'Hier - ga daar staan,' zegt Kyle Wiens, die tegenover zijn bezoeker gaat staan en naar de schakelaar reikt. Dan komt het elektrische gezoem, gevolgd door de zachte schok en het terugtrekken van de grond. Het is een autolift, monteur, geborgen bij een dealer, opnieuw geïnstalleerd op een betonnen pad in de achtertuin van Wiens in Atascadero, Californië.
Wiens - die een spijkerbroek draagt, een geruit overhemd, een bril met stalen montuur en het soort kapsel dat je jezelf zou kunnen geven met een saaie schaar - heeft ongeveer twee glooiende hectaren op een helling met uitzicht op US Highway 101, halverwege Los Angeles en San Francisco. De hoge heuvels daarachter zijn groen van de kletsnatte regens van deze winter. Er is een hoofdgebouw met stucwerk, een prefab bijgebouw, een kippenhok, een terras met een monstergrill en een werkschuur met motoren, crossmotoren, kajaks, wetsuits, een generator, een compressor, een lastoorts, hamers, moersleutels, en boren, evenals verschillende kleine stapels gedemonteerde apparatuur: zijn vele werken in uitvoering. De lift bevindt zich net buiten de schuur. Wiens gebruikt het voor taken die de meeste mensen aan een professional zouden delegeren, zoals het verwisselen van de transmissie van een vrachtwagen. En voor goedkope sensatie: 'Het is zo cool!'
Het is er ook, want dingen repareren is zijn levenswerk. Wiens, 33, is mede-oprichter en CEO van iFixit, een bedrijf waarvan de missie, zegt hij, is om 'iedereen te leren alles te repareren'. Op de website van iFixit staat een uitgebreide bibliotheek met stapsgewijze instructiesets die, nou ja, laten we eens kijken: hoe u uw remmen afstelt, een lekkende brandstoftank op een motorfiets repareert, de bumpersensor op een Roomba-stofzuiger plaatst, een papier losmaakt versnipperaar, bevestig een zool op een schoen, maak vuur zonder lucifer, vul een kras in een brillenglas, installeer een nieuwe broodliftplank in een pop-up broodrooster, vervang een verwarmingsspiraal in een waterkoker, en... De specialiteit van iFixit: het uitvoeren van allerlei delicate reparaties aan kapotte Apple-laptops en mobiele telefoons. In totaal meer dan 25.000 handleidingen, met meer dan 7.000 objecten en apparaten. Vorig jaar hebben volgens Wiens 94 miljoen mensen over de hele wereld geleerd hoe ze met de hulp van iFixit iets weer in topconditie kunnen brengen, wat eerlijk gezegd een beetje teleurstellend was. Het doel van Wiens was 100 miljoen.
Een deel van de kennis die op de website van iFixit is opgeslagen, wordt intern geproduceerd. De meeste komen, in wiki-stijl, uit de hele wereld. Hoe dan ook, de informatie is altijd gratis. U hoeft zich niet te registreren. Er is geen reclame. IFixit haalt ongeveer 90 procent van zijn inkomsten uit de verkoop van onderdelen en gereedschappen aan mensen die niet zouden weten wat ze ermee moesten doen als iFixit niet ook zoveel waardevolle informatie zou weggeven. De rest komt van het licentiëren van de software die iFixit heeft ontwikkeld om zijn online handleidingen te schrijven, en van het opleiden van onafhankelijke reparatietechnici, zo'n 15.000 tot nu toe, die op iFixit vertrouwen om hun eigen bedrijf te runnen.
'We hebben een veel grotere impact op de economie dan we zelf vastleggen', stelt Wiens. Daar is hij oké mee. Zo kom je bij alles en iedereen. Maar het is een echt bedrijf. Een 14-jarige, 125 medewerkers, vijfvoudig Inc. 5000 honoree die jaar op jaar met 30 procent groeit, iFixit behaalde in 2016 een omzet van miljoen en levert gestage winsten op. 'We geven heel veel gratis weg', zegt mede-oprichter Luke Soules, 32. 'Dat vinden we leuk, en het werkt nog steeds, ook al geeft maar een fractie van die mensen ons geld.'
Bedenk hoe wij als consumenten omgaan met onze elektronische gadgets en gadgets. We kunnen niet zonder ze, maar we hebben niet meer idee van wat er zich onder hun glanzende buitenkant afspeelt dan de apen van de monoliet in 2001: Een ruimte-odyssee. Als ze breken, voelen we ons hulpeloos; we willen meteen een nieuwe. Maar er zijn consequenties aan zo'n consumptie - gevolgen voor het milieu, aangezien onze afgedankte giftige technologie zijn weg vindt naar stortplaatsen en stortplaatsen; gevolgen voor de hulpbronnen, aangezien de eindige voorraad van cruciale elementen zoals iridium snel wordt verbruikt en weggegooid; economische gevolgen, omdat we roekeloos onze zakken leegmaken om gelijke tred te houden met de nieuwste en beste; en menselijke gevolgen, naarmate we steeds meer gefrustreerd raken door de magische objecten waarvan we afhankelijk zijn.
IFixit en zijn nobele missie lijken misschien voor niemand een grote bedreiging, en zeker niet het meest winstgevende bedrijf ter wereld, maar Apple heeft iFixit nauwlettend in de gaten gehouden. Apple houdt niet van iFixit, omdat iFixit zijn eigen interne versies van Apple's uiterst geheime reparatiehandleidingen schrijft en deze met iedereen deelt. Het verkoopt reverse-engineered Apple-equivalente onderdelen en bundelt ze met speciaal ontworpen plectrums, pincetten, spudgers (kleine plastic beitels) en schroevendraaiers in betaalbare kits voor alles wat je nodig hebt. Als je met iFixit werkt, kun je een gebarsten scherm of een kapotte batterij vervangen voor veel minder dan wanneer je je probleem naar een Apple Store zou brengen, wat misschien toch geen optie voor je is, afhankelijk van waar je woont. Bovendien zal iFixit je geen nieuwe telefoon proberen te verkopen. (Apple negeerde herhaalde verzoeken om commentaar te geven op dit verhaal.)
Aan de andere kant houdt iFixit ook niet van Apple. Op het hoofdkantoor van iFixit in San Luis Obispo, Californië, gaat de recycling in blikken met het logo van iFixit - het lijkt op een kruiskopschroef - terwijl de blikken met het Apple-logo voor afval zijn. In acht staatswetgevende machten in het hele land vechten de twee bedrijven over zogenaamde recht op reparatie-wetten (zie 'Je moet vechten voor je recht op reparatie' hieronder) die, als ze worden aangenomen, de strikte, wieg-wetten van Apple zullen versoepelen. tot ernstige controle over alles wat het verkoopt en eet in zijn verbazingwekkende reparatie-inkomsten. Apple meldt niet hoe groot die reparatie-inkomsten zijn, maar vakblad Garantieweek schat dat één proxy daarvoor - de verkoop van Apple's reparatieprogramma met verlengde garantie, AppleCare - het bedrijf in 2016 maar liefst $ 5,9 miljard heeft opgeleverd. 'Het is 's werelds grootste programma met verlengde garantie', zegt Garantieweek redacteur Eric Arnum. 'Groter dan die van GM. Groter dan die van Volkswagen. Groter dan die van Best Buy of Walmart.'
IFixit zou hier niet zijn zonder Apple en alles eromheen - zijn innovatie, zijn alomtegenwoordigheid en zijn arrogantie. IFixit is eigenlijk een parasiet als je er zo over nadenkt. Of misschien een loodsvis, die met de haai zwemt en leeft van de restjes. Toch vat dat nog niet de volheid van de radicale missie van dit bedrijf, of de ambitie van de oprichters, waar Wiens veel tijd over heeft nagedacht.
'Ik maak me echt zorgen over de overgang in de samenleving naar een wereld waarin we niet begrijpen wat er in onze spullen zit', zegt hij. 'Waar we bang zijn voor techniek, bang voor feiten, bang om te knutselen. Als je zoiets als een telefoon of voicerecorder neemt en het uit elkaar haalt en je begrijpt het genoeg om het te kunnen repareren, dan gaat er een knop om in je brein. Je gaat van een consument naar iemand die daadwerkelijk deelnemer is.' Dit is misschien niet zo cool als het hebben van uw eigen autolift in de achtertuin. Maar toch, het is best cool.
wie is martha maccallum echtgenoot?
Wiens en Soules groeiden allebei op in Oregon, maar ontmoetten elkaar pas toen ze aan de California Polytechnic State University kwamen, waar het motto 'Leren door te doen' is. Dat was 2003, en sindsdien zijn ze samen geweest - als vrienden, kamergenoten, 50-50 zakenpartners en rivierkajakken. (Toen Wiens aankondigde dat hij ging trouwen, vertelden zijn andere vrienden hem dat hij eerst van Soules moest scheiden.) Wiens praat meer dan Soules en slaapt minder; hij is het publieke gezicht van iFixit, de belangrijkste uitlegger en grootstrateeg. Soules houdt toezicht op de operaties en beheert de toeleveringsketen van iFixit in China; hij is ook piloot en klarinettist. Bij Cal Poly hadden ze een band over hun gedeelde geekiness. 'Ik herinner me dat hij naar huis ging voor de kerstvakantie', zegt Soules. 'Hij had een grote, ouderwetse desktopcomputer. Hij nam het mee in de trein.'
Wiens' andere computer was een Apple iBook G3, de ronde, snoepkleurige laptop die bekend staat als de 'wc-bril Mac'. Hij liet het op een dag vallen en het brak. Wiens was onaangedaan. Als kinderen waren hij en zijn broer altijd bezig met het uit elkaar halen en weer in elkaar zetten van oude radio's en keukenapparatuur die hun grootvader voor hen bij Goodwill had gekocht. Hij 'heeft zijn leven besteed aan het maken en onderhouden van dingen', schreef Wiens over zijn grootvader in een lovend essay gepubliceerd op De Atlantische Oceaan de website van 2013; hij leerde Wiens in de oorlog tegen 'entropie: de tweede wet van de thermodynamica die garandeert dat alles op den duur slijt'; en hij stuurde hem naar de universiteit met een gereedschapskist en een soldeerbout.
Wiens had een G3-reparatiehandleiding nodig. Hij zocht tevergeefs op internet. Apple deelt dergelijke kennis niet met zijn klanten. Dat hakte hem af. Het was tenslotte zijn computer. Gekocht en betaald. Waarom zou hij geen toegang hebben tot zijn innerlijke werking? 'Dit zal niet standhouden', herinnert Wiens zich, en zo ontstond het idee voor een bedrijf.
Wiens en Soules werkten het de volgende jaren uit. Aanvankelijk dachten ze dat ze hun eigen reparatiehandleidingen zouden schrijven en verkopen, maar - eerste les - informatie is moeilijk te verkopen. (Niemand zou ook betalen voor de artikelen of video's van eHow.) Onderdelen en gereedschappen daarentegen zijn dat niet, dus Wiens en Soules werden online wederverkopers, ruimen de schroevendraaierrekken bij Sears op en bestellen moeilijk verkrijgbare onderdelen uit catalogi en bestellingen afhandelen, zoals Michael Dell, vanuit hun studentenhuis. Ze noemden hun prille bedrijf PowerBook Fixit, totdat Wiens bang werd dat Apple hen zou gaan opsporen wegens inbreuk op het handelsmerk. Vervolgens probeerden ze PBFixit, die ook niet bleef plakken. 'Mensen dachten dat het voor pindakaas stond', zegt Soules. Toch kwamen er mensen. 'We verdienden de eerste maand geen geld', zegt Wiens. 'We hebben onze tweede maand geld verdiend. En sindsdien hebben we geld verdiend.'
Ze sliepen samen in stapelbedden, zodat ze meer ruimte hadden voor inventaris. In het tweede jaar verhuisden ze van de campus naar een appartement met twee slaapkamers en uiteindelijk naar een huis met drie slaapkamers en een garage voor drie auto's die dienst deed als onderdelenmagazijn. Het regelen van zaken terwijl het bijhouden van de lessen bepaalde uitdagingen met zich meebracht. 'Ik zou aan de telefoon zijn met een klant, om ze te helpen bij het installeren van hun harde schijf, en ik kijk op de klok en denk: 'Ik heb over 20 minuten een midterm door de stad',' zegt Wiens. 'Dat mag je de klant niet vertellen.' Uiteindelijk hebben ze hulp ingehuurd. Op een dag arriveerde een werknemer voor zijn werk bij het huis omdat hij zijn sleutel was vergeten, dus trok hij het slot open. De baas was onder de indruk. 'Tot op de dag van vandaag leren we nieuwe medewerkers lockpicken', zegt Wiens. (Soms heeft iFixit merklock-pick-sets verkocht, ondanks bepaalde complicaties; het is illegaal om ze via Amerikaanse post te verzenden.)
'In het begin waren we heel zorgvuldig bezig met het herhalen van de klantervaring rond onderdelen', zegt Wiens. 'Dan zouden klanten zeggen: 'Nou, dat is prima, maar hoe installeren we het?' Dus schreven we een handleiding voor ze. En ze zouden zeggen: 'Nou, dat is prima, maar we hebben geen gereedschap', en dus verkochten we ze het gereedschap. En ze zeiden: 'Nou, de gereedschappen zijn te duur', dus begonnen we kits te bouwen en bundelden we de gereedschappen gewoon in de prijs van de onderdelen. Het bleek dat we iets deden wat niemand anders in de onderdelenhandel deed.'
Het jaar waarin ze afstudeerden, 2007, was hetzelfde jaar dat de iPhone zijn debuut maakte, een voorbode van een dramatische verschuiving in hun inkomstenstroom van het repareren van computers naar het repareren van draagbare apparaten. Wat was begonnen als een parttime optreden, was inmiddels een winstgevende, snelgroeiende onderneming. Het zorgde er niet voor dat ze alleen maar geld konden uitgeven terwijl ze op de universiteit zaten - het betaalde voor de universiteit. Het dekte ook de aanbetaling op het huis van $ 690.000 in Atascadero dat hen in de loop der jaren, soms overlappend, zou dienen als hun gedeelde huis, een stapelbed voor werknemers en het hoofdkantoor van iFixit. 'Dit zou heel goed een carrière voor ons kunnen zijn', herinnert Soules zich het laatste jaar; de gedachte was nooit eerder bij hem opgekomen. Tot zover de zorgen over het vinden van een baan.
De voordeur van het iFixit-hoofdkantoor aan de rand van het centrum van San Luis Obispo is op slot. Op een bord staat 'alleen op afspraak'. Er is echter een bel waarop een lachende, bebaarde twintiger reageert. Hij leidt de weg door een lege wachtkamer naar een met staal omgorde schuur met dakramen, gevuld met andere bebaarde twintigers en een paar van hun vrouwelijke tegenhangers. Dit gebouw was vroeger de autodealer waar Wiens zijn lift kreeg. Hij liet de andere lift achter voor het welzijn van zijn werknemers, hoewel het niet duidelijk is hoeveel er rijden, laat staan eigen auto's. Op hun eerste dag ontvangen alle iFixit-werknemers - naast een bureau, in onderdelen, die ze zelf moeten monteren - $ 400 voor de aankoop van een fiets. De parkeerplaats is grotendeels leeg.
De renovatie van de plaats nam meer dan een jaar in beslag. De grootste uitdaging, zegt Wiens, was uitzoeken hoe je een bovenverdieping in het bestaande raamwerk kon plaatsen en alles waterdicht kon maken zonder het dak naar beneden te halen. ('Het is veel moeilijker om een bestaand gebouw een nieuwe bestemming te geven en opnieuw te gebruiken dan om helemaal opnieuw te bouwen', geeft hij toe, ironisch schijnbaar onbedoeld.) Er is een grote trap die het centrale atrium in tweeën deelt, gemaakt van gerecycled acacia en walnoot. Twin monitors op de landingsbaan wereldwijde activiteit op de website. De panelen aan de bovenkant van de trap zijn gemaakt van twee bij vier planken met eikensmaak, weggegooid door de wijnmakerijen in de regio. Het ruikt hier lekker. Niet zoals hout of wijn, maar vertrouwd en schoon. Als een vers geopende doos elektronica.
Soules bezoekt deze week de leveranciers van het bedrijf in China, maar Wiens zit aan zijn 'bureau' op de tweede verdieping. Het is een loopband die stapvoets is ingesteld, tegenover een hoge tafel met een stapel verouderde softwarehandleidingen, herbestemd als platform voor zijn laptop.
Wiens maakt er geen reclame voor, maar hij is een vroom christen. Jen Wiens, de bedrijfschef van iFixit, wist niet goed wat ze van haar toekomstige echtgenoot moest denken toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten, in de bijbelklas - een aanhoudende kletskous, een vraatzuchtige lezer (later zou ze leren dat hij met dubbele snelheid naar audioboeken luistert ), een man die grote ideeën en nobele uitspraken deed. 'Ik werkte bij een advocatenkantoor in de stad', zegt ze. 'Ik was altijd behoorlijk moe van een 14-urige werkdag. Hij ging naast me zitten en bleef maar praten. Hij was altijd erg enthousiast. Uiteindelijk besloot ik dat ik misschien moest opletten.'
Een van de eerste keren dat ze samen rondhingen, vertelde Kyle aan Jen dat hij de wereld wilde veranderen. Hij zat nog op de universiteit en werkte nog steeds aan de details van zijn grote visie voor 'het bestrijden van de groei van de wegwerpcultuur', zoals hij jaren later zou schrijven in het werknemershandboek van iFixit (een manifest van 50 pagina's geïllustreerd met tekeningen uit een editie van 1903 van het Boy Scout-handboek), 'bevorderen van duurzaam ontwerp, verdedigen van eigendomsrechten en licht werpen op de verwoestende effecten van elektronisch afval.' Kyle was er nog niet helemaal, hoewel het zelfs toen al duidelijk was voor Jen dat toen Kyle sprak over het veranderen van de wereld, hij meer bedoelde dan een klein hoekje van de technische industrie te ontwrichten en veel geld voor zichzelf te verdienen. 'Ik wist waar hij heen ging', zegt ze.
Waar hij naartoe ging, was natuurlijk dit bedrijf dat Apple uiteindelijk woedend zou maken. Maar het zou ook een paar verlichte zakelijke bondgenoten enthousiast maken, met name Patagonia, dat samenwerkt met iFixit om de levenslange garantie te vervullen die het biedt op alle merkuitrusting. 'We zijn erg onder de indruk van hun ethos', zegt Nellie Cohen, programmamanager 'worn wear' van Patagonië.
In sommige opzichten is iFixit een conventioneel succesverhaal. Het heeft zeker geld opgeleverd, maar niet zoveel als het had kunnen zijn als dat altijd al het hoofddoel was geweest. Een van de redenen waarom de oprichters enkele jaren geleden stopten met het aanvragen van opname op de Inc. 5000, volgens Wiens, is dat ze niet geïnteresseerd waren in het horen van nog meer potentiële investeerders. 'Ik denk dat we allebei bang zijn voor de verantwoordelijkheid om te groeien en koste wat kost geld te verdienen', zegt Soules. En iFixit heeft al veel meer impact gehad, in zijn eigen branche en daarbuiten, dan bedrijven die vele malen groter zijn - onthoud, het bereikte vorig jaar 94 miljoen doe-het-zelvers en heeft duizenden technici opgeleid verspreid over de VS.
'Ik kan niets anders bedenken dat zo spannend of nodig is', zegt Wiens. In een wereld die wordt gekenmerkt door een enorme economische kloof, is hij ervan overtuigd - en ook overtuigend - dat iFixit kan helpen het bezit van technologie betaalbaarder te maken en tegelijkertijd kansen te creëren voor onafhankelijke reparatiewerkplaatsen. Voeg daarbij het milieuvoordeel van het weggooien van minder spullen, en misschien het menselijke voordeel om ons allemaal een beetje gelukkiger te maken.
Een van Wiens' favoriete boeken is die van Matthew Crawford Shop Class as Soulcraft: een onderzoek naar de waarde van werk . Crawford, een onderzoeker aan de Universiteit van Virginia, heeft een bachelordiploma in natuurkunde en een doctoraat in politieke filosofie. Zijn boek verbindt dat alles met lessen die hij in zijn andere carrière, als motormonteur, heeft geleerd. 'We zijn geëvolueerd naar gebruikers van tools', zegt Crawford. 'Wat mensen zoeken is die basiservaring van individuele agency, om het effect van je eigen acties te zien en voor je eigen shit te zorgen.'
Dat Wiens en Soules een booming business hebben gecreëerd die daarbij kan helpen? Heel cool.
Je moet vechten voor je recht op reparatie
Acht staten buigen zich over wetgeving die iFixit opwindt en Apple woedend maakt.
De eerste auto die ik bezat was een Ford Maverick uit 1970. Toen je de motorkap opendeed, was het gemakkelijk om te doen wat je moest doen - nieuwe pluggen, nieuwe riemen, olie verversen. Auto's zitten tegenwoordig tot de nok toe vol met circuits en software. Maar dat betekent niet dat ze niet kunnen worden gerepareerd door iemand anders dan de fabrikant, ondanks wat autofabrikanten ons willen doen geloven.
Dat was de drijfveer achter Massachusetts's Right to Repair stembiljetinitiatief van 2012, dat door de kiezers werd goedgekeurd met 86 procent tot 14 procent. Het gaf autobezitters en onafhankelijke reparatiewerkplaatsen toegang tot dezelfde diagnostische hulpmiddelen, reparatiehandleidingen en firmware die dealers met een licentie hebben.
Nu streven wetgevers in acht staten naar wetgeving die het concept zou uitbreiden naar computers, smartphones en tractoren. 'Repareren is onmogelijk zonder toegang en informatie', zegt Gay Gordon-Byrne, directeur van lobbybureau Repair Association. Een dergelijk wetsvoorstel werd in januari ingediend door Lydia Brasch, een senator voor een landelijk district in het noordoosten van Nebraska. Ze is het zat om 80 mijl naar Omaha te rijden - naar de enige Apple Store in Nebraska - om haar computer te laten repareren. Haar man, Lee, is een maïs- en sojaboer van de vijfde generatie die soortgelijke problemen heeft gehad met zijn John Deere-maaidorser van $ 300.000. (John Deere, zegt Gordon-Byrne, is 'de appel van de landbouw'.)
Apple, dat niet reageerde op meerdere verzoeken om commentaar op dit verhaal, is niet blij met wat er gebeurt in Nebraska - en Kansas, Minnesota, New York, Tennessee, Illinois, Massachusetts en Wyoming. Onlangs stuurde het bedrijf een delegatie naar de hoofdstad van de staat in Lincoln om met Brasch te praten. De lobbyisten van Apple waren 'respectvol', meldt ze. Ze boden aan zich terug te trekken als ze smartphones zou vrijstellen. Toen probeerden ze haar bang te maken en waarschuwden ze dat als het wetsvoorstel zou worden aangenomen, Nebraska 'een mekka voor hackers en slechte acteurs' zou zijn.
Maar Brasch gelooft het niet. 'Hoeveel miljarden heb je nodig?' ze vraagt zich af. 'Er moet een klein stukje van de appel zijn dat de rest van ons kan delen.'
Als ik het kan, kan jij het ook
Ik heb een van de kits van iFixit op de proef gesteld, op mijn kapotte oude iPhone.
Mijn door het werk uitgegeven iPhone 5C werkte prima totdat hij op een dag niet meer werkte. Het scherm sputterde. Geen barsten in het glas, alleen een dicht net van golvende verticale lijnen, waardoor het display onleesbaar wordt. Apple zegt dat zijn telefoons drie jaar mee moeten gaan. De mijne maakte het twee en een half.
Tegen die tijd was de garantie verlopen, wat me misschien stoorde als ik betaalde, maar dat was ik niet. Work stuurde me een vervanger en de 5C belandde in een la, waar volgens een onderzoek gesponsord door SellCell.com, een wederverkoper, voor 13 miljard dollar aan oude mobiele telefoons ligt.
Toen hoorde ik over iFixit en ik vroeg me af: kan een doof zoals ik mijn oude telefoon echt repareren? Ik was bemoedigd om te horen dat de 5C een repareerbaarheidsscore van zes verdient van iFixit, op een schaal van één tot 10, wat niet slecht is. (Mijn nieuwe Galaxy S6 Edge krijgt maar een drie.) En dat mijn specifieke taak, het vervangen van het voorpaneel, 32 stappen omvatte, 30 minuten tot een uur zou vergen om te voltooien, en een moeilijkheidsgraad had van 'gematigd' - niet ' makkelijk' maar ook niet 'heel moeilijk'. Ik bestelde de volledige set, onderdelen en gereedschappen voor $ 54,95, plus verzendkosten.
Het eerste wat ik deed toen mijn pakket arriveerde, was de zes minuten durende demontagevideo bekijken op de website van iFixit. Daarna dook ik in de geïllustreerde instructies. Stap 12, het verwijderen van de vier oneindig kleine kruiskopschroeven waarmee de kabelbeugel van het voorpaneel aan de printplaat is bevestigd, veroorzaakte bij mij de meeste angst. De schroeven zien er identiek uit, maar zijn het niet. 'Als je per ongeluk de schroef van 3,25 mm of de schroef van 1,7 mm in het gat rechtsonder gebruikt, zal de printplaat aanzienlijk worden beschadigd, waardoor de telefoon niet meer goed opstart', las ik.
wanneer werd annika noelle geboren?
Ik was er toen niet zeker van dat ik die fout niet had gemaakt. (Ik raad aan om je werkruimte op te ruimen voordat je begint; een magnetische mat zou ook nuttig zijn geweest.) Toch zette ik door. Nadat ik de laatste twee 'Pentalobe'-beveiligingsschroeven (Apple-nomenclatuur) die de behuizing verzegelen opnieuw had geplaatst, drukte ik op de aan/uit-knop, hield mijn adem in en zag met trots een gloeiend scherm. Mijn oude 5C, zo goed als nieuw. Ik liet het mijn vrouw zien. Toen gooide ik het terug in de la.
Inc. helpt ondernemers de wereld te veranderen. Krijg het advies dat u nodig hebt om uw bedrijf vandaag nog te starten, te laten groeien en te leiden. Schrijf je hier in voor onbeperkte toegang.
UIT HET APRIL 2017-UITGAVE VAN INC . TIJDSCHRIFT
