'Business-to-Consumer', meestal afgekort als B2C, is een uitdrukking die is gehecht aan elektronische zakelijke activiteiten die zich richten op kleinhandel transacties in plaats van activiteiten tussen twee bedrijven; dat laatste, business-to-business, heet B2B. Deze toepassingen verschenen samen met internethandel in de jaren negentig en zijn sindsdien actueel. Het gebruik is zo uitgebreid dat, in het midden van de jaren 2000, B2C ook wordt gebruikt als een handige afkorting om te praten over detailhandel, waar elektronica slechts een onderdeel van de transactie is en in andere gevallen waar gewoon 'detailhandel' wordt bedoeld. Gecombineerde vormen worden ook aangeduid met andere pakkende uitdrukkingen zoals 'bricks-and-clicks', 'click-and-mortar' en 'clicks-and-bricks'.
GROOTTE EN PRODUCTEN
Vreemd genoeg is de detailhandel op internet verreweg het bekendste nieuwe bedrijfsmodel van het informatietijdperk, maar het is een vrij klein deel van de totale elektronische handel. Het US Census Bureau begon in 1999 met het verzamelen en in tabelvorm brengen van gegevens over elektronische handel, waarbij de eerste uitgebreide tabellen voor 2000 beschikbaar waren. De gegevens omvatten alle economische uitwisselingen voor belangrijke economische sectoren, of deze nu plaatsvinden via internet of door middel van particulier onderhouden elektronische gegevensuitwisseling (EDI) kanalen.
Tussen 2000 en 2003 (het laatste beschikbare jaar) steeg de elektronische handel als geheel van 7,2 procent van de totale handelsactiviteit naar 10,1 procent. Gedurende deze periode van vier jaar vertegenwoordigde B2C een klein deel van de totale e-handel: 6,1 procent in 2000 en 6,3 procent in 2003 (inclusief zowel detailhandel als diensten); maar in 2002 daalde het aandeel van de B2C tijdelijk tot 5,7 procent.
In het licht van de vrij uitgebreide publiciteit over zakelijke internetactiviteiten, kunnen deze resultaten verrassend lijken. Maar de redenen hiervoor zijn gelegen in het feit dat elektronische transacties tussen bedrijven al tientallen jaren ouder zijn dan de opkomst van internet; ze waren al enorm toen internet verscheen; en bedrijven waren ook de eersten in het exploiteren van internet voor B-to-B-handel.
In 2003 bedroeg het B2C-volume niettemin een respectabele $ 106 miljard en vertegenwoordigde het 1,3 procent van alle business-to-consumer-verkopen. B2C groeide ook sneller dan zijn massievere B-to-B elektronische tegenhanger, wat de relatieve nieuwheid en onvolwassenheid weerspiegelt. De B2C-activiteit werd verder onderverdeeld in de detailhandel van producten (52,8 procent van het totaal) en langs elektronische weg geleverde diensten (47,2 procent).
Elektronische detailhandel
Zoals gerapporteerd door het Census Bureau, en gebruikmakend van de industriële categorieën van het Bureau, werden de B2C-detailhandelsverkopen in 2003 gedomineerd door Nonstore Retailers, meer specifiek door Electronic Shopping en Mail Order Houses, een onderafdeling van Nonstore: 72,4 procent van alle B2C-detailhandel stroomde door de categorie . Andere belangrijke deelnemers en hun aandelen waren dealers van motorvoertuigen en onderdelen (17,1 procent); Andere niet-winkeldetailhandelaren (2.1); Diversen Detailhandelaren (1.7); Sportartikelen, Hobby-, Boeken- en Muziekwinkels (1.5); Elektronica- en apparatenwinkels (1.4), kleding- en kledingaccessoireswinkels (1.3); en winkels voor bouwmaterialen en tuinapparatuur en -benodigdheden (0,8 procent).
Binnen de grootste categorie, elektronische winkels en postorderbedrijven (die geen fysieke 'winkels' hebben), waren de top vijf onderverdelingen (waarbij de categorie grote diversen buiten beschouwing wordt gelaten), computerhardware (12,1 procent van de B2C-retail), kleding en accessoires, inclusief Schoeisel (9.9); Kantooruitrusting en -benodigdheden (6.2); Meubels en Woninginrichting (6.2); en Elektronica en Apparaten (5,2 procent van de B2C-retail).
Op basis van deze gegevens zijn de winnaars in de elektronische detailhandel '¦ Auto's, computers en kleding, samen goed voor meer dan een derde van alle verkopen. En pure elektronische detailhandel wint het van baksteen-en-klik met een lange landmijl.
Elektronische diensten
Binnen de dienstencategorieën die langs elektronische weg worden geleverd, die allemaal door het Census Bureau worden geclassificeerd als B2C, waren de grootste categorieën, gerangschikt naar aandeel van de totale geleverde e-diensten, Reisarrangementen en Reserveringsdiensten (13,5 procent van de totale e-diensten); Uitgeverij-industrie (12.0); Computerdiensten (10.9); Aandelentransacties (8.8); Vrachtwagenvervoer (6.6). De laatste categorie, enigszins raadselachtig, is vermoedelijk gericht op de verhuur van vrachtwagens.
De grootste industriële groepering binnen services is Informatie (24.8), waaronder Publishing, maar ook Broadcasting en Telecommunicatie en Online Information Services. Ten tweede is er Administratieve Ondersteuning (23.2), die reisarrangementen en vele andere koppelingsdiensten bevat. Ten derde zijn er professionele, wetenschappelijke en technische diensten (16,4 procent van alle e-services); het omvat computergebaseerde maar ook laboratorium-, juridische, belastingvoorbereidings- en andere soortgelijke diensten.
SOORTEN B2C
In zijn artikel over 'Business-to-consumer electronic commerce', gedeeltelijk gebaseerd op het werk van Sandeep Krishnamurthy, verdeelt Wikipedia de B2C-handel in vijf hoofdcategorieën: 1) directe verkopers, 2) online tussenpersonen, 3) op advertenties gebaseerde modellen, 4) op de gemeenschap gebaseerde modellen, en 5) op vergoedingen gebaseerde modellen. Deze indelingen vermengen enigszins appels en peren doordat ze distributiestrategieën, posities in het verkoopkanaal en strategieën die gericht zijn op het bereiken van bepaalde doelgroepen naast elkaar plaatsen. De categorieën geven dus opvattingen over B2C weer die elkaar niet noodzakelijkerwijs uitsluiten.
Directe verkopers zijn verder onderverdeeld in e-tailers en fabrikanten. E-tailers verzenden producten vanuit hun eigen magazijn en ook, zoals Amazon.com doet, vanuit andermans voorraden door leveringen te activeren. Fabrikanten (bijvoorbeeld van software, computers) gebruiken internet als verkoopkanaal en vermijden zo tussenpersonen geheel of gedeeltelijk. Het internet wordt zo een catalogus van een fabrikant.
Tussenpersonen vervullen een bemiddelingsfunctie. In deze gevallen vervult het B2C-bedrijf de rol van tussenpersoon tussen consumenten die zijn site bezoeken en bedrijven die het vertegenwoordigt. Makelaars bieden een verscheidenheid aan diensten aan kopers door aantrekkelijke reeksen producten samen te stellen en aan verkopers door bijvoorbeeld de financiële kant van de transacties te faciliteren.
Op advertenties gebaseerde modellen maken gebruik van sites met veel verkeer of gespecialiseerde sites om consumenten aan te trekken door advertenties op deze sites te plaatsen. Adverteren zelf kan de 'business' zijn. Deze benaderingen zijn identiek aan traditionele marketing, maar zijn specifiek aangepast aan het web. De high-traffic aanpak benadrukt pure aantallen en biedt dus producten van brede interesse tegen een gemiddelde prijs. Degenen die de nichebenadering gebruiken, zijn bereid substantieel te betalen voor een vooraf gekwalificeerd publiek met specifieke inkomens- en/of interesseprofielen (sportliefhebbers, conservatieven, leidinggevenden, enz.).
Het community-based model kan worden gezien als een hybride van de twee advertentiebenaderingen. De communities in kwestie zijn 'chatgroepen' en belangengroepen met specifieke preoccupaties. Zo zijn sites die door computerprogrammeurs worden gebruikt om informatie uit te wisselen - of door tuiniers om advies te geven - goede plaatsen om software en hardwareproducten aan de ene groep, gereedschappen en zaden aan de andere te adverteren.
Op vergoedingen gebaseerde modellen zijn afhankelijk van de waarde van de inhoud die ze op internet presenteren. Betaalde abonnementsdiensten of pay-as-you-buy-diensten zijn differentiaties binnen de categorie. De laatste benadering wordt bijvoorbeeld gebruikt door verkopers van losse artikelen waarvan zij delen of een samenvatting als teasers tonen; de eerste benadering wordt gebruikt om online abonnementen op tijdschriften te verkopen.
DE TOEKOMST
De toekomst van B2C lijkt rooskleurig. Dit soort handel staat misschien nog in de kinderschoenen en zal waarschijnlijk groeien, simpelweg omdat het een handige vorm van kopen is en ook omdat dreigende onweerswolken aan de energiehorizon de consument binnenkort een aardig bedrag kunnen kosten. Bladeren in de wind, die de trend suggereren, worden geleverd door de recente geschiedenis van elektronische detailhandel, meer dan de helft van alle B2C.
De totale detailhandelsverkopen in de V.S. (overweldigend 'baksteen') kende tussen 2000 en 2005 een jaarlijkse samengestelde groei van 4,8 procent, maar in diezelfde periode groeide het elektronische gedeelte met een jaarlijkse groei van 26 procent per jaar. In 2005 was e-retail slechts een klein deel van de totale detailhandel met 2,3 procent van het totaal, maar in 2000 was het bijna nul (0,9 procent). Deze resultaten werden bereikt in de tijd en in de vrij zichtbare aanwezigheid van de zogenaamde dotcom-buste. Het kwam vroeg in 2000 toen de technologiezware NASDAQ Composite Index zijn hoogste punt ooit bereikte en vervolgens scherp daalde. Dit betekende dat nieuwe B2C-startups niet langer konden rekenen op diepe investeringszakken, maar de dotcoms die de mislukking overleefden, deden het heel goed. Velen van hen zijn kleine bedrijven, waarvan sommige pure B2C's zijn die zeer effectief nichemarkten bedienen. Voor een nadere beschouwing van de factoren die succes voorspellen, zie een ander item in dit deel, Punt com .
BIBLIOGRAFIE
'Business-to-Consumer elektronische handel.' Wikipedia. Beschikbaar van http://en.wikipedia.org/wiki/Business-to-consumer_electronic_commerce . Ontvangen op 3 mei 2006.
'Data Clinic: ' B2C-lijsten kopen'. Snelle reactie . 6 februari 2006.
Kremer, Dennis B. 'Vive La Difference: consument versus zakelijke verkoop.' Westchester County Business Journalchester . 3 oktober 2005.
Krishnamurthy, Sandeep. Beheer van e-commerce . Thomson Zuidwest, 2003.
Margolis, Nik. 'Waarom loopt B2B zo ver voor op B2C in de digitale marketingarena?' Precisiemarketing . 20 mei 2005.
rick steves netto waarde 2014
'Bemoei je met onze zaken.' Multichannel-verkoper . 1 maart 2006.
Amerikaanse Ministerie van Handel. 'E-Statistieken.' 11 mei 2005. Verkrijgbaar vanaf http://www.census.gov/eos/www/papers/2003/2003finaltext.pdf . Ontvangen op 29 april 2006.
