Ja, het is een Tech Bubble. Dit is wat u moet weten

Zitten we in een tech-bubbel?

Nog niet zo lang geleden was dat een vraag voor Wall Street-analisten en durfkapitalisten om onderling te debatteren, die voor niemand anders van weinig belang was. Maar dat was voordat recente investeerders Uber waardeerden op $ 50 miljard en Airbnb op $ 25 miljard . Het was voordat onderlinge fondsen en pensioenfondsen leidende spelers werden in kolossale financieringsrondes in een laat stadium, waarbij de pensioenrekeningen van Amerikanen uit de middenklasse werden gekoppeld aan het lot van hete maar onvoorspelbare startups in een tempo dat sinds de internetcrash van 2000 niet meer is voorgekomen. was voordat het collectieve personeelsbestand van on-demand services zoals Uber, Lyft, TaskRabbit en Instacart honderdduizenden telde. Het was voordat de voorzitter van de Federal Reserve, Janet Yellen, de gebruikelijke sfinxachtige stilte van haar kantoor verbrak om te constateren dat de waarderingen in sommige technologiecategorieën 'aanzienlijk zijn opgerekt', voordat de technologiesector de financiële dienstverlening overschaduwde als de belangrijkste bestemming voor afgestudeerden van de elite business school, en techgeld verdiend over grote delen van New York City, Los Angeles, Seattle en Austin, en natuurlijk de hele San Francisco Bay Area, waar een op de vijf werkende volwassenen in dienst is van een technologiebedrijf. Wat je mening over de bubbelvraag ook is, je kunt er niet omheen.

kristoff st john netto waard

Zitten we dan in een bubbel? JEP.

'Ik definieer een zeepbel als iets waar activa prijzen hebben die met geen enkele redelijke veronderstelling kunnen worden gerechtvaardigd', zegt Jay Ritter, een professor in financiën aan het Warrington College of Business Administration van de University of Florida, die waardering en beursintroducties bestudeert. Hoewel de definities van redelijke veronderstellingen uiteenlopen, zijn er historisch gezien zeepbellen ontstaan ​​wanneer, in de ontwikkeling van een economische sector, het hoogst onwaarschijnlijk is dat het laatste geld dat binnenkomt een rendement zal opleveren dat het genomen risico rechtvaardigt. Hoe weet je wanneer dat moment is aangebroken? Op dat moment beginnen die eenhoorns van miljarden dollars, zoals ze bekend staan ​​onder durfkapitalisten, erop aan te dringen dat hun ultrahoge groeipercentages niet moeten worden onderworpen aan conventionele op K/E gebaseerde waarderingsanalyses. (Niet dat ze dat zouden kunnen zijn, aangezien hun inkomsten bijna altijd een goed bewaard geheim zijn.)

Wanneer hun waarderingen onder de loep worden genomen, kunnen de resultaten alleen maar bruisend worden genoemd. Het onderzoeksbureau CB Insights heeft onlangs berekend dat Uber door zijn nieuwste investeerders wordt gewaardeerd op een veelvoud van 100 keer zijn omzet. Om dat in perspectief te plaatsen, beval Zipcar, de hot-sharing-economie-startup van zijn tijd, op zijn hoogtepunt ongeveer 6x veelvoud. Microsoft haalde een vergelijkbare prijs toen het in 1986 naar de beurs ging en op de eerste dag een marktkapitalisatie van $ 778 miljoen behaalde. Het huidige toonaangevende softwarebedrijf voor ondernemingen, Slack, wordt gewaardeerd op meer dan 90x de omzet. Airbnb's waardering van $ 25 miljard komt neer op een veelvoud van 28x; de meeste andere grote horecaaanbieders zitten in het bereik van 1 tot 2x. En aangezien het amper is begonnen met het verkopen van advertenties, zou je kunnen stellen dat Snapchat, met $ 15 miljard, nog rijker geprijsd is. Facebook bereikte die waarderingsmijlpaal pas nadat het drie jaar lang advertenties had verkocht en een omzet van $ 153 miljoen had bereikt. In al deze gevallen zullen investeerders zeggen dat het dwaas is om een ​​maximum te stellen aan hoe groot deze jonge bedrijven zouden kunnen worden, alsof een kort curriculum vitae reden was voor uitbundigheid, niet voor voorzichtigheid.

'Private waarderingen zijn losgekoppeld van de publieke realiteit', zegt Jules Maltz, algemeen partner bij Institutional Venture Partners. In een recente brief aan de commanditaire vennoten van zijn bedrijf suggereerde Josh Kopelman van First Round Capital dat het 'extreme einde van een cyclus' snel nadert. Bill Gurley, een partner bij Benchmark Capital en lid van de raad van bestuur van Uber, heeft het afgelopen jaar aangedrongen op voorzichtigheid, omdat hij van mening is dat investeerders in een laat stadium 'de traditionele risicoanalyse in wezen hebben verlaten' en geld storten in bedrijven met onhoudbare burn-rates.

De vraag is dus niet of, maar wanneer deze bubbel zal knappen. Als het, zoals waarschijnlijk lijkt, gebeurt wanneer de rente stijgt en beleggers hogere rendementen nastreven, hoe erg zal het dan zijn? Sommigen zeggen dat het niet zo erg is. De totale financiering van technologiebedrijven is veel lager dan in 2000, toen een ineenstorting van de Nasdaq het begin was van een brede, langdurige recessie. Destijds was het risico geconcentreerd op de openbare markten, waaronder miljoenen relatief beginnende beleggers in beleggingsfondsen of nieuw geopende online effectenrekeningen.

'Er was toen een gezegde: zet dotcom in je businessplan, plak een spiegel voor de neus van je ondernemer, en als je tekenen van leven ziet, beursgang', zegt Barry Schuler, directeur van de venture-firma Draper Fisher Jurvetson's groeifonds (en een columnist van Inc.com).

Nu wordt het risico en de groei bijna volledig gedragen door particuliere bedrijven die worden ondersteund door particulier geld. Hoewel er in 2015 een verrassend klein aantal technische beursintroducties was, is het aantal particuliere bedrijven dat door beleggers wordt gewaardeerd op meer dan $ 1 miljard in de afgelopen 18 maanden meer dan verdubbeld. Maar liefst 75 procent van de grootste financieringen voor particuliere technologiebedrijven ooit werd gedaan in de afgelopen vijf jaar, en het aantal startups dat geld inzamelt is sinds 2009 meer dan verdubbeld.

Schuler van DFJ geeft grif toe dat de waarderingen voor de meest recente financieringsovereenkomsten buitensporig zijn, maar zegt dat er niets bijzonders aan is. In tegenstelling tot 15 jaar geleden, als deze bubbel explodeert, zal het geen ernstige nevenschade veroorzaken.

'Dit is durfkapitaal in een laat stadium dat precies doet waarvoor het is opgericht: risicovolle bedrijven buiten de openbare markten houden', zegt hij. 'De mensen die gekwetst kunnen worden, zijn de mensen die gewond raken.'

Maar dat is niet strikt waar. Omdat de privédeals te groot worden voor VC's om alleen te verzekeren, komt er wat publiek geld binnen via directe investeringen van beleggingsfondsen zoals Fidelity, Janus en T. Rowe Price, en indirect via door pensioenen gedekte hedgefondsen en eigen vermogen. De meeste van deze fondsen zeggen dat ze slechts 1 tot 2 procent van hun vermogen toewijzen aan particuliere technologiebedrijven, om ervoor te zorgen dat niemands 401 (k) of IRA te afhankelijk van hen is. Maar naarmate de hausse doorgaat, worden ze agressiever: de vijf beleggingsfondsen die de meest actieve startup-investeerders zijn, hebben in 2014 45 investeringen gedaan, vergeleken met 18 in 2013.

Hoewel Schuler zou beweren dat de schade van het onvermijdelijke barsten van de zeepbel beperkt zal blijven tot bedrijven die financiering hebben ontvangen of willen ontvangen en tot de particuliere investeerders en de fondsen die daarin zijn geïnvesteerd, is er altijd een potentieel voor een veel bredere impact op werkgelegenheid en vastgoedwaarden. Economen zoals Christopher Thornberg van Beacon Economics zeggen dat zeepbellen in activa gevaarlijk worden als ze leiden tot andere onevenwichtigheden in de economie. Deze, zegt hij, is geïsoleerd. Als het zou imploderen, 'zouden al deze miljonairs plotseling hun uitgaven moeten beteugelen. Maar IT-investeringen in de wereldeconomie gaan niet weg.' Aan de andere kant hebben economen de bal eerder gemist - meest recentelijk voor de recessie van 2007.

Er zullen echter zeer reële effecten zijn voor zowel ondernemers die financiering aannemen als degenen die dat niet hebben gedaan en ook niet van plan zijn. Ten eerste zal er een voordeel zijn. De torenhoge huizen- en kantoorhuren in bepaalde steden en buurten zullen dalen, en als je nog niet op de markt bent, heb je een geweldige koopkans. Als je mensen aanwerft, zou de markt voor talentvolle mensen met programmeervaardigheden aanzienlijk losser moeten worden, hoewel grote bedrijven hier misschien meer de vruchten van plukken dan kleine, zegt Oliver Ryan, oprichter van het tech-rekruteringsbedrijf Lab 8 Ventures. 'De 'oorlog' om technisch talent is in de eerste plaats een kwestie van vraag en aanbod, dus een wijdverbreide terugtrekking van durfkapitaal zou de vraag waarschijnlijk tot op zekere hoogte verminderen', zegt hij.

Maar een gebarsten zeepbel kan ook nieuwe soorten tegenspoed veroorzaken. Al dat risicokapitaal kan de kosten van kantoorruimte in San Francisco en Manhattan opdrijven, maar het zorgt ook voor een effectieve subsidiëring van diensten die het goedkoper en gemakkelijker maken om je eigen niet-venture-backed startup te runnen. Misschien ben je een online retailer die Shyp gebruikt voor het afhandelen van klantretouren en Postmates om lokale leveringen te doen. Misschien heb je ontdekt dat je geld kunt besparen door de salarisadministratie te beheren via Zenefits en de productiviteit kunt verhogen door e-mail te vervangen door Slack. De kans is groot dat deze goed gefinancierde bedrijven tot de overlevenden van een recessie behoren, maar als ze zouden weggaan of hun prijzen zouden verhogen, zou het leven veel moeilijker zijn.

Als uw bedrijf een van de weinige is die durfkapitaal heeft aangenomen, of overweegt een van hen te worden, krijgt de zeepbelkwestie natuurlijk een veel grotere en persoonlijkere urgentie. Toen de zeepbel van 2000 barstte, daalde de private tech-financiering met meer dan 80 procent en herstelde zich tien jaar lang niet. Dat wil niet zeggen dat het een nucleaire winter was; Facebook, Twitter, SpaceX en Dropbox waren enkele van de bedrijven die in die periode zijn opgericht en gefinancierd. Maar de toekomstige beschikbaarheid van kapitaal is een cruciale overweging in het businessplan van elke startup.

Toen Slack, een twee jaar oude startup, in april 160 miljoen dollar ophaalde tegen een waardering van 2,8 miljard dollar, zei de oprichter, Stewart Butterfield, dat hij dat niet deed omdat het moest, maar puur omdat het kon. 'Dit is de beste tijd om ooit geld in te zamelen', zei hij tegen The New York Times. 'Het is misschien wel de beste tijd voor elk soort bedrijf in welke branche dan ook om geld in te zamelen voor de hele geschiedenis, zoals sinds de tijd van de oude Egyptenaren.' De hyperbool van Butterfield was niet bedoeld als uiting van bellenblaasmentaliteit, maar als een verstandige voorzorgsmaatregel ertegen: hooien terwijl de zon schijnt. In Silicon Valley is de wijsheid om een ​​beetje extra 'bubbelverzekering' weg te werken onbetwist.

'Het advies dat je altijd krijgt van meer ervaren ondernemers is om de hors d'oeuvres te nemen als ze worden gepasseerd', zegt Marco Zappacosta, CEO van Thumbtack, een lokaal dienstenplatform dat in augustus 2014 $ 100 miljoen ophaalde van Google Capital en andere investeerders Dat wil zeggen, geld inzamelen wanneer je de kans hebt, want als je wacht tot je het nodig hebt, is het er misschien niet. Beleggers zijn misschien hebzuchtig en markten hebben misschien waanideeën, maar geld is tijd, en de beste manier om een ​​recessie te boven te komen, is met een paar jaar aan contanten in uw matras. Zorg er wel voor dat je bereid bent om een ​​paar extra jaren aan groei te leveren, want dat is nodig als je het plan voor meer verhogen dan je nodig hebt volgt. 'Het is niet zonder risico', erkent Zappacosta. 'Je zult op een gegeven moment de cijfers moeten halen om je waardering te rechtvaardigen, dus je legt de drempel voor jezelf op.'

Voor zelfverzekerde mensen is het een goed moment om geld in te zamelen, op voorwaarde dat uw bedrijf aan een van de twee profielen voldoet: groot en goed op weg naar marktdominantie, of klein, slank en wendbaar. Terwijl grote institutionele beleggers geld in de Ubers van de wereld storten, voeren traditionele VC's ook hun activiteiten aan de andere kant van het spectrum op. Het aantal financieringsrondes van $ 1 miljoen tot $ 2 miljoen is het afgelopen decennium verzevenvoudigd.

'Alle groei in durfkapitaal vond plaats in de zaadmarkt', zegt Scott Kupor, managing partner bij Andreessen Horowitz. Afgezien van die megarondes, is de gemiddelde grootte van een ronde zelfs gedaald, omdat cloudcomputing en andere innovaties het steeds goedkoper maken om een ​​technologiebedrijf te starten. Maar goedkoper om te beginnen, betekent niet goedkoper om te realiseren. In een wrijvingsloze, grenzeloze wereld van winner-take-all natuurlijke monopolies, heeft een startup zijn product nog niet goed of moet hij beginnen te werken aan zijn internationale uitrol, met alle nieuwe investeringen die dat met zich meebrengt.

'Het is waar dat het goedkoper is om bedrijven te starten', zegt Kupor, 'maar het is ook waar dat bedrijven die groeien veel meer kapitaal nodig hebben om dat te doen, en dat hebben ze ook eerder in hun levenscyclus nodig.'

Ondernemers hebben het al een aantal jaren over de 'Serie A crunch', oftewel de 'vallei des doods' tussen seed- en groeifinanciering. Naarmate het aantal initiële financieringen toeneemt en niet-traditioneel geld een krachtige opwaartse kracht creëert voor bedrijven die de eerste ruiming doorstaan, wordt de noodzaak om de vallei met alle mogelijke middelen over te steken steeds urgenter.

'Het wordt schokkend binair', zegt Zappacosta. 'Of je hebt een product-markt-fit met een grote groei en je zit in de club en je kunt alle dollars ophalen die je wilt, of je wilt en kunt er geen geld inzamelen.' Die dynamiek zal alleen maar sterker worden in het geval van een algemene terugval van particuliere financiering, voorspelt Jeff Grabow, leider in durfkapitaal van Ernst & Young's Americas. 'Als dat scenario zich zou voordoen, denk ik dat het mensen in het middensegment het meest zou raken.'

Om over de kloof te komen, moet je investeerders tractie en momentum laten zien - een PowerPoint-dia met een lijn die naar boven en naar rechts wijst. Een startup kan deze dingen vaak produceren door genoeg uit te geven aan advertenties en klantenwerving. Maar de attributen die in de huidige omgeving zo rijkelijk beloond worden, zijn niet noodzakelijk dezelfde die zullen worden geselecteerd voor zodra de zeepbel barst.

In oktober 2008 , terwijl de financiële crisis als een sneltrein op de Amerikaanse economie neerdaalde, gaf Doug Leone van Sequoia Capital een beroemde presentatie met de titel 'R.I.P. Good Times', waarin hij ondernemers aanraadde om hun noten voor de winter weg te scharrelen en 'elke dollar uit te geven alsof het je laatste is'. De financiering van durfkapitaal nam de komende twee jaar af, maar het was niet de voorspelling van de apocalyps die Leone voorspelde, en zijn waarschuwing werd door veel van zijn collega's als alarmerend beschouwd.

Maar veel oudere industriehanden boren hun protégés nu stilletjes aan met een zachtere versie van Leone's vermaning. Zelfs bij Andreessen Horowitz, de meest vocaal optimistische van de VC-bedrijven van het hoogste niveau, leggen de partners de oprichters van de portfolio die tijdens Bubble 1.0 op de lagere school zaten, uit dat ze voorzichtig moeten zijn om te ver van het strand te zwemmen, P&L-wijs, omdat het weer kan snel omslaan. 'Het belangrijkste dat we op dit moment proberen te imponeren op onze CEO's, is dat de markt zegt: 'We willen groei zien, we willen geografische expansie', maar dat is misschien niet altijd het geval', zegt Kupor. 'Beleggers veranderen hun prioriteiten. Binnenkort zeggen ze misschien: 'We willen winstgevendheid zien, zelfs ten koste van groei.' Je moet dus nadenken over de hefbomen die je in je bedrijf kunt trekken om dat voor elkaar te krijgen.'

Hoe sterk de impuls ook mag zijn om een ​​oorlogskas op te bouwen, je moet ook voorzichtiger zijn met de voorwaarden waarop je geld inzamelt als dat 'extreme einde van een cyclus' nadert. Meestal streeft u om een ​​aantal redenen naar de hoogst mogelijke waardering: het minimaliseert verwatering en genereert publiciteit die talent en klanten en zelfs meer kapitaal aantrekt. Maar naarmate de waarderingen stabiliseren - en de onvermijdelijke stijging van de rentetarieven vrijwel zeker zal zijn - zullen oprichters die te ver gaan, moeite hebben om die waarderingen te ondersteunen of te verdedigen. In het ergste geval, als je een extra 10 of 20 procent van de papierwaarde hebt bereikt door investeerders agressieve neerwaartse bescherming te bieden - de 'functies' en 'ratchets' die VC's gebruiken om roekeloze weddenschappen te sluiten zonder echt risico te lopen - zul je merken dat jezelf gedegradeerd van eigenaar naar werknemer. 'De hoogste waardering is niet per se de beste', zegt Schuler van DFJ.

Helaas voor hen kiezen sommige oprichters precies het tegenovergestelde en accepteren ze minder dan ideale voorwaarden om hun waarderingen boven de magische grens van $ 1 miljard te duwen. Het is precies dit idiote gedrag waardoor IVP's Maltz een hekel heeft aan het eenhoornlabel. Hij zou de term liever bewaren voor die bedrijven die een omzet van een miljard dollar halen. 'Nu is er een echte eenhoorn', zegt hij.

heeft tara reid een kind?

Beter nog, we zouden het woord eenhoorn gewoon helemaal moeten schrappen. De tijd van magisch denken is voorbij. Het is ook het einde van de dag voor startups wiens grote idee het is om nu een berg geld op te halen en later een businessplan uit te werken, en voor investeerders die denken dat slimme dealvoorwaarden of de wijsheid van de menigte een vervanging is voor toewijding en oordeel. Die dingen vliegen maar zo lang. Dat wil niet zeggen dat het een tijd is voor angst. Tal van grote bedrijven zijn gestart in een recessie. Het einde van deze bubbel zal niet iedereen wegvagen. Maar het zal velen wegvagen die het niet zien aankomen.