President Obama en verschillende leden van het Congres hebben opgeroepen tot een onderzoek naar Russische hacking en de impact ervan op de presidentsverkiezingen van 2016. Tijdens de campagne werd het Democratic National Committee gehackt en veel van zijn e-mails lekten via WikiLeaks - een daad die volgens sommige elementen binnen de CIA deel uitmaakte van een Russische poging om Donald Trump te helpen de verkiezingen te winnen. Hoewel er op dit moment geen betrouwbare bron suggereert dat hacking de resultaten van de verkiezingen heeft veranderd of dat zelfs maar één enkele stem rechtstreeks werd gedomineerd, is een onderzoek nog steeds gerechtvaardigd. Dat gezegd hebbende, zijn er ook een aantal kritische vragen die wij, het Amerikaanse volk, aan onze regering zouden moeten stellen:
1. Bemoeien de Verenigde Staten zich niet met de verkiezingen en andere leidersselectieprocessen van andere naties?
Er zijn al lang berichten dat de Verenigde Staten zich bemoeien met buitenlandse verkiezingen en proberen regimes te veranderen. Eerder dit jaar had president Obama er geen moeite mee om de facto bangmakerij te gebruiken om campagne te voeren tegen de Brexit. Hoewel we ons moeten verdedigen tegen hacking door het buitenland, mogen we, als onze regering probeert om leidersselectieprocessen en andere verkiezingen in het buitenland te beïnvloeden, verwachten dat buitenlanders niet anders doen dan onze eigen verkiezingen - en we moeten ons dienovereenkomstig voorbereiden. Onze focus zou moeten liggen op het beschermen van onszelf, niet proberen passies op te wekken via persconferenties en mediaverhalen die geen overeenkomsten met de acties van onze eigen regering vermelden.
2. Hacken en bespioneren de Verenigde Staten buitenlandse regeringen en buitenlandse politieke entiteiten niet?
Ik vermoed dat we allemaal het antwoord op die vraag weten, maar als het antwoord inderdaad ja is, dan zouden we, net als voorheen, niet verbaasd moeten zijn als andere landen de infrastructuur van onze eigen partijen hacken. We moeten echter eisen dat de partijen die verantwoordelijk zijn voor het houden van onze verkiezingen meer doen om hun informatieve activa te beschermen. Dat brengt ons bij de derde vraag.
hoe oud is jason kennedy?
3. Hoe veilig was de e-mail van het Democratisch Nationaal Comité?
Hielden de leden zich aan de best practices op het gebied van informatiebeveiliging? Hoe goed waren de mensen die verantwoordelijk waren voor het daadwerkelijk beschermen van gegevens die van invloed kunnen zijn op onze verkiezingen, hun verantwoordelijkheid nagekomen? Met de Democratische presidentskandidaat onder FBI-onderzoek wegens mogelijke nalatigheid met gegevens, met cyberinbreuken in het nieuws op een regelmatige basis, en met het algemeen bekend zijnd dat verschillende onvriendelijke landen cyberlegers hebben die zich voortdurend op Amerikaanse belangen hebben gericht, DNC heeft duidelijk ruimschoots gewaarschuwd voor het belang van informatiebeveiliging. Hebben ze er op gelet?
4. Waren het echt de Russen die het hacken en het lekken van de e-mails van de DNC deden?
WikiLeaks beweert dat de partij die de DNC-e-mails heeft verstrekt niet de Russische regering of Russische agenten waren. Waren het echt de Russen die het hacken deden? Zo ja, waren zij de enigen die dat deden? Waren zij de enigen die de gegevens hebben verkregen? Zijn de hackers zelf gehackt door anderen? Het feit dat de CIA gelooft dat Russen de DNC hebben gehackt, betekent niet dat Russische agenten de enigen waren die dat deden, en betekent niet dat iemand anders het bewijs niet aan WikiLeaks had kunnen leveren.
paul teutul jr netto waarde 2016
5. Bestaat er bewijs om de beweringen van de regering over Rusland als boosdoener te staven, en zo ja, kan enig bewijs worden vrijgegeven aan het publiek?
Na een politiek geladen campagne zijn veel mensen terecht sceptisch over de bewering van de CIA - of het nu waar is of niet, het is zeker een handige manier om het presidentschap van Donald Trump te delegitimeren en de schuld voor het verlies van Hillary Clinton te verschuiven van de partij en de kandidaat naar externe actoren . Het leveren van bewijs zou van grote waarde zijn.
6. Waarom richten we ons op buitenlandse hacking, en niet op zowel het falen van de DNC om zijn gegevens te beschermen als het ongepaste materiaal dat in de e-mails wordt gevonden?
Is er voldoende waarschijnlijke reden om mogelijk illegale activiteiten van de partijleiding tijdens de Democratische voorverkiezingen te onderzoeken? Miljoenen mensen hebben samen vele miljoenen dollars bijgedragen aan de campagne van Bernie Sanders; als de primary aan het publiek werd aangeboden als zijnde objectief uitgevoerd, maar dat niet het geval was, zijn er dan geen civiele en strafrechtelijke gevolgen? Verdienen 'wij de mensen' het niet om te weten wat er achter de schermen gebeurde?
7. Werden Republikeinse systemen ook gehackt?
Zo ja, weten we of de hacking door dezelfde partijen is gedaan? Zijn er bewijzen van dergelijke die kunnen worden vrijgegeven aan het publiek?
jasmijn kerel netto waarde 2015
8. Waarom worden kiezersregistratiedatabases en stemsystemen niet beschouwd als kritieke infrastructuur?
Hoe zijn systemen die absoluut essentieel zijn voor het behoud van democratie en vrijheid - en die de afgelopen jaren zijn onderworpen aan aanvalspogingen - niet van primair belang? Zoals ik al eerder heb geschreven, is het mogelijk voor hackers om verkiezingen te manipuleren -- laten we dit zo snel mogelijk veranderen!
Het komt neer op.
Het onvermogen van de regering om licht te werpen op de bovengenoemde kwesties blijft het land verdelen. Het is mogelijk om de nationale veiligheid te behouden en tegelijkertijd legitieme zorgen aan te pakken. Niet elk detail hoeft te worden gedeeld om het vertrouwen te herstellen, een situatie op te helderen en het publiek voor te bereiden op de toekomst.
De suggestie van een tweeledig kwartet van senatoren gisteren dat 'recente berichten over Russische inmenging in onze verkiezingen elke Amerikaan zouden moeten alarmeren' is juist, maar op dit moment zijn het niet de Russen op wie we het meest verontwaardigd zouden moeten zijn; we zouden onze woede en boosheid moeten richten op degenen die er niet in zijn geslaagd systemen die belangrijk zijn voor ons democratisch proces goed te beveiligen, en op degenen die wantrouwen jegens de verkiezingsresultaten verspreiden -- zonder fundamentele vragen te beantwoorden of een greintje bewijs te leveren om hun beweringen te staven. Het heeft geen zin om gealarmeerd of verontwaardigd te zijn wanneer buitenlanders precies handelen zoals we zouden verwachten, en zoals onze eigen regering zich waarschijnlijk gedraagt; in de toekomst moeten we eerder anticiperen op de pogingen van vijandige buitenlandse actoren en veel beter voorbereid zijn.
