Grote leiders lijken altijd kalm te blijven in situaties waarin gewone stervelingen aan stukken vallen. Conventionele wijsheid zegt dat het vermogen om kalm te blijven een karaktereigenschap is die de meesten van ons missen.
De neurowetenschap heeft echter onlangs onthuld dat kalm blijven onder druk geen aangeboren eigenschap is, maar een vaardigheid die iedereen kan leren.
Hier is hoe het is gedaan:
1. Begrijp de biochemie.
Het tegenovergestelde van kalm blijven is de staat van 'vechten of vluchten', een fysiologische reactie die optreedt als reactie op een waargenomen schadelijke gebeurtenis, aanval of bedreiging voor overleving.
De reactie begint wanneer twee hersensegmenten, de amygdalae genaamd, een situatie als een bedreiging interpreteren. Deze perceptie zorgt ervoor dat je hersenen hormonen afscheiden die je zenuwstelsel vertellen om je lichaam voor te bereiden om drastische maatregelen te nemen. Je adem wordt kort, je lichaam overspoelt je spieren met bloed, je perifere zicht verdwijnt, enzovoort.
Omdat vechten of vluchten niet geschikt is in zakelijke situaties, krijgt je lichaam nooit een bevrijding. In plaats daarvan zegt je opgejaagde lichaam tegen je hersenen 'Ja, dit is een reële bedreiging!' en je eindigt met je brein en lichaam in een feedbackloop. Om het in de volksmond te zeggen, je raakt in paniek.
In deze toestand is de kans extreem groot dat je ofwel verstijfd van angst blijft als een hert in koplampen of dat je, gedreven om de druk te verminderen, iets stoms zegt of doet.
erica dixon netto waarde 2015
2. Label de emoties.
Om jezelf te kalmeren en kalm te blijven, moet je die feedbacklus onderbreken.
Zoals hierboven uitgelegd, begint de vecht- of vluchtreactie in de amygdalae, waar je hersenen het geheugen verwerken, emoties interpreteren en wat vaak (ten onrechte) 'onderbuikbeslissingen' worden genoemd.
Het is nu duidelijk dat je de 'vecht- of vlucht'-signalen van je amygdalae kunt verminderen als je namen of labels toekent aan de emoties die je op dat moment ervaart. Net zo Jon Pratlett , een pionier in het gebruik van neurowetenschap in leiderschapstraining, zegt: 'Reflecteren op je gevoelens en ze een label geven, kan helpen om de amygdalae te kalmeren, waardoor je uit de vecht-/vluchtmodus kunt komen en energie kunt vrijmaken waardoor [je] helderder kunt denken. over het probleem, in plaats van je zorgen te maken.'
3. Vertraag je ademhaling.
Nu je het 'hersen'-gedeelte van de feedbacklus hebt onderbroken, onderbreek je het 'lichaams'-gedeelte van de lus door bewust langzaam en diep te ademen. Tel van 1 tot 10 als je inademt, tel dan van 1 tot 10 als je uitademt.
Deze diepe ademhalingen brengen meer zuurstof in je longen en vandaar in je bloedbaan, wat precies het tegenovergestelde effect is van de vecht- of vluchtreactie. Je vertelt je lichaam en hersenen dat het niet langer nodig is om de intensiteit van je vecht-of-vluchtreactie te verhogen.
Volgens Esther Sternberg , een arts en onderzoeker aan het National Institute of Mental Health, geciteerd in een NRP.com-artikel, maakt langzame, diepe ademhaling de vecht-of-vluchtreactie teniet door 'de tegengestelde parasympathische reactie te stimuleren - degene die ons kalmeert'.
4. Geef je emoties een nieuw label.
Op dit punt heb je de feedbacklus op twee niveaus onderbroken. In deze stap elimineer je de emotionele impuls die de vecht-of-vluchtreactie veroorzaakte.
Doorloop de lijst met emoties die je in stap 2 hebt geïdentificeerd en wijs ze labels toe die eerder positief dan negatief zijn. Bijvoorbeeld:
- Angst => Anticipatie
- Frustratie=>Verlangen
- Zorgen=>Bezorgdheid
- Dread=>Let op
- Flustered=>Opgewonden
- Gealarmeerd => Nieuwsgierig
- Onder druk => Courted
Wanneer je je emoties opnieuw labelt, gebruik je beheersbare delen van je hersenen om je amygdalae ervan te overtuigen dat dit geen vecht-of-vluchtsituatie is, maar een 'blijf bewust en waakzaam'-situatie, of zelfs een 'leun achterover en geniet ervan'. ' situatie.
Terwijl je langzaam en diep blijft ademen terwijl je de opnieuw gelabelde emoties in je geest vasthoudt, merk dan de snelheid op waarmee je hart klopt. U zult merken dat het geleidelijk terugkeert naar een normaal tempo. Je bent weer tot rust gekomen.
Hoewel deze techniek wat oefening vergt, is het zeker de moeite waard, omdat deze vaardigheid je zowel een effectievere leider zal maken als je vermogen om te genieten van de natuurlijke eb en vloed van druk op je werkplek enorm zal vergroten.
Wees echter niet verbaasd als uw team u privé begint te noemen als 'onze onverschrokken leider'. Geloof me, ze bedoelen het als een compliment.
Like deze post? Ontvang wekelijkse updates in mijn gratis wekelijkse nieuwsbrief .
