Sommige studenten spelen intramurale softbal of belofte frats. Tim Ellis en Jordan Noone sloten zich aan bij het Rocket Propulsion Lab.
'We wilden de eerste studentengroep ter wereld zijn die lanceer een raket naar de ruimte ', zegt Ellis over de tijd van de vrienden aan de University of Southern California. 'Iets geheel naar eigen ontwerp en eigen creatie.'
Hoewel hun raketten de suborbitale ruimte niet helemaal hebben gehaald, heeft de groep tientallen succesvolle lanceringen uitgevoerd. Nu, een paar jaar later, zijn Ellis en Noone mede-oprichters van Relativity Space, een startup die raketten bouwt die bijna volledig 3D-geprint zijn.
hoe oud is Matthew Broderick?
Een ruimtevaartraket gebouwd volgens traditionele productiemethoden bestaat uit ongeveer 100.000 onderdelen. Door grote componenten te printen die veel minder hoeven te worden geassembleerd, zeggen de mede-oprichters dat ze dat aantal kunnen terugbrengen tot 1.000. Dat zal de kosten en tijd die nodig zijn om een raket te bouwen drastisch verminderen: hoewel het normaal gesproken ongeveer 12 tot 18 maanden duurt om er een te bouwen, zegt Ellis dat Relativity dit in slechts 60 dagen zal kunnen doen.
'Bovendien is het erg flexibel', zegt Ellis. 'Je kunt een nieuw ontwerp op je software itereren en supersnel implementeren.'
De mede-oprichters kwamen op het idee toen ze kort na hun studie in de ruimtevaartindustrie werkten - Ellis met Blue Origin, Noone met SpaceX. Binnen hun respectievelijke teams werkten beiden aan 3D-printen van raketcomponenten. Al snel begonnen ze zich af te vragen: waarom niet het hele ding printen? Afzonderlijk presenteerden ze het idee om binnen hun respectievelijke bedrijven zwaarder te leunen op 3D-printen, waarbij Ellis zijn rechtstreeks aan Jeff Bezos mocht presenteren. Maar de voorstellen sloegen nooit helemaal aan. 'Het zou voor hen een harde bocht naar links zijn geweest', zegt Ellis.
Dus besloten ze om af te takken en het zelf te proberen. Op een dag eind 2015 stuurden ze een koude e-mail naar Mark Cuban met de onderwerpregel 'Space Is Sexy: 3-D Print a Whole Rocket'. Cuban schreef binnen vijf minuten terug. Binnen een week had hij ermee ingestemd om $ 500.000 te investeren om hun seed-ronde te financieren; ze verdienden al snel ook een investering van startup-accelerator Y Combinator.
Iets meer dan twee jaar later zijn Ellis en Noone respectievelijk de CEO en CTO van de 17-medewerker Relativity Space. Het bedrijf heeft al een volledig 3D-geprinte raketmotor gebouwd, die het bijna 100 keer heeft getest. Terwijl een traditionele motor uit ongeveer 2.700 onderdelen bestaat, bestaat die van Relativity uit slechts drie onderdelen.
Om dat te doen, bouwde het team wat Ellis 'de grootste metalen 3D-printer ter wereld' noemt, ongeveer zo groot als een klaslokaal. Voor kleinere stukken gebruikt het kant-en-klare printers. De voltooide raket zal kleiner zijn dan die geproduceerd door de bedrijven van Musk en Bezos - zeven voet in diameter en 90 voet lang, perfect voor de middelgrote payloads die de startup nastreeft. Al met al zeggen de mede-oprichters dat ze een raket kunnen bouwen die voor 95 procent 3D-geprint is, met uitzondering van zaken als zegels en computerchips (hoewel ze zeggen dat de bedrijfsblauwdruk ze op een dag ook laat printen).
In maart tekende het bedrijf een contract met NASA om het Stennis Space Center te gebruiken voor rakettests. En Ellis zegt dat Relativity $ 1 miljard heeft aan intentieverklaringen voor lanceringscontracten, grotendeels met bedrijven die middelgrote satellieten ter grootte van een auto willen sturen. Vanwege de relatief goedkope productiemethoden, zegt hij dat het bedrijf $ 10 miljoen kan vragen voor een nuttige lading van 1.250 kilogram - ongeveer een derde van de prijs van wat zijn concurrenten vragen.
beatrice jean howard gabel
'Als ik 50 jaar vooruit kijk,' zegt Ellis, 'zie ik geen toekomst waarin dingen die vliegen niet volledig 3D-geprint zijn.'
Dat omvat dingen die van andere planeten vliegen, wat raakt aan een van de nog ambitieuzere doelen van Relativity. Terwijl Musk een manier wil vinden om mensen naar Mars te krijgen, willen de medeoprichters hen helpen thuis te komen door 3D-raketten op andere planeten te printen. En ze hopen dat die printers meer kunnen produceren dan alleen ruimtevaartuigen.
'We zien dat dit de hoeveelheid infrastructuur vermindert die je van de aarde naar Mars moet sturen om een duurzame kolonie te maken', zegt Noone. 'In de traditionele productie heb je een heleboel fabrieken vol machines om allerlei soorten hardware te maken, of het nu een auto, een huis of een brandstofdepot is. We willen een toekomst zien waarin je gewoon een printer stuurt die kan printen vanaf Mars.'
anjelah johnson en haar man
Ellis en Noone zijn niet de enigen die enthousiast zijn over de toekomstperspectieven van de startup. In maart kondigde het bedrijf een Series B-ronde van $ 35 miljoen aan, geleid door VC-bedrijf Playground Global, wat de totale financiering van het bedrijf op $ 45 miljoen brengt.
'Het werk dat ze hebben gedaan bij het ontwerpen en uitvoeren van hun motor is echt indrukwekkend', zegt Jory Bell, partner bij Playground, die voormalige SpaceX-medewerkers de architectuur van Relativity liet bestuderen voordat ze besloten te investeren in de Series A. 'En elke technische beslissing die ze 've made is niet alleen geoptimaliseerd om hun initiële markt te bedienen, maar ook om op te schalen.'
Natuurlijk is het succesvol testen van een motor één ding - het bouwen en lanceren van een hele raket is iets anders. Voorlopig zeggen de mede-oprichters dat ze ergens in 2020 willen knallen.
'We zien veel kansen', zegt Ellis. 'Driedimensionaal printen is de toekomst van het bouwen van raketten en de toekomst van de ruimte.'
ONTDEK MEER 30 Onder 30 2018 BEDRIJVEN Rechthoek