Jake Burton Carpenter: The King of Snowboards

Opmerking van de uitgever: Snowboard pionier Jake Burton Carpenter overleed gisteren op 65-jarige leeftijd. Om het leven van deze iconische ondernemer te vieren, Inc. duikt weer op in dit interview uit 2014 met de bijdragende schrijver Liz Welch.

Carpenter was 14 toen hij een Snurfer kreeg, de eerste sneeuwsurfplank. Het werd zo'n obsessie dat 10 jaar en 100 prototypes later, Carpenter de Burton Backhill produceerde, een van de eerste snowboards. (Hij dacht dat Burton een betere merknaam was dan Carpenter.) Dat was in 1977 en Carpenter dacht dat hij snel rijk zou worden door deze boards te verkopen. In hetzelfde jaar opende hij Burton Boards in het zuiden van Vermont, in de verwachting 50 boards per dag te verkopen. In plaats daarvan verkocht hij 300 zijn eerste jaar.

Snowboarden was toen slechts een hobby in de achtertuin, maar Carpenter bouwde zijn favoriete tijdverdrijf langzaam uit tot een echt bedrijf. Tegenwoordig is snowboarden een Olympische sport en het bedrijf Carpenter's Burlington, Vermont, waarvan hij samen met zijn vrouw Donna eigenaar is, blijft de marktleider - met vijf internationale kantoren en 845 werknemers. (Het bedrijf wil geen financiële gegevens bekendmaken.) Carpenter, 59, legt uit hoe hij het voor elkaar kreeg en wat hij onderweg heeft geleerd.

hoe oud is john molner

Als tiener hield ik van mijn Snurfer en wist dat er een sport in ontwikkeling was. Maar ik wilde een beter board maken, dus probeerde ik alle verschillende soorten constructies - waterski, surfplank, skateboard. Het kostte bijna een jaar om het eindproduct te ontwikkelen en nog een jaar om mensen ertoe te brengen het te kopen. Dat was de eenzaamste en zwaarste tijd. Mensen hadden zoiets van, een skateboard voor de sneeuw? Bijna niemand had van snowboarden gehoord. Het was op het randje van gênant. Ik was een punky jongen, en mijn vader, die altijd in mijn hoek was, zei dat ik nooit iets afmaakte. Dat was het. Ik wilde bewijzen dat hij ongelijk had.

Mijn tweede jaar dat ik uit was, raakte ik financieel op het dieptepunt. Ik bracht mijn planken van deur tot deur zoals Willy Loman, maar niemand kocht. Ik herinner me een reis toen ik mijn stationwagen met 35 planken laadde en met 37 terugkwam omdat een van de winkeleigenaren er twee terugbracht die hij eerder had gekocht. Het was deprimerend. Dus besloot ik me niet langer druk te maken over de onmiddellijke winstgevendheid en me in plaats daarvan te concentreren op het cultiveren van de sport zelf. Ik weet niet of dat geluk was of timing of vooruitziendheid, maar dat is wat ik toen deed en sindsdien heb gedaan.

Jason Hawes en Grant Wilson Net Worth

We zijn in 1981 begonnen met het sponsoren van 's werelds beste snowboarders. Craig Kelly [die stierf in 2003] was een van hen en leerde me hoe belangrijk het is om te luisteren. In het begin nam ik alle beslissingen - van de graphics tot het snowboardontwerp en al het andere. Maar Craig begreep dat snowboarders, die 200 dagen per jaar in de sneeuw liggen, ook belangrijke meningen hebben. Elk jaar organiseer ik een rondetafelgesprek waar ik zes of zeven mannen en een gelijk aantal vrouwen van ons team binnenhaal, en we nemen elk product in de hele lijn door. Het duurt een hele week, maar het is cruciaal om de best mogelijke producten te maken.

De eerste mensen die ik inhuurde waren twee familieleden en vrienden. Dat was een fout. Ik wist toen niet hoe ik mensen moest managen - die vaardigheid komt met ervaring. Wat ik heb geleerd is dat je je vanaf het begin moet omringen met mensen die anders zijn dan jij en die jou aanvullen. Huur niet uw evenbeeld in - of mensen die u aardig vindt. Dat deed ik, en dat mislukte voor mij. Daarna ben ik middelbare scholieren parttime gaan aannemen. Ze leefden en ademden snowboarden, en een paar van hen werden wereldkampioen. Door hen leerde ik meer over de sport en de markt dan ik voor mogelijk hield. Dat bleek een briljante zet, want zij begrepen de markt anders dan ik.

We hebben een marktaandeel van meer dan 35 procent in een door jongeren gedreven sport, die niet gemakkelijk te handhaven is. Mensen willen afwisseling en individualiteit, maar ze komen altijd terug naar ons merk omdat we zo gefocust zijn op het product. We investeren veel meer dan wie dan ook in onderzoek en ontwikkeling, omdat we het beste product moeten blijven maken dat er is. Op het moment dat we worden verslagen door een innovatie of een fout maken in de kwaliteit, verliezen we onze voorsprong. De meeste van onze concurrenten kijken naar wat we doen en proberen het beter te doen. Die luxe hebben we niet. We moeten altijd met nieuwe ideeën komen. Dat is een last en uitdaging, maar die ambitie kun je nooit loslaten als je die leiderspositie wilt behouden.

nikki dee ray en david wren bruiloft

We zijn begonnen met snowboarden. Maar toen werd duidelijk dat mensen specifiek schoeisel voor hen nodig hadden. Dus stapten we in laarzen. En toen begonnen we jassen te maken, en daarna meer technische waterdichte bovenkleding. Ik heb productextensie gepusht. Er waren nee-zeggers en puristen die zeiden: 'We kunnen geen lang ondergoed maken!' Ik zou tegengaan: 'Ja, dat kunnen we!' Ik realiseerde me dat er geen ruimte was voor conservatief denken als je een succesvol bedrijf wilt leiden.

Ik heb op de harde manier geleerd dat je niet kunt veronderstellen dat iets goed zal werken. Je moet over elke mogelijke storing nadenken en producten uittesten. We hebben een board uitgebracht met binding die eruit viel toen je op de piste stond. We hadden ze niet goed getest en dat was een catastrofale fout. Als je daar in de vrieskou staat en er breekt iets, dan is dat een echte afknapper. Onze mantra is om ervan uit te gaan dat het product zal falen - en er vervolgens voor te zorgen dat dit niet het geval is.

Ik snowboard 100 dagen per jaar. Dat is mijn eerste doel als CEO: verbonden blijven met en deel uitmaken van de sport. Als ik terugkom van het snowboarden, kom ik vol energie terug naar kantoor. Daar krijg ik ook mijn beste ideeën.