Voordat Eric Jackson in 2003 zijn gelijknamige kajakfabrikant oprichtte, bracht hij een dag door in Californië om de wijsheid van een van Amerika's meest gerespecteerde ondernemers op te snuiven. Yvonne Chouinard, oprichter van Patagonia, had ermee ingestemd om op te treden als informeel adviseur van de startup, gevestigd in Rock Island, Tennessee. Jackson, die voor het eerst oprichter was, vroeg zijn advies over onderwerpen als duurzaamheid en leiderschap.
Chouinard en Jackson hebben veel gemeen. Beiden begonnen hun loopbaan als sporter (Chouinard beklommen rotsen; Jackson schoot stroomversnellingen); vervolgens apparatuur voor hun sport ontworpen; en creëerde vervolgens bedrijven om beoefenaars van die sporten te dienen. Een diepere overeenkomst is hun overtuiging dat een krachtige bescherming van de balans tussen werk en privéleven zowel de bedrijfseigenaar als het bedrijf ten goede komt.
'Yvonne sprak met me over MBA - management bij afwezigheid', herinnert Jackson zich. 'Je kunt ofwel een dominante leider zijn die te allen tijde weet wat er speelt en afdwingt hoe dingen worden gedaan, of je kunt een stapje terug doen en mensen de bal laten hebben en het op hun manier doen.'
De stap-back-optie was geschikt voor Jackson. Tegen de tijd dat Jackson Kayak van start ging, woonde hij al zes jaar met zijn gezin in een camper, rijdend van rivier naar kolkende rivier om nieuwe golven uit te dagen en te trainen voor wedstrijden. Hij had resoluut weerstand geboden aan pleidooien van zijn werkgever, een middelgrote kajakfabrikant, om vanuit de beslotenheid van een kantoor te werken. De ervaring van Chouinard moedigde Jackson aan om te geloven dat hij zijn eigen bedrijf op dezelfde manier kon runnen.
Jackson Kayak heeft 185 mensen in dienst en heeft een jaarlijkse omzet van miljoen. Jackson zegt dat hij over een paar jaar 100 miljoen dollar verwacht. (Zijn zakenpartner en investeerder, Tony Lunt, zegt dat Jacksons voorspelling 'optimistisch' is.) Het bedrijf concurreert agressief op het gebied van innovatie. 'Voor elk nieuw model dat [onze concurrenten] maken, maken we er drie', zegt Jackson. 'Veel accountants zouden daar naar kijken en zeggen: dat moet je afremmen. Maar het is onze tool voor groei.'
Jackson's belangrijkste instrument voor groei - zowel persoonlijk als zakelijk - is een document dat hij en zijn vrouw in 1992 opstelden, toen ze arm waren en Jackson van deur tot deur ging om donaties te vragen om zijn Olympische dromen te financieren. Met de titel 'Leven zonder compromis' rangschikt het de prioriteiten van beide echtgenoten en stelt dat alle beslissingen op die ranglijsten zullen worden gebaseerd. De vier belangrijkste prioriteiten van Jackson zijn 1) zijn vrouw 2) zijn kinderen 3) kajakken en 4) zijn bedrijf.
'De lijst maakt het nemen van beslissingen gemakkelijk', zegt Jackson. 'Als Tony zou zeggen: 'EJ, je moet of een kantoor in de fabriek krijgen en daar de komende 24 maanden fulltime doorbrengen, of ik ben weg', dan zou het vijf seconden duren om te beslissen. Ik zou zeggen: 'Sorry Tony. Je kent me beter dan dat.''
Door op deze manier prioriteiten te stellen, kan hij elk jaar minstens 300 dagen besteden aan het najagen van spanning op het water en het ontwikkelen van ideeën. 'Je ziet op de lijst dat mijn kajakken belangrijker is dan mijn zaken', zegt Jackson. 'En dat is goed geweest voor mijn bedrijf.'
De kajakgemeenschap is het daarmee eens. 'Mensen kennen EJ als Mr. Fun Loving, niet als Mr. Zakenman', zegt Jon Lugbill, een wereldkampioen kanoslalomracer en voormalig Olympiër. 'Ze denken aan hem die door alle grote rivieren peddelt en geweldige dingen doet. Je koopt een Jackson-boot en je voelt je een beetje EJ.'
Olympische dromen.
Eric Jackson werd geboren in Ohio. Na verschillende verhuizingen vestigde zijn familie zich in 1979 in New Hampshire, grotendeels aangetrokken door het kajakken en wildwatervaren. Jackson werd goed, snel. Vanaf de middelbare school richtte hij zijn zinnen op het Amerikaanse Olympische team.
Schoolwerk aan de Universiteit van Maryland belemmerde zijn opleiding, dus in 1985 stopte Jackson. Uiteindelijk woonde hij in zijn auto en leefde hij van restjes van fastfoodketens. Maar hij maakte het Amerikaanse kajakteam in 1990 en reisde twee jaar later naar Barcelona voor de Olympische Spelen.
Met de glorie eindelijk binnen handbereik, deed Jackson iets stoms. Tijdens de warming-up voor zijn eerste race verloor hij de tijd uit het oog en moest hij waanzinnig naar de startlijn sprinten, net toen de pieper afging. 'Tijdens de race moest ik letterlijk vertragen om op adem te komen', zegt hij. Na een tweede race eindigde hij de games op de 13e plaats.
Ondanks de tegenslag in Spanje bereikte Jackson kort daarna een van zijn levensdoelen toen hij in 1993 - een jaar voor de 30 - het wereldkampioenschap kajakken won. Hij trainde voor de Olympische Spelen van '96, maar haalde het team niet. Om geld te verdienen, begon hij een kleine kajakschool in D.C. Training en races hielden hem weg van het bedrijf, evenals van zijn vrouw, Kristine, en hun twee jonge kinderen.
Het stel had het vaak over een vriend van hen: een andere kajakker die in een camper woonde en van rivier naar rivier reed. 'Eric zei: 'Ik wou dat we dat konden doen'', herinnert Kristine zich. 'Ik zei:' Heck ja, laten we dat doen! Zo kunt u doen waar u het meest om geeft. En ik kan doen waar ik het meest om geef, namelijk bij mijn kinderen zijn.''
Dus in 1997 sloot Jackson de kajakschool. Het echtpaar haalde hun dochter uit de tweede klas en het gezin trok er op uit. De volgende acht jaar woonden ze fulltime in een camper, waarbij Kristine de kinderen thuisonderwijs gaf. 'Het was de beste beslissing die we ooit hebben genomen', zegt ze.
Een betere kajak ontwerpen.
Maar Jackson was niet vrij van verantwoordelijkheid. Hij was nog geld schuldig aan de kajaks die hij voor zijn school had gekocht. Om die schuld af te betalen, stemde hij ermee in om verkoper te worden voor de botenfabrikant, Wave Sport.
Weinig mensen wisten zoveel over kajaks als Eric Jackson. Dus toen Wave Sport nieuwe modellen ontwikkelde, stuurde het zijn lokale expert natuurlijk de prototypes om te testen. Jackson was geschokt. 'Iedereen was verschrikkelijk', zegt hij. 'De natuurkunde klopte niet.'
Jackson haalde zijn vriend David Knight, een marine-architect met expertise in het ontwerpen van supersterke rompen, over om samen te werken aan een ander prototype voor Wave Sport. De X, zoals hun baby heette, was meteen een bestseller. Jackson en Knight werden bootontwerpers voor Wave Sport. Toen het bedrijf in 1999 werd verkocht, bleef Jackson aan als hoofdontwerper en merkmanager.
In 2002 kocht een private equity firma het bedrijf. De nieuwe eigenaren ontnamen Jackson zijn managementfuncties. Erger nog, ze weigerden hem een product te laten bouwen dat hem na aan het hart lag: een kinderkajak die hij voor zijn zoon Dane had ontworpen. Dane was een preemie geweest; op de leeftijd van 9 woog hij slechts 40 pond. 'Hij was super enthousiast over kajakken. Maar er was niets voor een kind van die grootte', zegt Jackson.
Voor het eerst overwoog Jackson serieus om zijn eigen productiebedrijf te starten. 'Vroeger wilde ik dat niet, omdat iedereen die ik kende die het had gedaan uiteindelijk al hun tijd aan het bedrijf besteedde en geen tijd had om te gaan peddelen', zegt Jackson. 'Maar mijn vrouw daagde me uit. Ze zei: 'Bedoel je dat je geen manier kunt vinden om dit te doen en nog meer te kajakken dan voorheen?' Ik dacht dat ik het een kans zou geven.'
hoe oud is belinda jensen kare 11
Radicaal ontwerp.
In 2003 had Jackson $ 30.000 op de bank. Hij had ook menigten bewonderaars van rivierratten. De blog waarop hij zijn kajakavonturen optekende, had veel aanhang. Daar kondigde hij de lancering van Jackson Kayak aan.
Kajakmakers waren er in overvloed toen Jackson op de markt kwam. Maar hij was van plan het anders te doen. Ten eerste meed hij verkoopteams en beurzen; Jackson zou alleen op basis van zijn reputatie bij dealers komen. Dit keer was zijn optimisme terecht. Hij belde 80 dealers na de lancering, en 78 deden meteen mee.
Jackson was vastbesloten om geen geld uit te geven aan reclame of traditionele marketing, maar in plaats daarvan te kiezen voor het toen nieuwe pad om influencers te gebruiken om het bedrijf op te bouwen. Influencer nr. 1 zou natuurlijk zichzelf zijn.
Hij rekruteerde ook andere bekende roeiers om de nieuwe business te verspreiden in ruil voor een korting op zijn product. Influencers zorgen nu voor ongeveer 80 procent van de omzet van het bedrijf.
De producten van Jackson Kayak waren ook onderscheidend. De eerste modellen, de Fun-serie genoemd, bevatten een aantal innovaties. In plaats van bijvoorbeeld gaten in hun boten te boren om dingen als stoelen en dij- en voetsteunen te bevestigen, bedachten Jackson en Knight een manier om alles intern te bevestigen, waardoor de boten perfect droog bleven. Het meest radicaal was echter de verscheidenheid aan maten. Tijdens Jackson's ambtstermijn was Wave Sport de eerste kajakmaker geworden die zijn lijn uitbreidde tot twee en in sommige gevallen drie maten. De Fun-serie was verkrijgbaar in zes.
Chad Gorby verkoopt sinds 2004 Jackson's boten, meest recentelijk via zijn e-commerce onderneming, CKS Online. Jackson Kayak is al jaren zijn bestverkopende wildwatermerk. 'Eric ontwierp enkele van de meest innovatieve freestyle-boten die er zijn', zegt Gorby. 'Hij is meegegaan met de trends. Maar zijn boten hebben nog steeds die speelse Jackson-spirit.'
Ruw water raken.
De Jacksons doorkruisten het land in hun camper en werden herhaaldelijk aangetrokken door een paar favoriete plekken. Een daarvan was Rock Island, Tennessee, halverwege tussen Knoxville en Nashville, waar enkele van de beste kajakmogelijkheden ter wereld te vinden zijn. Jackson kocht 20 hectare aan de rivier en maakte er zijn uitvalsbasis van.
In de hoop een investeerder te vinden, begon hij voelsprieten uit te brengen. Een vriend stelde hem voor aan Lunt, een gepassioneerd kajakker, die $ 400.000 inlegde. (Lunt blijft Jacksons enige investeerder: hij bezit 40 procent van het bedrijf, Jackson bezit 25 procent en de belangrijkste werknemers bezitten de rest.) Jackson gebruikte een deel van het geld om een wasserette van 700 vierkante meter voor een productiefaciliteit te kopen. Na twee jaar verhuisde het bedrijf naar een voormalige jeansfabriek van Wrangler.
Maar de eerste drie jaar waren zwaar. Het vervaardigen van kajaks door middel van roto-molding - een proces voor het vormen van plastic - vereiste meer precisie en was duurder dan Jackson had verwacht. Ook had hij de boten te laag geprijsd, in de veronderstelling dat hij het zou goedmaken met besparingen op verkoop en marketing. 'Ik was niet zo efficiënt in productie als ik dacht dat ik zou zijn', zegt Jackson. 'De operatiekant heeft me wel geraakt.'
Geconfronteerd met verliezen, erkende Jackson dat een meer consistente hand op de helmstok nodig was. Maar het zou niet van hem zijn. In plaats daarvan koos hij ervoor om toptalent te werven. Voor algemene begeleiding bracht hij Joe Pulliam aan boord, de oprichter van een concurrent. En hij deed aangifte van Dave Olson, een directeur van zijn voormalige werkgever, om CFO te worden. Jackson promoveerde Olson onlangs tot CEO, maar behield de titel van president.
Jackson Kayak is winstgevend sinds 2009. Maar het blijft ongeveer 5 procent van de omzet terugvloeien in productontwikkeling. Als ultieme eindgebruiker bedenkt Jackson steeds weer nieuwe dingen die hij voor zichzelf en zijn mede-enthousiastelingen kan bouwen.
Een tijdje terug keerde Jackson terug naar een oude liefde: basvissen, die hij als kind leerde van een buurman in Florida. Nu streeft hij naar een nationaal kampioenschap in die sport. Om zijn zoektocht te begeleiden, lanceerde Jackson in 2011 een lijn van visserijkajaks, die het snelstgroeiende deel van het bedrijf vormen.
Hij hanteert dezelfde influencer-benadering voor vissen als voor wildwater. 'Als je de grote baarsvismagazines oppikt, zijn het 100 procent toernooivissers in basboten met grote motoren erop', zegt hij. 'Maar nu heb je deze kajakkerel die bastoernooien vist, met mensen praat, ze rekruteert. Ik infiltreer en vestig de aandacht op kajaks als de toekomst.'
Ook snel groeiend zijn de Orion-koelers van het bedrijf, die met prijzen tot $ 550 tot de duurste op de markt behoren. Ze zijn het enige product dat niet voortkwam uit Jackson's wateractiviteiten. Om de fabriek 24 uur draaiende te houden, nam het bedrijf opdrachten aan voor andere klanten, waaronder een ondernemer die koelers wilde maken. Jackson Kayak leerde al snel genoeg over de categorie om zijn eigen categorie te ontwerpen en te produceren. Het bedrijf verkocht vorig jaar 15.000 Orion-koelers, waaronder een limited edition die de 'officiële koeler van Metallica' is. Het verwacht in 2018 maar liefst 25.000 te verkopen.
Zelfs als Jackson Kayak innovatieve producten produceert, heeft de oprichter nooit geprobeerd ze te beschermen. 'Patenten zijn voor watjes', zegt Jackson. 'Ik steek liever mijn energie in het opnieuw ontwerpen en uit de tijd halen van mijn eigen producten, dus tegen de tijd dat een concurrent mij kopieert, ben ik verder gegaan.'
hoe lang was John Stockton?
Een familiale aangelegenheid.
Het mooie van leven zonder compromissen, legt Jackson uit, is dat 'het je helpt dingen te doen die voor beide partijen voordelig zijn. Dus ik vind een manier om iets te doen dat goed is voor zowel mijn kinderen als mijn kajakken, of voor mijn kajakken en mijn bedrijf.' Het leven wordt een reeks van 'ands' in plaats van 'ors'.
De Jacksons brengen het grootste deel van de lente en zomer nog steeds samen door in hun camper. Het echtpaar bouwde uiteindelijk een huis in 2006, van waaruit Jackson een groot deel van de herfst en winter werkt, wanneer kajakken in andere regio's minder wordt.
Als Jackson thuis is, komt hij één keer per week de fabriek binnen om de zaken te controleren, met name de prototypes waaraan hij werkt. Zoals het hoort, heeft hij daar geen kantoor. 'Als ik tijd doorbreng in de fabriek, ga ik dingen zien die ik anders wil doen', zegt Jackson, in navolging van Chouinard uit Patagonië. 'Dan ben ik onderweg en weg en hebben de managers er maar mee te maken. Het is beter als ik er niet veel ben.'
De kinderen van Jackson (prioriteit 2) zijn nauw betrokken bij prioriteiten 3 en 4. Zowel Emily als Dane zijn professionele kajakkers. Dane, die nog steeds naar evenementen reist in de familie RV, heeft twee keer het wereldkampioenschap freestyle en de Whitewater Grand Prix gewonnen. Emily heeft ook veel toernooien gedomineerd, waaronder de Payette River Games 2013 in Idaho, waar ze de eerste plaats behaalde terwijl ze negen maanden zwanger was. Beiden zijn influencers voor het bedrijf en werken aan marketing en sociale media.
Jackson's wedstrijdschema is niet minder slopend dan 33 jaar geleden. In november nam hij met zowel zijn kinderen als zijn schoonzoon deel aan de wereldkampioenschappen kajakken in Argentinië. Hij is ook op de visreis. Die toezeggingen hebben hem er niet van weerhouden een tweede productiefaciliteit van ,5 miljoen te openen in Sparta, Tennessee.
Jackson heeft af en toe de Summit Series bijgewoond: een evenement op uitnodiging voor creatieve mensen en bedrijfsleiders dat mensen als Richard Branson en Ted Turner aantrekt. 'Er zijn daar veel ondernemers, en als je met deze mensen praat, realiseer je je dat ze weten hoe ze een bedrijf snel kunnen laten groeien en verkopen', zegt Jackson. 'Maar ze hebben het leven in het algemeen niet door.'
Jackson gelooft dat hij het leven doorheeft, en dat is eenvoudig. Bepaal welke dingen voor jou het belangrijkst zijn. Ontwerp vervolgens uw wereld om hen heen. 'Ik ben vrij om mijn prioriteiten op elk moment te wijzigen', zegt Jackson. 'Ik heb mijn prioriteiten nooit veranderd.'
