Thomas S. Monson, president en profeet van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen (Mormonen) is gisteravond thuis op 90-jarige leeftijd overleden. Hij was een waar voorbeeld van leiderschap en service en liet zien dat die twee dingen samengaan. Hier zijn slechts enkele voorbeelden van hoe hij leiderschap toonde.
Wonderen bereiken is hard werken
Terwijl hij in de jaren zestig als algemeen autoriteit in Europa werkte, Monson beloofde Mormonen die in Oost-Duitsland woonden dat 'als je trouw en trouw blijft aan de geboden van God' , zal elke zegen die een lid van de kerk in een ander land geniet, van u zijn.'
Dat was nogal een belofte voor mensen die in een land woonden waar LDS-kerkmateriaal niet binnenkwam, noch LDS-kerkleden om tempels te bezoeken (wat een essentieel onderdeel is van LDS-onderwijs). Hij leunde niet achterover en zei: 'Jullie zijn nu trouw!' Hij bleef hard werken, ontmoette mensen achter de schermen en ontwikkelde vriendschappen met Oost-Duitse leiders.
Omdat hij geen officiële kerkdocumenten naar Oost-Duitsland kon brengen, besloot hij het LDS Handbook of Instructions uit het hoofd te leren. Hij kwam aan in Oost-Duitsland, vroeg om een typemachine en begon te typen. Pas toen leerde hij dat ze op de een of andere manier een exemplaar van het handboek hadden. Hij deed bereidwillig alles wat nodig was om het wonder te creëren dat hij voorzag.
Je kunt een vriend zijn van mensen met wie je het niet eens bent.
Tegenwoordig lijkt het erop dat je het ofwel 100 procent met iemand eens bent, of je haat die persoon. Zo benaderde president Monson het leven niet. Allerlei politieke en religieuze leiders beschouwden Monson als een vriend. Toen het Leger des Heils een nieuw gebouw nodig had , drong hij er bij de LDS-kerk op aan om hen een oud kerkgebouw te geven, en 'organiseerde leden om het interieur te renoveren en te schilderen. De kerk leverde een orgel, piano, kerkbanken, stoelen, bestek, borden en tafels uit het voormalige Hotel Utah.'
Monson leerde dat we 'de zwakte van iemand die alleen staat moeten elimineren en daarvoor in de plaats de kracht van mensen die samenwerken'. Echt leiderschap erkent dat we allemaal beter af zijn als we elkaar vriendelijk behandelen, zelfs als we fundamentele meningsverschillen hebben.
Laat nooit de kans op humor voorbij gaan
Mensen beschouwen religieuze leiders vaak als gespannen en saai, maar Monson was dat allesbehalve. Hij hield van humor en een goed verhaal. In feite was het grootste deel van zijn onderwijs gebaseerd op verhalen. Hij kende een belangrijk leiderschapsprincipe: mensen zullen volgen als ze begrijpen hoe het in hun leven van toepassing is, en verhalen helpen daarbij. Maar soms is humor omwille van de humor.
In deze videoclip deelt Monson een verhaal van een jonge jongen die al zijn bewegingen kopieerde, tijdens een ontmoeting moet de jongen saai hebben gevonden. Monson speelde mee, maar besloot toen een laatste zet te doen: hij wiebelde met zijn oren, iets wat de jongen niet kon. Het is een geweldig verhaal en de moeite waard om de 2 minuten te bekijken.
Jong en oud kunnen geweldige dingen bereiken
De LDS-kerk heeft generaties lang jonge mannen en vrouwen als voltijdzendelingen uitgezonden, maar Monson verlaagde de leeftijd voor dienst in 2012 , wat resulteerde in een stroom van nieuwe missionarissen. Maar hij zei niet alleen dat zendingswerk voor jongeren was, hij bleef oudere echtparen aanmoedigen om ook te dienen.
Zijn punt was dat leeftijd noch een barrière, noch een bepalende factor mag zijn. In de zakenwereld raken we vaak verstrikt in millennials versus babyboomers of wat dan ook. Daar trok hij zich niets van aan. Hij geloofde dat iedereen kon bijdragen, en dat deed iedereen. Zelf was hij op 22-jarige leeftijd de leider van een congregatie (bisschop) en bleef hij zijn hele leven dienen. Hij zag de waarde van alle leeftijden.
Je bent nooit te belangrijk om op die ene te letten
In 1997 stierf mijn oma. Zij en mijn grootvader hadden met president Monson samengewerkt in kerkelijke en professionele verantwoordelijkheden. Op dat moment was hij raadgever in het Eerste Presidium, wat ook enorme verantwoordelijkheden met zich meebrengt, zoals vergaderingen en reizen. Toch maakte hij tijd om zijn laatste eer te bewijzen aan mijn grootmoeder.
hoe oud is steve yzerman
Hij had binnen kunnen komen, kort zijn condoleances aan mijn grootvader kunnen betuigen en zijn vertrokken. Iedereen zou het begrepen hebben. Maar dat deed hij niet. Hij bleef. Hij sprak met mensen. Hij hield mijn kleine neefje vast die onmiddellijk zijn hand in de mond van deze zeer belangrijke man stak. Monson lachte en bleef de baby vasthouden.
Monson had een lange geschiedenis van uitkijken naar die ene. Hij bezocht mensen. Hij hield van mensen. Hij wilde goed doen en hij deed het goed. Onder zijn leiding hielpen LDS-liefdadigheidsinstellingen miljoenen mensen. Het doel was altijd om mensen in nood te helpen.
Soms, als we leiders van bedrijven of opinieleiders in ons vakgebied worden, wordt het gemakkelijk om de behoeften van andere mensen te vergeten. Dat is geen leiderschap. Leiderschap kijkt naar de invloed van acties op individuen, en dat was het hele leven van president Monson.
