Hoofd Best Bewaarde Reisgeheimen Ik vloog net Virgin Atlantic Upper Class en 1 ding deed me willen schreeuwen (het was de schuld van Richard Branson)

Ik vloog net Virgin Atlantic Upper Class en 1 ding deed me willen schreeuwen (het was de schuld van Richard Branson)

Uw Horoscoop Voor Morgen

Absurd gedreven kijkt met een sceptische blik en een stevige tong in de wang naar de zakenwereld.

Ze zag me aankomen.

Ik kwam aan op de luchthaven Heathrow in Londen na een zware reis en een vrouw met een vriendelijk gezicht hield een bord vast met de tekst: 'Ask Me About Upgrades'.

Hoe wist ze dat ik en mijn vriendin moe waren en wanhopig op zoek waren naar rust, stilte en misschien een vleugje verwennerij?

En deze medewerker van Virgin Atlantic was zo aangenaam, zonder te gutsen.

Voordat ik het wist, had ik haar twee-voor-één-aanbieding aangenomen en zaten we in wat Virgin Upper Class noemt.

Als je je nog nooit in dit deel van het vliegtuig hebt gewaagd, zijn de stoelen pods, die op 45 graden ten opzichte van de romp zijn geplaatst.

Romantisch, dat is het niet.

Comfortabel, dat is het.

hoe vaak is todd chrisley getrouwd geweest?

Het comfort werd alleen maar versterkt door de houding van het personeel.

Tijdens deze reis van San Francisco naar Londen en terug was het personeel van Virgin buitengewoon geweldig geweest.

Toen we in San Francisco incheckten, bood de agent zich vrijwillig aan om een ​​betere stoel voor ons te zoeken in Premium Economy.

Ze kreeg zelfs een collega om te helpen.

Enkele minuten later zag de eerste check-in agent ons door het vliegveld lopen, dwaalde erheen en vroeg of haar collega iets beters voor ons had gevonden.

Dat had ze, en dit was een proactieve klantenservice die ik bij de meeste luchtvaartmaatschappijen niet helemaal gewend was.

Hoe dan ook, terug naar de hogere klasse.

De vrij stellaire klantenservice ging door.

De kunst lag op een ontspannen manier die een zorgvuldig anticiperen op de behoeften van een passagier logenstrafte.

Waterglazen werden zonder poespas bijgevuld.

Wijnglazen werden ingeschonken zonder bijgevuld te hoeven worden.

Zelfs het eten, waarvan ik me nooit kan voorstellen dat het te geweldig zal zijn, was opmerkelijk goed.

Mijn kip-, champignons- en aardappelschotel was van restaurantkwaliteit.

Eerlijk gezegd hadden we hetzelfde serviceniveau gekregen - zo niet hetzelfde bloemrijke aanbod aan eten en wijn - op de heenreis in Premium Economy.

Wat zou er dus mogelijk mis kunnen zijn?

EN TOEN VERANDERDE DE SFEER.

Het was het woord f*** dat waarschuwde mij.

Dit werd op de voet gevolgd door twee f*** ing s en een b****.

Nee, dit was geen gestoorde passagier die om medische redenen een aanval kreeg.

Dit was een stel Britse zakenmensen die dronken werden aan de bar.

Een kenmerk van de Virgin Atlantic-ervaring, zie je, is de Upper Class-bar.

Op elk vliegtuig zit er wel een.

Het biedt verschillende krukken rond een halfronde vorm, waar iedereen kan komen, zitten en, oh, een praatje maken.

We zaten er toevallig vlakbij. We wensten al snel dat we dat niet waren.

Hoe meer deze mannen -- het zijn zo vaak mannen, nietwaar? -- dronk, hoe meer ik wenste dat ik terug was in Premium Economy.

Het is er meestal vrij rustig, misschien omdat er geen bar is.

Na een tijdje werd het allemaal een beetje veel.

De stemmen werden luider, de taal werd nog grover en ik zal niet eens proberen de onwetendheid van de aangeboden meningen te beschrijven.

Nee, er is niets verlossends aan het woord f***ing, zelfs als het wordt gevolgd door het woord Tesla .

Ik vroeg een stewardess of ze iets konden doen.

'Ik ga even praten,' zeiden ze. (Ja, ik verberg het geslacht van de stewardess, om redenen die hopelijk snel duidelijk zullen worden.)

De stewardess keerde terug.

'Ik heb ze gezegd dat ze moeten zwijgen. Als ze dat niet doen, stuur ik ze terug naar hun stoel.'

'Gebeurt dit veel?' Ik vroeg.

'Ja dat doet het. Altijd. En het personeel heeft er allemaal een hekel aan,' zei de stewardess.

Blijkbaar zijn de mensen die de bar het minst leuk vinden, de mensen die het gedrag ervan moeten controleren.

'Elke keer als het personeel vraagt ​​om de tralies te verwijderen, zegt Richard nee', kreeg ik te horen.

De Richard is Richard Branson, de oprichter van Virgin, die duidelijk gelooft dat de reep een soort smaak aan zijn merk toevoegt.

BESTE MAAGD ATLANTIC, WAAROM HEB JE EEN BAR?

Ik weet dat Virgin niet de enige is die een bar heeft, maar ik dacht ik vraag het hoofdkantoor eens waarom de luchtvaartmaatschappij er een heeft.

Alsjeblieft, het is niet alsof ik niet van een drankje houd. Het is alleen dat bemoedigende geluid en misschien dronkenschap in je hoogdravende First Class lijkt een vreemde stap in de richting van de sereniteit die je altijd ziet in advertenties voor First Class.

Dus, vanuit mijn stoel, heb ik Virgin een e-mail gestuurd.

'We verwelkomen altijd feedback van onze klanten en hun huidige mening is dat ze dol zijn op de bar als sociale ruimte aan boord van ons vliegtuig. Klanten gebruiken het om vele redenen, om te genieten van een aperitiefje, te zitten en te dineren met hun vrienden, te kletsen met ons cabinepersoneel of zelfs een zakelijke bijeenkomst te houden', vertelde een woordvoerster van de luchtvaartmaatschappij me.

Ja, maar waarom zou ik veel geld willen betalen om naar de zakelijke bijeenkomst van iemand anders te luisteren? (Tenzij, denk ik, ik geneigd was tot handel met voorkennis.)

Zou je je niet kunnen voorstellen dat als een groep vrienden aan de bar gaat eten, het geluidsniveau zal toenemen?

En wie zijn deze mensen die in het vliegtuig stappen, wanhopig om met andere passagiers te praten?

Zij zijn het niet, ik ben het, nietwaar?

Ik heb de verkeerde houding.

Ik begrijp gewoon niet waarom het luisteren naar een groep mannen die praten over f***ing Tesla, f***ing Steve Jobs en f***ing geweldig bier, terwijl ze schijnbaar overvloedige hoeveelheden alcohol weggooien, niet de hoogtepunt van de beschaving.

Dit was een middagvlucht.

Deze mannen vulden de bar enkele uren met hun rauwe racket. Het cabinepersoneel deed erg haar best om ze tot bedaren te brengen en ze begonnen zich te verspreiden op het moment dat een van mijn pakkingen begon te signaleren dat ze overbelast waren.

Ja, de fijne koptelefoon die de luchtvaartmaatschappij je geeft om films te kijken was een zegen.

Maar bedenk eens wat Virgin in plaats daarvan met de ruimte zou kunnen doen.

Als Branson volhoudt dat een bar nodig is, waarom dan niet een geheel nieuw concept lanceren?

De fluisterbar.

Zou dat niet aantrekkelijk zijn?