Op een dag in 2005 ging de mobiele telefoon van videosoftware-ingenieur en ondernemer Ted Schilowitz. 'Ted? Ik ben het, Jim,' zei de beller. 'Laten we het doen.'
'Eh... wat doen?' Schilowitz herkende de beller als Jim Jannard, de man die de zonnebrillengigant Oakley had opgericht en voor miljarden had verkocht, en die een paar maanden eerder met Schilowitz had overlegd over een project dat op een doodlopende weg had geleid.
'Dat ding waar we het over hadden. De camera. Onthouden?'
Ja, hij herinnerde het zich. Jannard, een cameragek, had hem overgehaald om te onderzoeken wat er nodig zou zijn om een digitale videocamera te bouwen waarvan de output er net zo goed uit zou zien als film - en bovendien veel kleiner en goedkoper dan een filmcamera. Zo'n camera zou een enorme sprong vooruit betekenen ten opzichte van bestaande digitale videocamera's, waarvan de relatief duistere beelden het gebruik ervan door Hollywood-professionals beperkten.
Schilowitz, een expert in de werking van videotechnologie, had het onderzocht, en hij was bij Jannard teruggekomen met het slechte nieuws: hoewel elk element van deze hypothetische camera, van het lichaam tot de software, moeilijk te ontwikkelen zou zijn, de sensor- - de lichtgevoelige chip die film vervangt bij het vastleggen van een afbeelding - was een doozy. Geen enkele bestaande beeldsensor op aarde kan tippen aan filmfilm. Het zou helemaal opnieuw moeten worden ontworpen, het soort toonaangevende technologieproject dat een elektronicabedrijf van meerdere miljarden dollars als Sony een heel laboratorium een paar jaar loslaat. Het zou de toch al aanzienlijke kosten van het bouwen van de camera met een factor 100 vermenigvuldigen.
Jannard had het nieuws destijds nuchter opgevat en bedankte Schilowitz voor het checken ervan. Dat was het laatste dat hij van Jannard had gehoord, tot dit telefoontje. Nu wilde Jannard verder met het absurd ambitieuze project.
Schilowitz kon alleen maar flappen: 'Meen je dat?'
Drie jaar later arriveerde Schilowitz op de set van de televisieshow IS met een kleine, geblokte camera en een statief. IS 'De producers van de serie overwogen om over te schakelen van film naar digitaal, en ze probeerden verschillende digitale filmcamera's uit op de set om te zien of er een de helderheid en rijke kleuren van film leverde.
Toen Schilowitz uitlegde dat hij daar was om zijn camera te laten testen, vroeg de bemanning hem waar zijn team was. Ik ben het maar, antwoordde hij. Waar was de rest van zijn uitrusting? Dit is alles wat ik heb, legde hij uit. Sceptisch kijkend naar het apparaat ter grootte van een schoenendoos - professionele camera's zijn over het algemeen ongeveer zo groot als kleine motormotoren - gingen ze door met een test. Daarna heeft het team de resultaten gescreend en ter plekke een beslissing genomen. Elke resterende aflevering van IS werd gefilmd met de excentrieke camera van Red Digital Cinema.
Zo was de laatste Spider Man film. Het is wat Peter Jackson gebruikte voor zijn nieuwe Hobbit trilogie. James Cameron en Steven Soderbergh zijn ook rode bekeerlingen. Als je naar de film gaat, heb je waarschijnlijk een rode camera aan het werk gezien. Een flink aantal topregisseurs en cinematografen, samen met honderden onafhankelijke filmmakers, zijn de camera's van Jannard en Schilowitz gaan omarmen, daarbij verwijzend naar de buitengewone resolutie en lage kosten. Red, een beursgenoteerd bedrijf met zo'n 500 werknemers, beweert meer dan 10.000 camera's te hebben verkocht.
Zoals de vele fans van Red het zien, is de reis van Jannard een klassiek verhaal van een ondernemer die een betere muizenval bouwt. In deze Hollywood-versie is Jannard een wendbare, gedurfde Zorro-gravure R 's (voor Netto ) aan de achterkant van de grote, zelfgenoegzame camerabedrijven, die de industrie opschudden voor het welzijn van de mensen.
Maar - spoiler alert - er is een alternatief einde dat op sommige locaties speelt. Anderen in Hollywood mopperen dat de rode camera niet helemaal is wat hij is, en ze zien Jannard als een hype-gelukkige opschepper en irritante zelfpromotor. Sommigen gaan zelfs zo ver om te zeggen dat Jannard en zijn handige camera de kunst van het filmmaken vernederen.
Er zijn meer dan 100 recente films opgenomen met rode camera's, waaronder: The Great Gatsby , de hobbit trilogie, en De grote en machtige Oz .
Wat het verhaal van Red echt illustreert, is dat het spelen van de innovatieve rebel een tweesnijdend zwaard kan zijn, vooral in een hechte industrie. Red investeerde miljoenen dollars en talloze uren in de ontwikkeling van zijn technologie met hoge resolutie - en in het overtuigen van Hollywood om de overstap naar digitaal te maken. Nu er eindelijk filmmakers zijn begonnen, zijn er andere concurrenten ontstaan, die de resolutiekloof dichten en winnen op meer traditionele verkoopargumenten. Of Red zijn positie als hete parvenu zal kunnen vasthouden, is nu een open vraag. Red is misschien vastgelopen op de markt, het slachtoffer van zijn focus op een enkele hightech-innovatie, evenals van Jannards in-your-face marketingstijl.
Vrijwel alle stilstaande fotografie schakelde jaren geleden over op digitaal en bijna niemand keek terug, en nu nemen de meesten van ons zelfs homevideo op chips op in plaats van op band. Geen wonder: de voordelen van digitale media zijn overweldigend. U kunt grote hoeveelheden beeldmateriaal opnemen en opslaan. Het creatieve proces wordt veel krachtiger met digitale bestanden die direct kunnen worden beoordeeld en gemakkelijk kunnen worden bewerkt. En mediaproducenten en -distributeurs zien hun voorraad- en distributiekosten vaak krimpen als ze beginnen te werken met bits in plaats van papier, tape en plastic.
Dus het lijkt misschien verrassend dat film in Hollywood is blijven hangen. Pas de laatste jaren is een groot percentage van de films digitaal opgenomen en schieten op celluloid is nog springlevend. Veel regisseurs, waaronder Quentin Tarantino en Christopher Nolan, hebben film geprezen boven digitaal.
Een van de redenen waarom digitale filmcamera's zo traag zijn geweest om Hollywood te veroveren, is dat film moeilijk te volgen is. Een traditionele filmcamera maakt eigenlijk foto's met een non-stop rush van 24 opnamen per seconde. Film kan de snelle opnamen gemakkelijk en met briljante helderheid en kleur aan. Maar het vastleggen van 24 frames per seconde is belastend voor een digitale beeldchip, omdat een enkele afbeelding veel gegevens kan vertegenwoordigen. Ter compensatie gebruiken veel videocamera's kleine beeldchips en smalle lenzen, die niet genoeg licht opvangen om een rijk beeld te produceren. Bovendien kunnen ze geen scherptediepte-effecten bieden - de esthetisch aantrekkelijke en verhalende nuttige vervaging van de voorgrond en achtergrond die essentieel wordt geacht voor goed filmmaken. Dat is de reden waarom er in 2005, toen Jannard ernaar keek, er maar weinig speelfilms werden gemaakt met digitale camera's.
Om die filmische look te krijgen, moest Jannard een beeldchip maken die zo groot was als een stuk 35 mm-film en een enorme stroom gegevens aankon van dezelfde dikke lenzen die films mooi maken. Fotocamera's gebruikten al jaren grote beeldchips, maar de beste konden slechts 10 opnamen per seconde uitspugen.
jordin vonkt vermogen 2016
Er zijn tal van briljante, hardwerkende technische types in de elektronica- en fotografiewereld die zeer geschikt leken te zijn om het project te leiden. Jannard zou waarschijnlijk niet hoog op iemands lijst hebben gestaan. In de jaren zeventig, toen Jannard in de twintig was, was hij een motorrijder die motoronderdelen vanuit zijn auto verkocht. Hij richtte Oakley op in 1975 en creëerde uiteindelijk motorbrillen die aansloegen vanwege hun coole uiterlijk, optische helderheid en robuustheid. Vervolgens kwamen skibrillen die echt aansloegen, en ten slotte zonnebrillen, toen Oakley's groei stratosferisch werd. Het bedrijf ging in 1995 naar de beurs en werd in 2007 verkocht aan het Italiaanse Luxottica voor 2,1 miljard dollar.
Onderweg kreeg Jannard de reputatie gedreven en excentriek te zijn. Over het algemeen vermijdt hij om met de pers te praten, waaronder ikzelf. Hij droeg een zwarte trenchcoat en oranje schoenen naar een jaarlijkse bijeenkomst in Oakley en hield ooit een openbare toespraak met een gasmasker. Een doodshoofd-en-gekruiste vlag wapperde boven het enorme, bijna gemilitariseerde hoofdkwartier van Oakley buiten Los Angeles. Hij kocht verschillende eilanden en heeft naar verluidt vier privéjets. Forbes schat zijn waarde op 2,8 miljard dollar.
'Een deel van Jims genialiteit is om ieders voeten zo dicht mogelijk bij het vuur te krijgen. Hij wilde de doelen zo moeilijk maken dat mensen zouden zeggen: 'Het gaat niet gebeuren.' '
Natuurlijk is het hebben van een bootlading met geld handig als men van plan is de grenzen van de beeldchiptechnologie te verleggen. En Jannard had nog iets anders in zijn voordeel: hij is gepassioneerd door fotografie. Jannard, die een verzameling van meer dan 1.000 camera's heeft, heeft persoonlijk de meeste foto's en video's gemaakt die worden gebruikt in de brede marketinginspanningen van Oakley. De man kent camera's.
Bovendien is hij een grote technologienerd. Bij Oakley had Jannard zich in het creatieve engineeringproces gestort, waarbij hij gebruik maakte van technologieën zoals vloeibare laserprototyping en elektronenstraalkanondampafzetting in zijn zoektocht om ultramoderne zonnebrillen te maken. Op zijn visitekaartje stond zijn titel als Gekke Wetenschapper. Bij het plannen om de filmcamera opnieuw uit te vinden, was Jannard niet uit zijn element. Hij zat er middenin. Schilowitz was Reds eerste medewerker, maar al snel werkten zo'n 200 medewerkers aan het project, onder wie natuurkundigen en wiskundigen.
Bijna onmiddellijk begon Jannard het concept uit te praten op online cinematografische forums. Zijn nieuwe camera zou alles wegblazen wat iemand ooit had gezien op het gebied van filmbeelden, vertelde hij de wereld, met een ongekende resolutie, en het zou $ 17.500 kosten. Jannard zei dat hij een prototype zou hebben op de show van de National Association of Broadcasters in 2006. De camera zou kort daarna beschikbaar zijn, voegde hij eraan toe, en Red zou voorbestellingen op de show aannemen van iedereen die bereid was een aanbetaling van $ 1.000 achter te laten.
De filmwereld gonsde al snel van de op handen zijnde introductie van een echte digitale videocamera van bioscoopkwaliteit, om nog maar te zwijgen van een camera die misschien een vijftiende zou kosten van een traditionele camera. Bij NAB verzamelden zich menigten bij de Rode tent, waar ze een cool uitziende camera en een lijst met waanzinnig indrukwekkende specificaties vonden. Zo'n 500 mensen lieten cheques achter op de show, en later dreef online storting de voorschotkopers op tot duizenden.
Red had een snelle start, althans op het gebied van marketing. Er was alleen een klein probleempje: de rode camera, ondanks al het opscheppen en alle afzettingen, bestond niet echt. De camera die bij NAB werd getoond, was slechts een aluminium omhulsel. In die tijd had Red niet eens een prototype van een beeldchip, en het was niet ver gekomen met tientallen andere grote technische hindernissen waarmee het te maken had. 'We waren publiekelijk gelanceerd zonder sensor, zonder duidelijk concept', zegt Schilowitz. 'Sommige dagen wisten we zeker dat het niet ging werken. We waren klaar. We waren klaar om in te pakken.'
Pas vier maanden nadat Red deposito's begon te nemen, ontwikkelde het team eindelijk een prototype van de beeldchip. Om de groeiende scepsis over de vraag of Red zijn beloften kon waarmaken te onderdrukken, begon het bedrijf een paar korte scènes te vertonen die met de chip waren opgenomen. Dat hielp, maar de camera bleef in actie ontbreken, omdat de leverdatum steeds verder weggleed. 'We werden een lachertje', herinnert Schilowitz zich.
De marketing van Red bestond grotendeels uit Jannards online tirades op openbare fora.
Maar hij houdt vol dat het onder ogen zien van die toenemende druk om te leveren het plan van Jannard was. 'Een deel van Jims genialiteit is om iedereen zo dicht mogelijk bij het vuur te krijgen', zegt Schilowitz. 'Hij wilde de doelen zo moeilijk maken dat mensen zouden zeggen: 'Het gaat niet gebeuren.' We wisten dat we nog geen product hadden, maar we hadden wel een verhaal.'
Het was een verhaal dat Peter Jackson intrigeerde, een van de populairste regisseurs ter wereld na het succes van In de ban van de Ring trilogie. Jacksons assistent belde begin 2007 met Schilowitz om te zeggen dat zijn baas de camera graag zou willen uitproberen de volgende keer dat hij in LA was. Jannard leerde al vroeg in zijn Oakley-tijd dat als hij sterren kon krijgen om zijn product te gebruiken, de rest van de wereld dat zou doen volgen. Hij wist dat een goedkeuring van Jackson de zaken voor Red zou openbreken. Zodra het Rode team twee ruwe maar functionerende apparaten had, vloog Jannard naar Nieuw-Zeeland om Jackson ze te laten testen.
Jackson stelde een filmset uit de Eerste Wereldoorlog samen, compleet met een grote cast, militaire voertuigen, vliegtuigen en explosieven. Hoewel het rode prototype niet eens een aan-schakelaar had - het moest op batterijen worden aangesloten - bond Jackson het in helikopters voor vliegende schoten, draaide het rond op gieken en klemde het in loopgraven. Een maand later leverde Jackson een 12 minuten durende minifilm af aan Jannard, dat was het gesprek van NAB 2007, met bloklange rijen die zich vormden om in Red's tent te komen om het te zien. Rood was echt! Peter Jackson was een fan!
De camera, Red One, kwam pas ongeveer acht maanden na de eerste geschatte leverdatum beschikbaar. De prijs - $ 30.000 of meer voor een model dat is geconfigureerd met alles wat nodig is om te fotograferen - was bijna het dubbele van de oorspronkelijk vermelde kosten. En de meeste pre-buyers moesten nog tot ver in 2008 wachten op hun camera's. Veelbelovend op leveringsdatum en prijsstelling werd de standaardprocedure voor Red. Het patroon zou worden herhaald op de volgende twee grote modellen, de duurdere Epic en de goedkopere Scarlet. De Scarlet werd aangekondigd als een $ 3.000-model op NAB 2008, maar kwam pas eind 2011 in handen van de kopers en tegen een prijs van ongeveer $ 10.000.
alexandra mary hirschi netto waarde
Jackson kocht uiteindelijk 50 rode camera's om te filmen de hobbit en deelde zijn enthousiasme met Steven Soderbergh, die op zoek was naar camera's die klein en sterk genoeg waren om de Spaanse jungle te overleven waarin hij de twee zou fotograferen. Dat films. Soderbergh kocht uiteindelijk drie Reds.
Maar niet iedereen in Hollywood is zo gemakkelijk voor zich te winnen. In tegenstelling tot Jackson en Soderbergh waren veel grote filmmakers nerveus omdat ze op het randje waren. Sommigen vroegen zich nog steeds af of de afbeeldingen van Red wel zo geweldig waren als het bedrijf beweerde. Over het algemeen wordt het beeldmateriaal van de rode camera als wat kil en scherp beschouwd - in wezen wordt een deel van de esthetiek van beeldmateriaal ingeruild voor onwrikbare details. Dat kan in het voordeel van Red werken als een regisseur een edgy, hardere blik wil, zoals het geval lijkt te zijn geweest bij Soderberghs recente, van angst doordrenkte film. Bijwerkingen of het keiharde van Robert Zemeckis Vlucht --beiden gefilmd met rode camera's.
Maar sommigen betreuren Reds ondermijning van de traditionele warmte en rijkdom van de film, of de 'romantische' kwaliteiten van de beeldvorming. Zowel cameraman Steven Poster, die voorzitter is van de International Cinematographer's Guild, als de veelgeprezen regisseur Werner Herzog hebben gezegd dat ze spijt hebben van hun beslissing om met rode camera's te filmen.
Jannard dacht dat de beste manier om een deel van de weerstand tegen Rood te bestrijden, zou zijn om mensen een camera in handen te geven, zodat ze het zelf konden uitproberen terwijl ze omringd waren door Rode steun. Helaas was Red gevestigd in Irvine, dat, hoewel slechts 50 mijl van Hollywood, was alsof je op een andere planeet was. Dus in 2011 kocht Jannard Ren-Mar Studios, het legendarische filmhuis van Charlie Chaplin, Marlon Brando en Lucille Ball. Nu Red Studios genoemd, is de ruimte een in L.A. gebaseerde showcase voor de Red-camera. Regisseurs en cinematografen die daar filmen, hoeven geen rode camera's te gebruiken - maar ze krijgen veel houvast (en voorkeurstarieven) als ze dat doen.
Schilowitz gaf me een rondleiding door de studio's, wijzend naar waar scènes vandaan komen Spider Man was gefilmd. Op een gegeven moment zag ik een kolossale troepentransportwagen geparkeerd bij een gebouw. Een militaire foto filmen? 'Nee,' antwoordde Schilowitz, 'dat is Jims auto. Ik heb gehoord dat hij hier vandaag zou kunnen zijn, maar niemand weet het zeker.'
Terwijl Jannard Hollywood ertoe heeft aangezet om te digitaliseren, is hij zelf een grotendeels digitale aanwezigheid geworden. Schilowitz doet behoorlijk wat openbare evangelisatie, maar verder bestond de marketing van Red grotendeels uit Jannards online tirades op openbare fora. De berichten van Jannard slingeren van ongegeneerde zelffelicitatie naar dubieuze productclaims om de concurrentie en zelfs sommige klanten te minachten. Jannard heeft, in tegenstelling tot zijn camera's, geen filter.
En de concurrenten van Red hebben niet geslapen achter het stuur.
De eerste paar jaar na de introductie van de Red One was de enige echte concurrentie in high-end digitaal filmwerk de Panavision Genesis - een camera met een veel lagere resolutie, maar een die werd geprezen om zijn algehele filmachtige gevoel. In 2010 bracht Arri, maker van enkele van Hollywood's meest gevierde filmcamera's gedurende bijna een eeuw, een formidabele digitale concurrent uit, de Alexa. Hoewel het ook de rode resolutie niet evenaart en twee keer zo duur is, is het al snel de beste digitale keuze van high-end filmmakers geworden vanwege de filmachtige, warme schittering van de beelden. Onder de vele Alexa-shot-films die worden geprezen om hun verbluffende uiterlijk, zijn: Skyfall en Het leven van Pi --beiden dit jaar voor een Oscar genomineerd voor cinematografie.
Nu Red zijn oorspronkelijke belofte van een camera die betaalbaar is voor serieuze amateurs en filmmakers met een klein budget niet waarmaakt, wordt de onderkant stevig vastgehouden door Canon's beste digitale fotocamera's, die high-definition video kunnen opnemen. Ongelooflijk, enkele belangrijke scènes van beide De Wrekers en Iron Man 2 werden opgenomen met een van deze camera's, waarvan sommige voor slechts een paar duizend dollar. In 2011 lanceerde Canon de C300, een digitale filmcamera die, hoewel nog steeds niet zo hoge resolutie als de Red, door sommigen in Hollywood als een betere camera wordt beschouwd.
In 'shootouts' met digitale camera's, waarin experts de relatieve kwaliteit beoordelen van vergelijkbare scènes die zijn opgenomen met verschillende niet-geïdentificeerde camera's, is Red het niet goed gedaan. In een goed bekeken blind shootout vorig jaar, die werd beoordeeld door een groep prominente figuren uit de industrie, waaronder Francis Ford Coppola, werd een rode camera (en andere professionele modellen) gerangschikt achter een videocamera van $ 900. Jannard heeft deze vergelijkingen in diskrediet gebracht en beweert dat de opstellingen zijn ontworpen om het voordeel van Red met een hogere resolutie te elimineren. Hij regelde luid om zijn eigen vuurgevecht uit te voeren, maar annuleerde het toen abrupt toen de datum naderde. 'We zijn gewoon niet klaar voor het verdriet', legde hij online uit. 'We hebben wel wat beters te doen.'
In het afgelopen jaar hebben ultrahoge-definitie digitale projectoren hun weg gevonden naar bioscopen met een snelle clip. Wat betekent dat de hogere resolutie van Red eindelijk betekenisvoller kan worden. Helaas voor Red komt de verandering op het moment dat de meeste van zijn concurrenten overstappen naar de hogere resolutie. Nu er een goede reden is om ultrahoge resolutie te gebruiken, hoeft u niet met Red te gaan om het te doen. De nieuwe C500 van Canon en de nieuwe F55 van Sony komen beide overeen met de scherpte van Red. Naar verwachting zullen Arri en Panavision uiteindelijk nieuwe modellen introduceren die hetzelfde doen.
Red beweert dat het de industrie voor zal blijven door de resolutie van zijn camera's nog verder te verhogen. Jannard begon in 2012 op te scheppen dat hij tegen het einde van dat jaar een camera met een hogere resolutie zou hebben. Dat deed hij natuurlijk niet, en op het moment van drukken was het nog steeds niet uit, hoewel het bedrijf enkele indrukwekkende foto's heeft vrijgegeven die naar eigen zeggen zijn genomen met een nieuwe, meer dan ultra-def-chip die het heeft ontwikkeld. Maar heeft de wereld een camera nodig met een resolutie die hoger is dan die van het menselijk gezichtsvermogen, theaterprojectoren en tv-toestellen?
meghan ory en john reardon baby
Jannard wil helpen het tekort aan projectoren op te lossen door er zelf een te maken. Red is van plan om dit jaar zijn eigen projectoren met extreem hoge resolutie te introduceren, waarbij gebruik wordt gemaakt van lasers en andere geavanceerde technologie. Schilowitz liet me een rol met trailers zien op een prototypeprojector in de luxueuze interne theaterzaal van Red Studios. De clips - natuurlijk allemaal gemaakt met rode camera's - waren zeker verbluffend in detail, maar om eerlijk te zijn zat ik op de eerste rij. Degenen die verder naar achteren in het theater zitten, zullen misschien niet veel verschil merken. In ieder geval is het veel te vroeg om te zeggen of Red een levensvatbare uitdaging kan vormen voor gevestigde projectorfabrikanten.
Red heeft veel toegewijde fans en lijkt zijn positie als echte speler in filmcamera's te hebben verstevigd. Maar met concurrenten die de resolutie inhalen en meer lof voor cinematografie verzamelen, lijkt het onwaarschijnlijk dat een hogere resolutie - zelfs als Red uiteindelijk de projectoren kan verkopen om het te ondersteunen - Red in staat zal stellen verdere dramatische doorbraken in Hollywood te maken. Rood moet misschien hard vechten om het aandeel dat het heeft vast te houden.
Aan de andere kant heeft Jannard de wereld al twee keer verrast. Iedereen die hem nu aftelt, vraagt om een grote R in de zitting van zijn broek worden gesneden.
Rode tirades
Jim Jannard kan een ongrijpbare figuur zijn, maar hij is niet verlegen om zijn mening online te uiten. Hier zijn een paar van de opmerkingen die Jannard op prikborden heeft achtergelaten.
'Ik begrijp Canon niet. Ik hou niet van de C300. ... Wat dacht Canon?'
'Kun je goede foto's maken met een camera met [lagere resolutie]? Zeker. Moet je je schamen? Ja.'
Als reactie op klanten die klagen over de verschuivende leveringsdata van Red:
'Het is niet onze taak om je deadline of verlanglijstje te halen. Het is om de klus zo goed mogelijk af te ronden en zo snel mogelijk... 'Dingen kunnen veranderen' is in al onze uitspraken opgenomen.'
'Als mensen onze tekortkomingen als bedrijf correct willen aangeven, sluiten ze zich alleen aan bij mijn eerdere opnames. We hebben geen idee wat we aan het doen zijn. We zijn altijd te laat.'
