Nancy Meyers nieuwe film 'The Intern' - haar eerste in zes jaar - heeft momenten die niets minder zijn dan slapstick.
In een hilarische en onvergetelijke scène stuurt Jules Ostin (Anne Hathaway) per ongeluk een e-mail naar haar moeder. In de onderwerpregel: 'Haar' en het lichaam: 'Waarom is mijn moeder zo'n razende bitch?'
In een poging om schade te herstellen, werkt de oprichter, werkende moeder en de bekende Brooklynite samen met haar 70-jarige stagiair (Robert De Niro) om in te breken in het huis van haar moeder en de computer te stelen.
Natuurlijk voelen zulke capriolen schokkend aan in een film die voornamelijk over een e-commerce-startup gaat, maar de scène roept vragen op over de conflicten tussen generaties die even reëel als cruciaal zijn voor moderne werkplekken.
Meyers heeft veel van haar films gecentreerd rond vrouwen (vaak van middelbare leeftijd), en heeft meerdere Golden Globe- en Academy Award-nominaties ontvangen voor hits als 'Private Benjamin', 'The Parent Trap' en 'It's Complicated'.
Een kruisvaarder voor gelijkheid op de werkplek -- en, misschien nog dringender, in Hollywood -- de regisseur zei: ze kwam op het idee voor 'The Intern' terwijl ze op een dag naar haar werk reed: 'Wat als een oudere een baan als stagiaire zou nemen? Ik moest er gewoon om lachen.'
In de film is Ben Whittaker een weduwnaar en een gepensioneerde marketingmanager. Om de verveling te verlichten, loopt hij stage bij een in Brooklyn gevestigde e-commerce retailer, met de toepasselijke naam 'About the Fit'.
Op het eerste gezicht belichaamt Jules netjes de millennial-tijdgeest. Ze fietst om zich op kantoor te verplaatsen, werkt op onregelmatige uren en heeft geen privékantoor (omdat niemand bij het bedrijf dat doet). Als liefhebbende moeder vergeet ze vaak te eten en weigert ze een CEO in te huren om haar werkdruk beter in evenwicht te houden.
De verhaallijn zal veel succesvolle ondernemers bekend voorkomen. Met achttien maanden heeft Jules' startup haar vijfjarige doelen al bereikt, maar de investeerders maken zich zorgen over haar schaalbaarheid.Door de hele film heen is het aanhoudende succes van 'About the Fit' grotendeels het bijproduct van Jules' relatie met Ben.
De samenwerking is er een die Jules aanvankelijk afwijst - en het is moeilijk om geen medelijden te hebben met Ben in de openingsscènes. Hij verschijnt op zijn werk, in al zijn keurige glorie, alleen om nul e-mails in zijn inbox te vinden. Hij doet boodschappen voor Jules en drijft haar naar haar werk, in plaats van haar te helpen met de belangrijke zakelijke vragen.
hoe lang is d angelo
Uiteindelijk is de alliantie die is gesmeed er een waar werkgevers overal, ongeacht leeftijd of geloofsovertuiging, van kunnen leren. Babyboomers en millennials, opgelet.
1. Niet alle stereotypen zijn slecht.
Jules betwijfelt in eerste instantie of Ben iets voor het bedrijf kan betekenen. Hij draagt een aktetas, heeft nooit Twitter gebruikt en voert liever persoonlijk gesprekken dan per e-mail. Hij vertegenwoordigt een stereotype over babyboomers, is aanvankelijk resistent tegen nieuwe technologieën en lijkt te zijn gecementeerd op zijn minder dan efficiënte manieren.
Toch is het Bens archaïsche aandacht voor detail -- bijvoorbeeld door patronen op te merken in de demografische gegevens van het bedrijf -- die hem tot een belangrijke speler maken.
In ware millennial-vorm is Jules verbonden op manieren die alleen technologie zich kan veroorloven. Op weg naar een vergadering Skypet ze bijvoorbeeld met een van haar partners op kantoor.
Zowel Jules als Ben leren hun negatieve oordelen los te laten en in plaats daarvan samen te werken aan hetzelfde, gemeenschappelijke doel. Dat wordt mooi overgebracht wanneer Jules Ben helpt bij het opzetten van zijn Facebook-account, en ze ontdekken een gedeelde passie voor Billie Holiday.
De afhaalmaaltijd: in plaats van leden van een andere generatie te labelen, probeer ze te leren kennen. Het zal je misschien verbazen wat je van elkaar kunt leren.
2. Stel grenzen tussen het zakelijke en persoonlijke leven.
Beide hoofdpersonen zijn toegewijd aan hun minnaars. De echtgenoot van Jules is een thuisblijvende vader, een omstandigheid die voorspelbaar spanningen in het huwelijk veroorzaakt. Ben, als onderdeel van een bijzonder onderontwikkelde plotlijn, gaat een relatie aan met de kantoormasseuse van het bedrijf.
Hoewel de twee details over hun persoonlijke leven delen, onderzoeken ze niet.
De afhaalmaaltijd: Het kan verleidelijk zijn om alles te willen weten over het persoonlijke leven van uw teamleden, maar uw bedrijf zal veel succesvoller zijn als u accepteert dat het leven van uw werknemers buiten het kantoor persoonlijk moet worden gehouden.
3. Onthoud: we zijn allemaal mensen.
Meyers heeft een talent voor het creëren van karakters die pijnlijk menselijk zijn. Jules is geen uitzondering. Als ze ontdekt dat de investeerders een CEO willen aantrekken, huilt ze aan haar bureau. Ben merkt het op en toont empathie.
De afhaalmaaltijd: geen persoon - en zeker geen ondernemer - is perfect. Het herkennen van deze kwaliteit bij je collega's is cruciaal om met elkaar overweg te kunnen.
Meyers wikkelt de zaken in een boog en houdt zich zo vast aan de formule waar ze afstand van wilde nemen. Hoe dan ook, 'The Intern' is een vermakelijke komedie met lessen voor alle generaties en werkgevers.
