jij bent Hollywood Undead . Je hebt miljoenen albums verkocht. Speelde uitverkochte shows en tours op vier continenten. Gezien je streams de grens van 1 miljard overschrijden. Vijftien jaar in, en in een industrie waar carrières vaak in maanden worden gemeten, breng je een geweldig nieuw album uit, Nieuw rijk, vol. 1 .
hoe lang is al roker van de show van vandaag
En je bent vertakt naar de cannabis bedrijf door je eigen bedrijf te starten, Dove & Granaat Industries .
Wat op het eerste gezicht niet logisch is; waar het traditionele vliegwielen betreft, gaan muziek en marihuana niet echt samen.
Maar als lifestyle vliegwiel? Dan is het een stuk logischer.
Om meer te weten te komen, sprak ik met Johnny 3 Tears (George Ragan) en J-Dog (Jorel Decker): Johnny over muziek en het nieuwe album, J-Dog over de cannabisbusiness.
Als eerste: Johnny 3 Tears.
Ik las een citaat waarin je zei dat je dit album wilde benaderen zoals je er nog nooit een had gemaakt. Hoe balanceer je 'nieuw' zonder trouwe fans achter te laten?
Geloof me, het is iets waar we veel over nadenken.
Hoewel misschien niet zo veel als met het nieuwe album, zijn we nogal wat veranderd van record tot record. Het is zeker een risico.
Maar ik zou me meer zorgen maken over het dupliceren van wat we hebben gedaan. Na vijftien jaar houdt het nemen van risico's het voor ons interessant. En, zo blijkt, voor onze fans.
Toch: je zit in de muziek bedrijf . Je moet een balans vinden tussen het creëren van muziek waar je van houdt en het creëren van muziek die mensen willen horen.
Waar. Het is een bedrijf. En het is een moordend bedrijf. (Lacht.) Je kunt snel van aan de top van het spel... naar het nieuws van gisteren gaan.
Over het algemeen is de eerste benchmark die van onszelf. Als we niet houden van wat we maken, is het moeilijk om het te 'verkopen'. Als we ervan houden, hebben de dingen de neiging om daarna op één lijn te komen. Het kan toeval zijn, maar ik denk dat het komt door de energie die we communiceren.
En het elimineert ook zelftwijfel: als ik geloof, kan ik doorzetten.
Die maatstaf is waar we de standaard zetten. We hebben A & R-mensen gehad die veranderingen wilden, die wilden dat we verschillende kanten op gingen... en elke keer dat we dat deden, werkte het niet voor ons.
Neem nooit het geloof weg van de makers en leg het in de handen van iemand anders, dan tel je geld in plaats van liedjes.
U noemde zelftwijfel. Kunst is subjectief. Hoe ga je om met mensen die het misschien niet leuk vinden wat je doet?
We hebben ons deel van de tegenspoed gehad. Toen we naar Europa gingen... kan het publiek heel hard tegen je zijn. (Lacht.) We zijn uitgejouwd, flessen naar ons gegooid, een lange ontgroeningsperiode doorgemaakt... als je niet gelooft in wat je doet, zul je snel gaan geloven dat die mensen gelijk hebben.
Mijn aanpak was om het terug te geven aan hen. Als iemand me de vinger gaf, gaf ik hem terug. Als iemand tegen me schreeuwde, schreeuwde ik terug. Ik heb er een spel van gemaakt. (Lacht.)
Maar ik geloofde altijd in wat we deden. Ik dacht: 'We moeten gewoon een beetje extra doen om deze klootzakken te overtuigen.' (Lacht.) Dus we zouden het gewoon met ze beginnen.
Duitsland was de moeilijkste Europese markt voor ons, en ironisch genoeg is het nu de grootste. Duw terug en ze krijgen respect voor je -- alsof ze je lid laten worden van de club.
Kortom, het heeft me nooit zoveel geraakt als nu. Ik was jong en vol ego en trots... een gevaarlijke hoeveelheid ego kan je veel doorstaan. (Lacht.)
Aan de andere kant brak je heel snel in Amerika.
De VS waren bijna onmiddellijk. Ik ga niet liegen: het was verbijsterend.
We hadden het allemaal geprobeerd met verschillende bands, in een of andere vorm, en er gebeurde niets. Hollywood Undead was eigenlijk gewoon een uitlaatklep om muziek te schrijven. We hadden geen hoge verwachtingen.
Toen ontploften de dingen. We begonnen te touren en te spelen voor tien of vijftien mensen... en plotseling speelden we voor 500 tot 1.000.
We keken elkaar aan en zeiden: 'Al deze mensen willen zien' ons ?' (Lacht.)
Maar wat me echt overdonderde, was dat ik naar Europa en Zuid-Amerika ging, waar Engels niet hun eerste taal is... en het publiek elk woord van elk nummer kende. We waren in Rusland en de mensen kenden elke songtekst.
Er zit magie in muziek. Met muziek kun je mensen raken die je anders nooit zou hebben ontmoet... maar via muziek heb je een connectie. Dat is een van de beste dingen van muziek: het vermogen om iemand aan te raken die je in andere omstandigheden nooit zou tegenkomen.
Veel artiesten zeggen dat albums geen geld meer verdienen. Wat is de strategie achter het nieuwe album?
Het is moeilijk om geld te verdienen aan nieuwe muziek.
Ik spreek alleen voor mezelf, het gaat allemaal om expressie en verbinding. Ik maak veel muziek die ik niet verkoop. Niet voor een label, niet om op te treden... alleen voor mijn persoonlijk gebruik. Of iemand me nu betaalde of niet, ik zou nog steeds dezelfde hoeveelheid tijd besteden aan het maken van muziek. Ik heb gewoon het geluk dat ik de kost kan verdienen door te doen wat ik sowieso zou doen.
Ik ken veel echt goede muzikanten die nog nooit zo gelukkig zijn geweest. Om wat voor reden dan ook, het klikte niet, ze kregen niet de juiste verbinding... er zijn genoeg mensen wiens muziek nooit het daglicht ziet. Ik had geluk in de tegenovergestelde zin.
Natuurlijk vraagt het ook toewijding. Als jij niet hard werkt, is iemand anders... en uiteindelijk sta je aan de kant. Je moet beter worden.
Kortom, ik zal altijd muziek schrijven. Ik heb gewoon geluk dat ik het ook voor de kost kan doen.
Ben je zenuwachtig voor een show? En als je dat doet, hoe ga je daar dan mee om?
Ik ben redelijk introvert. Voordat ik naar buiten ga om de post te halen, kijk ik of er iemand is met wie ik misschien moet praten. Ik overdrijf, maar niet veel. (Lacht.)
Wat betreft optreden, ik heb geen systeem. Ik ga gewoon.
Ik las een Elvis-interview waarin hij zei dat er nooit een show was die hij speelde dat hij niet nerveus was. Als iemand als Elvis nerveus werd... is dat zeker oké voor iemand als ik. (Lacht.)
Als je het publiek iets wilt geven waar ze blij van worden, word je nerveus. U zou moeten Zenuwachtig zijn.
Dat betekent dat je om je geeft.
Sommige artiesten zeggen ook dat hun niveau van creativiteit is afgenomen naarmate ze ouder worden. U?
Ik heb lange tijd een echt zelfdestructieve levensstijl gehad en ik merk dat de dingen die ik heb meegemaakt er altijd zijn geweest om uit te putten als ik muziek schrijf. Door ervaringen heen gaan die zwaar waren... wanneer ik muziek moet schrijven, kan ik daar goed in graven. Ook al leef ik niet meer zo, de pijn is er nog steeds.
Ik schrijf geen liedjes over parken en zonneschijn. Ik hou van dat soort bands, maar dat is niet wat ik doe. Dus: in alle opzichten hoef ik alleen maar een paar minuten te zitten en na te denken over iets uit het verleden.
Denk er zo over na. Als je leven geweldig is, is het moeilijk om muziek te schrijven. Muziek komt uit het hart, en meer specifiek hartzeer, dus ik heb altijd uit die ervaringen kunnen putten.
Plus de grootste overeenkomst tussen mensen zijn niet positieve ervaringen. Veel mensen ervaren niet veel positieve dingen. Maar iedereen gaat door hartzeer. Iedereen verliest mensen. Iedereen valt in en uit liefde.
Het maakt niet uit wie je bent... we gaan er allemaal doorheen.
Mijn werk is in die zin bijna als therapie. Als ik het goed doe, zeg ik misschien iets wat je niet kunt zeggen, iets dat je niet kunt uiten...
Het is een cliché, maar het is echt een zegen om die momenten via muziek met andere mensen te kunnen delen.
En nu mijn gesprek met J-Dog:
Ik zag je video over de cannabisbusiness en het viel me op dat je net zoveel van het proces houdt als van het eindresultaat. En dat je misschien ook gewoon een beetje obsessief bent als je iets vindt waar je meer over wilt weten.
Ik hou van het proces. Als ik nooit meer een dollar zou verdienen, zou ik blijven doen wat ik doe.
Mensen hebben de verbinding met planten verloren. Het verzorgen van planten maakte iets in mij wakker. Het zit in ons DNA. Iedereen zou minstens één plant moeten hebben om voor te zorgen. Het leert geduld en verantwoordelijkheid... en zou misschien een beetje zen in het leven van mensen brengen.
Het verzorgen van planten is een geweldige metafoor voor het leven. Met planten moet je uitzoeken wat goed voor ze is, de omgeving daarop aanpassen... je kunt niet zomaar doen wat u willen.
Het plaatst het leven, en onze plaats daarin, echt in perspectief.
Hoe breng je je tijd in evenwicht tussen muziek en de cannabisbusiness?
Het is extreem moeilijk. Gelukkig verveel ik me heel snel. (Lacht.)
Ik heb problemen met ontspannen, dronk veel alcohol... en ik realiseerde me dat ik zelfmoord pleegde.
Muziek is therapie. Planten zijn therapie. Muziek en planten hebben me gekalmeerd. Ik kan nergens anders vijf minuten stil zitten, maar ik kan wel uren in een tuin zitten, alleen.
Je praat veel over je team. Of je het nu leuk vindt of niet, je moest een leider worden.
Om eerlijk te zijn, een leider zijn is iets wat ik niet echt leuk vind. Maar het is duidelijk belangrijk.
Ik werd naar een bootcamp gestuurd toen ik dertien jaar oud was. Ze maakten van mij de voorman van vijftig kinderen, de meesten ouder dan ik, de meesten erger dan ik (lacht)... op de een of andere manier kwam ik erachter.
Ik zei tegen hen: 'Als we hard en snel werken, kunnen we ontspannen. Dat is een stuk beter dan langzaam en lang werken.'
En het werkte.
Uiteindelijk gaat leiderschap over het helpen van mensen om hun eigen doel te vinden, hun eigen redenen om te doen wat gedaan moet worden.
En dan is er nog dit: ik wil de kameraadschap, het 'tienervriendschap'-aspect niet kwijtraken. Zodra iets strikt zakelijk wordt, is het niet leuk meer.
Geld is ook niet het antwoord. Ik heb geluk dat ik dat bedacht heb. Je hebt niet veel spullen nodig, je hebt geen grote huizen nodig... Ik heb vrienden die de wereld rondreizen en die kapot zijn en ze zijn gelukkiger dan ik. (Lacht.)
Er zijn grote spelers in de industrie gekomen. Maar naarmate je succesvoller wordt, word je ook een grote speler. Hoe ga je je beschermen tegen sommige dingen die ik me kan voorstellen dat je niet leuk vindt aan grote geldoperaties?
Je hebt gelijk. Het laatste wat we willen is de machine worden waar we tegen vechten.
Het kan gedaan worden. Een ander merk, Jungle Boys, ze zijn erg succesvol. Ze zijn ook tegen het establishment. Ze verkopen niet aan grote bedrijven. Ze zijn van eigen bodem. Ze gaan over hun eigen gemeenschappen, banen geven aan de lokale bevolking... het kan. Dergelijke operaties zijn een inspiratie in deze branche.
Op het eerste gezicht lijkt er geen synergie te zijn tussen Hollywood Undead en Dove & Grenade.
Nu nog niet, en misschien ook nooit.
Mensen overschatten bijvoorbeeld de kracht van sociale media. Ze denken dat als je over een product op een bandaccount post... je product enorm zal zijn. Dat is gewoon niet het geval.
met wie is Matthew Grey Gubler verloofd?
Wat betreft het promoten ervan, het promoten van Dove & Grenade bij Hollywood Undead-fans... hoewel veel fans het merk steunen, push ik het niet. Het laatste wat we doen is proberen kinderen te laten oplichten. We kweken gewoon iets dat we graag kweken, en als je het leuk vindt, is dat geweldig.
Ik ben al heel lang ondergedompeld in het bedrijf, in groeien. Ik had het zelf kunnen doen.
Maar de jongens in mijn band zijn mijn beste vrienden. Ik wil dat iedereen gelukkig is. Ik wil dat iedereen succesvol is.
Ik wil niet de man zijn die in het grote huis op de heuvel woont, met mijn vrienden beneden.
Ik heb dat gezien - en ik vind het er gewoon niet leuk uitzien.
