrekening.

BOEKHOUDKUNDIG BEROEP

Er zijn twee primaire soorten accountants: particuliere accountants, die in dienst zijn van een zakelijke onderneming om uitsluitend voor dat bedrijf boekhoudkundige diensten te verlenen, en openbare accountants, die optreden als onafhankelijke deskundigen en boekhouddiensten verrichten voor een breed scala aan klanten. Sommige openbare accountants hebben hun eigen bedrijf, terwijl anderen in dienst zijn van accountantskantoren om te voorzien in de boekhoudbehoeften van de klanten van het bedrijf.

Een gecertificeerde openbare accountant (CPA) is een accountant die 1) heeft voldaan aan bepaalde opleidings- en ervaringsvereisten die zijn vastgesteld door de staatswet voor de praktijk van openbare boekhouding en 2) een acceptabele score heeft behaald op een rigoureus driedaags nationaal examen. Zulke mensen krijgen een vergunning om in een bepaalde staat openbare boekhouding uit te oefenen. Deze licentievereisten worden alom gecrediteerd voor het handhaven van de integriteit van de boekhoudkundige dienstensector, maar de afgelopen jaren heeft dit licentieproces kritiek gekregen van wetgevers en anderen die voorstander zijn van deregulering van het beroep. Sommige segmenten van het bedrijfsleven hebben hun bezorgdheid geuit over het feit dat de kwaliteit van de boekhouding zou afnemen als dergelijke wijzigingen zouden worden doorgevoerd, en analisten geven aan dat vooral kleine bedrijven zonder grote interne boekhoudafdelingen hier last van zouden hebben.

Het American Institute of Certified Public Accountants (AICPA) is de nationale professionele organisatie van CPA's, maar er zijn tal van organisaties binnen het accountantsberoep om tegemoet te komen aan de specifieke behoeften van verschillende subgroepen van accountantsprofessionals. Deze groepen variëren van de American Accounting Association, een organisatie die voornamelijk bestaat uit boekhoudkundige docenten, tot de American Women's Society of Certified Public Accountants.

BOEKHOUDING EN DE EIGENAAR VAN HET KLEINE BEDRIJF

'Een goede accountant is de belangrijkste externe adviseur die de eigenaar van een klein bedrijf heeft', aldus de... Entrepreneur Magazine Adviseur voor kleine bedrijven . 'De diensten van een advocaat en adviseur zijn van vitaal belang tijdens bepaalde perioden in de ontwikkeling van een klein bedrijf of in tijden van moeilijkheden, maar het is de accountant die, op continue basis, de grootste impact heeft op het uiteindelijke succes of falen van een kleine onderneming.'

Bij het starten van een bedrijf raadplegen veel ondernemers een accountant om meer te weten te komen over de verschillende belastingwetten die op hen van toepassing zijn en om vertrouwd te raken met de verscheidenheid aan financiële gegevens die ze moeten bijhouden. Dergelijke consultaties worden met name aanbevolen voor potentiële ondernemers die anticiperen op het kopen van een bedrijf of franchise, van plan zijn een aanzienlijk bedrag in het bedrijf te investeren, anticiperen op het aanhouden van geld of onroerend goed voor klanten, of van plan zijn dit op te nemen.

Als een bedrijfseigenaar besluit een beroep te doen op de diensten van een accountant om op te nemen, moet hij / zij ervoor zorgen dat de accountant ervaring heeft met het omgaan met kleine bedrijven, want de oprichting brengt een vlaag van nieuwe financiële vormen en vereisten met zich mee. Een deskundige accountant kan waardevolle informatie geven over verschillende aspecten van de opstartfase.

Evenzo moet een potentiële koper bij het onderzoeken van de mogelijke aankoop of licentie van een bedrijf de hulp inroepen van een accountant om de financiële overzichten van de licentiegever-verkoper te bekijken. Onderzoek van financiële overzichten en andere financiële gegevens moet de accountant in staat stellen te bepalen of het bedrijf een levensvatbare investering is. Als een potentiële koper besluit geen accountant te gebruiken om de financiële overzichten van de licentiegever-verkoper te controleren, moet hij/zij er in ieder geval voor zorgen dat de aangeboden financiële overzichten naar behoren zijn gecontroleerd (een CPA zal een financiële verklaring niet afstempelen of ondertekenen dat niet naar behoren is gecontroleerd en gecertificeerd).

Als de ondernemer eenmaal in bedrijf is, moet hij de inkomsten, het groeitempo, de kapitaaluitgaven en talloze andere factoren afwegen om te beslissen of hij een interne accountant, een boekhoudservice of een dienst voor boekhouding en belastingvoorbereiding aan het einde van het jaar wil inschakelen. Eenmanszaken en maatschappen hebben minder snel behoefte aan een accountant; in sommige gevallen kunnen ze aan de bescheiden boekhoudbehoeften van hun bedrijf voldoen zonder hulp van buitenaf. Als een bedrijfseigenaar weigert om professionele hulp van een accountant in financiële zaken te zoeken, kan relevante boekhoudkundige informatie worden gevonden in boeken, seminars, overheidsinstanties zoals de Small Business Administration en andere bronnen.

is taye diggs gerelateerd aan daveed diggs

Zelfs als een eigenaar van een klein bedrijf besluit om geen accountant in dienst te nemen, zal hij of zij het veel gemakkelijker vinden om aan de boekhoudkundige vereisten van het bedrijf te voldoen als een paar basisboekhoudprincipes worden gevolgd. Deze omvatten het handhaven van een strikte scheiding tussen persoonlijke en zakelijke documenten; het onderhouden van afzonderlijke boekhoudsystemen voor alle zakelijke transacties; het opzetten van afzonderlijke betaalrekeningen voor persoonlijk en zakelijk; en het bijhouden van alle zakelijke documenten, zoals facturen en ontvangstbewijzen.

EEN ACCOUNTANT KIEZEN

Hoewel sommige kleine bedrijven in staat zijn om hun boekhoudbehoeften te beheren zonder het voordeel van intern boekhoudpersoneel of een professionele boekhoudafdeling, kiest de meerderheid ervoor om de hulp in te roepen van boekhoudprofessionals. Er zijn veel factoren waarmee de eigenaar van een klein bedrijf rekening moet houden bij het zoeken naar een accountant, waaronder persoonlijkheid, verleende diensten, reputatie in het bedrijfsleven en kosten.

De aard van de onderneming in kwestie is ook een overweging bij het kiezen van een accountant. Eigenaren van kleine bedrijven die niet verwachten dat ze snel zullen groeien, hebben weinig behoefte aan een nationaal accountantskantoor, maar zakelijke ondernemingen die investeerders nodig hebben of een openbare aanbieding van aandelen vragen, kunnen baat hebben bij samenwerking met een gevestigd accountantskantoor. Veel eigenaren van groeiende bedrijven selecteren een accountant door verschillende potentiële accountantskantoren te interviewen en voorstellen te vragen die idealiter de ervaring van het bedrijf met openbare aanbiedingen in de branche beschrijven, de accountants beschrijven die de rekening zullen beheren en een schatting maken van de vergoedingen voor audits en andere voorgestelde Diensten.

Ten slotte is een bedrijf dat een professionele accountant gebruikt om boekhoudkundige zaken te regelen, vaak beter toegerust om tijd te besteden aan andere aspecten van de onderneming. Tijd is een kostbare hulpbron voor kleine bedrijven en hun eigenaren, en volgens de Entrepreneur Magazine Adviseur voor kleine bedrijven , 'Accountants helpen ondernemers om te voldoen aan een aantal wet- en regelgeving die van invloed is op hun administratie. Als u uw tijd besteedt aan het zoeken naar antwoorden op de vele vragen die accountants efficiënter kunnen beantwoorden, heeft u niet de tijd om uw bedrijf goed te beheren. Besteed je tijd aan waar je goed in bent en laat accountants doen waar ze goed in zijn.'

De eigenaar van een klein bedrijf kan het zowel voor zijn bedrijf als voor de accountant natuurlijk veel gemakkelijker maken door het hele jaar door een goede boekhouding bij te houden. Goed onderhouden en volledige administratie van activa, afschrijvingen, inkomsten en uitgaven, inventaris en vermogenswinsten en -verliezen zijn allemaal noodzakelijk voor de accountant om haar werk te voltooien; hiaten in de financiële administratie van een bedrijf dragen alleen maar bij aan de tijd van de accountant en daarmee aan haar honorarium voor verleende diensten.

De potentiële managementinzichten die kunnen worden verkregen uit een studie van goed opgestelde financiële overzichten mogen niet over het hoofd worden gezien. Veel kleine bedrijven zien boekhouding in de eerste plaats als een administratieve last en iets waarvan de waarde vooral ligt in het helpen voldoen aan de rapportagevereisten van de overheid en belastingvoorbereidingen. De meeste deskundigen op dit gebied beweren dat kleine bedrijven moeten erkennen dat boekhoudinformatie een waardevol onderdeel kan zijn van de management- en besluitvormingssystemen van een bedrijf, aangezien financiële gegevens de ultieme indicator vormen voor het falen of succes van de strategische en filosofische richting van een bedrijf.