Financiële ratio's zijn relaties die worden bepaald op basis van de financiële informatie van een bedrijf en worden gebruikt voor vergelijkingsdoeleinden. Voorbeelden zijn maatstaven waarnaar vaak wordt verwezen als return on investment (ROI), return on assets (ROA) en debt-to-equity, om er maar drie te noemen. Deze ratio's zijn het resultaat van het delen van een rekeningsaldo of financiële meting met een andere. Gewoonlijk zijn deze metingen of rekeningsaldi te vinden in een van de financiële overzichten van het bedrijf: balans, resultatenrekening, kasstroomoverzicht en/of mutatieoverzicht van het eigen vermogen. Financiële ratio's kunnen eigenaren en managers van kleine bedrijven een waardevol hulpmiddel bieden om hun voortgang te meten ten opzichte van vooraf bepaalde interne doelen, een bepaalde concurrent of de hele branche. Bovendien is het volgen van verschillende ratio's in de loop van de tijd een krachtig middel om trends in een vroeg stadium te identificeren. Ratio's worden ook gebruikt door bankiers, investeerders en bedrijfsanalisten om de financiële status van een bedrijf te beoordelen.
wat is de echte naam van rupaul?
Verhoudingen worden berekend door het ene getal door het andere te delen, bijvoorbeeld de totale omzet gedeeld door het aantal werknemers. Met ratio's kunnen bedrijfseigenaren de relaties tussen items onderzoeken en die relatie meten. Ze zijn eenvoudig te berekenen, gemakkelijk te gebruiken en geven ondernemers inzicht in wat er binnen hun bedrijf gebeurt, inzichten die niet altijd duidelijk zijn bij het bekijken van de jaarrekening alleen. Verhoudingen zijn een hulpmiddel bij het beoordelen en kunnen de ervaring niet vervangen. Maar ervaring met het lezen van ratio's en het volgen ervan in de loop van de tijd zal van elke manager een betere manager maken. Ratio's kunnen helpen om gebieden te lokaliseren die aandacht nodig hebben voordat het dreigende probleem binnen het gebied gemakkelijk zichtbaar is.
Vrijwel alle financiële statistieken kunnen worden vergeleken met behulp van een ratio. In werkelijkheid hoeven eigenaren en managers van kleine bedrijven zich echter maar met een klein aantal ratio's bezig te houden om vast te stellen waar verbeteringen nodig zijn.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat financiële ratio's tijdgevoelig zijn; zij kunnen alleen een beeld geven van de onderneming op het moment dat de onderliggende cijfers zijn opgesteld. Een detailhandelaar die verhoudingen voor en na de kerstperiode berekent, zou bijvoorbeeld heel verschillende resultaten krijgen. Bovendien kunnen ratio's misleidend zijn als ze afzonderlijk worden genomen, hoewel ze behoorlijk waardevol kunnen zijn wanneer een klein bedrijf ze in de loop van de tijd volgt of ze gebruikt als basis voor vergelijking met bedrijfsdoelen of industriestandaarden.
Misschien is de beste manier voor eigenaren van kleine bedrijven om financiële ratio's te gebruiken, regelmatig een formele ratio-analyse uit te voeren. De ruwe gegevens die worden gebruikt om de verhoudingen te berekenen, moeten maandelijks op een speciaal formulier worden geregistreerd. Vervolgens moeten de relevante verhoudingen worden berekend, beoordeeld en opgeslagen voor toekomstige vergelijkingen. Bepalen welke ratio's moeten worden berekend, hangt af van het type bedrijf, de leeftijd van het bedrijf, het punt in de conjunctuurcyclus en eventuele specifieke informatie die wordt gezocht. Als een klein bedrijf bijvoorbeeld afhankelijk is van een groot aantal vaste activa, kunnen de ratio's die meten hoe efficiënt deze activa worden gebruikt, het belangrijkst zijn. Over het algemeen kunnen financiële ratio's worden onderverdeeld in vier hoofdcategorieën: 1) winstgevendheid of rendement op investering; 2) liquiditeit; 3) hefboomwerking, en 4) werking of efficiëntie - met verschillende specifieke verhoudingsberekeningen die binnen elk worden voorgeschreven.
WINSTGEVENDHEID OF RENDEMENT OP INVESTERINGSRATIO'S
Winstgevendheidsratio's geven informatie over de prestaties van het management bij het gebruik van de middelen van het kleine bedrijf. Veel ondernemers besluiten om hun eigen bedrijf te starten om een beter rendement op hun geld te verdienen dan mogelijk zou zijn via een bank of andere investeringen met een laag risico. Als winstgevendheidsratio's aantonen dat dit niet gebeurt, vooral als een klein bedrijf de opstartfase voorbij is, zullen ondernemers voor wie het rendement op hun geld de grootste zorg is, het bedrijf misschien willen verkopen en hun geld elders willen herinvesteren. Het is echter belangrijk op te merken dat veel factoren de winstgevendheidsratio's kunnen beïnvloeden, waaronder veranderingen in prijs, volume of kosten, evenals de aankoop van activa of het lenen van geld. Enkele specifieke winstgevendheidsratio's volgen, samen met de manier om ze te berekenen en hun betekenis voor een eigenaar of manager van een klein bedrijf.
Bruto winstgevendheid: Brutowinst/netto-omzet: meet de marge op de omzet die het bedrijf behaalt. Het kan een indicatie zijn van productie-efficiëntie of marketingeffectiviteit.
Netto winstgevendheid: Netto-inkomen/netto-omzet: meet de algehele winstgevendheid van het bedrijf, of hoeveel er naar beneden wordt gehaald. Een sterke brutowinstgevendheid in combinatie met een zwakke nettowinstgevendheid kan wijzen op een probleem met indirecte bedrijfskosten of niet-operationele posten, zoals rentelasten. In het algemeen toont nettowinstgevendheid de effectiviteit van het management aan. Hoewel het optimale niveau afhankelijk is van het type bedrijf, kunnen de ratio's worden vergeleken voor bedrijven in dezelfde branche.
Rendement op activa: Netto-inkomen/totaal vermogen—geeft aan hoe effectief het bedrijf zijn middelen inzet. Een zeer laag rendement op activa, of ROA, duidt meestal op inefficiënt beheer, terwijl een hoge ROA op efficiënt beheer duidt. Deze verhouding kan echter worden verstoord door afschrijvingen of ongebruikelijke uitgaven.
Rendement op investering 1: Netto inkomen/eigen vermogen—geeft aan hoe goed het bedrijf zijn belegging in aandelen gebruikt. Door de hefboomwerking zal deze maatstaf doorgaans hoger zijn dan het rendement op activa. ROI wordt beschouwd als een van de beste indicatoren voor winstgevendheid. Het is ook een goed cijfer om te vergelijken met concurrenten of een sectorgemiddelde. Experts suggereren dat bedrijven meestal een ROI van 10-14 procent nodig hebben om toekomstige groei te financieren. Als deze ratio te laag is, kan dit duiden op slechte managementprestaties of een zeer conservatieve bedrijfsbenadering. Aan de andere kant kan een hoge ROI betekenen dat het management goed werk levert of dat het bedrijf ondergekapitaliseerd is.
Rendement op investering 2: Dividenden +/- verandering van aandelenkoers/betaalde aandelenkoers - vanuit het oogpunt van de belegger meet deze berekening van ROI de winst (of het verlies) die wordt behaald door een investering over een bepaalde periode te plaatsen.
Winst per aandeel: Netto-inkomen/aantal uitstaande aandelen—geeft de winst van een bedrijf per aandeel weer. Het kan nuttig zijn bij een verdere vergelijking met de marktprijs van het aandeel.
Investering omzet: Netto-omzet/totale activa: meet het vermogen van een bedrijf om activa te gebruiken om verkopen te genereren. Hoewel het ideale niveau voor deze verhouding sterk varieert, kan een zeer laag cijfer betekenen dat het bedrijf te veel activa aanhoudt of zijn activa niet goed heeft ingezet, terwijl een hoog cijfer betekent dat de activa zijn gebruikt om goede verkoopcijfers te produceren.
Verkoop per medewerker: Totale omzet/aantal werknemers—kan een maatstaf voor de productiviteit zijn. Deze verhouding zal sterk verschillen van de ene sector tot de andere. Een hoog cijfer ten opzichte van iemands branchegemiddelde kan duiden op goed personeelsbeheer of goede uitrusting.
LIQUIDITEITSRATIO'S
Liquiditeitsratio's tonen het vermogen van een bedrijf om zijn huidige verplichtingen te betalen. Met andere woorden, ze hebben betrekking op de beschikbaarheid van contanten en andere activa om crediteuren, kortlopende schulden en andere verplichtingen te dekken. Alle kleine bedrijven hebben een zekere mate van liquiditeit nodig om hun rekeningen op tijd te betalen, hoewel startende en zeer jonge bedrijven vaak niet erg liquide zijn. In volwassen bedrijven kan een lage liquiditeit wijzen op slecht management of een behoefte aan extra kapitaal. De liquiditeit van elk bedrijf kan variëren als gevolg van seizoensinvloeden, de timing van verkopen en de toestand van de economie. Maar liquiditeitsratio's kunnen eigenaren van kleine bedrijven nuttige limieten bieden om hen te helpen bij het reguleren van leningen en uitgaven. Enkele van de bekendste maatstaven voor de liquiditeit van een bedrijf zijn:
Huidige verhouding: Vlottende activa/courante verplichtingen: meet het vermogen van een entiteit om haar verplichtingen op korte termijn te betalen. 'Huidig' wordt meestal gedefinieerd als binnen een jaar. Hoewel de ideale stroomverhouding tot op zekere hoogte afhangt van het type bedrijf, is een algemene vuistregel dat deze minimaal 2:1 moet zijn. Een lagere huidige ratio betekent dat het bedrijf zijn rekeningen mogelijk niet op tijd kan betalen, terwijl een hogere ratio betekent dat het bedrijf geld in contanten of veilige investeringen heeft die beter in het bedrijf kunnen worden gebruikt.
Quick ratio (of 'zuurtest'): Quick Assets (contanten, verhandelbare effecten en vorderingen)/Current Liabilities—geeft een striktere definitie van het vermogen van het bedrijf om betalingen te doen voor lopende verplichtingen. Idealiter zou deze verhouding 1:1 moeten zijn. Als het hoger is, houdt het bedrijf mogelijk te veel contanten bij de hand of heeft het een slecht incassoprogramma voor debiteuren. Als het lager is, kan dit erop wijzen dat het bedrijf te sterk afhankelijk is van de voorraad om aan zijn verplichtingen te voldoen.
Cash naar totale activa: Contanten/totale activa—meet het deel van de activa van een bedrijf dat in contanten of verhandelbare effecten wordt aangehouden. Hoewel een hoge ratio vanuit het oogpunt van een schuldeiser een zekere mate van veiligheid kan aangeven, kunnen overtollige contanten als inefficiënt worden beschouwd.
Verkoop aan vorderingen (of omzetratio): Netto-omzet/debiteuren—meet de jaarlijkse omzet van debiteuren. Een hoog aantal weerspiegelt een korte tijdspanne tussen de verkoop en het ophalen van contant geld, terwijl een laag aantal betekent dat het ophalen langer duurt. Door seizoensveranderingen zal deze verhouding waarschijnlijk variëren. Dientengevolge is een jaarlijks variabel gemiddeld verkoop/vorderingen-ratio het nuttigst bij het identificeren van betekenisvolle verschuivingen en trends.
Debiteurenratio: 365/Sales to receivables ratio: meet het gemiddelde aantal dagen dat debiteuren uitstaan. Dit aantal moet gelijk zijn aan of lager zijn dan de uitgedrukte kredietvoorwaarden van het bedrijf. Andere ratio's kunnen ook worden omgezet in dagen, zoals de verhouding kostprijs van verkopen naar schulden.
Kosten van verkopen naar schulden: Kosten van verkoop/handelsschulden: meet de jaarlijkse omzet van crediteuren. Lagere cijfers duiden meestal op goede prestaties, hoewel de verhouding dicht bij de industriestandaard moet liggen.
Contante omzet: Netto-omzet/netto werkkapitaal (vlottende activa minus kortlopende verplichtingen) - weerspiegelt het vermogen van het bedrijf om de huidige activiteiten te financieren, de efficiëntie van de werkgelegenheid in het werkkapitaal en de beschermingsmarge voor zijn schuldeisers. Een hoge cash turnover ratio kan de onderneming kwetsbaar maken voor crediteuren, terwijl een lage ratio kan wijzen op een inefficiënt gebruik van werkkapitaal. Over het algemeen is een omzet die vijf tot zes keer groter is dan het werkkapitaal nodig om een positieve cashflow te behouden en de verkoop te financieren.
HEFBOOMVERHOUDING
Hefboomratio's kijken naar de mate waarin een bedrijf afhankelijk was van leningen om zijn activiteiten te financieren. Als gevolg hiervan worden deze ratio's door bankiers en beleggers nauwlettend in de gaten gehouden. De meeste hefboomratio's vergelijken activa of nettowaarde met verplichtingen. Een hoge leverage ratio kan de blootstelling van een bedrijf aan risico's en bedrijfsdalingen vergroten, maar samen met dit hogere risico brengt ook het potentieel voor hogere rendementen met zich mee. Enkele van de belangrijkste metingen van hefboomwerking zijn:
Schuld / eigen vermogen ratio: Schuld/eigen vermogen—geeft de relatieve mix aan van het door investeerders verstrekte kapitaal van het bedrijf. Een bedrijf wordt over het algemeen als veiliger beschouwd als het een lage schuld / eigen vermogen-ratio heeft - dat wil zeggen een groter aandeel van het door de eigenaar verstrekte kapitaal - hoewel een zeer lage ratio kan duiden op buitensporige voorzichtigheid. Over het algemeen moet de schuld tussen 50 en 80 procent van het eigen vermogen bedragen.
Schuldgraad: Schuld/totale activa: meet het deel van het kapitaal van een bedrijf dat wordt verschaft door te lenen. Een schuldgraad van meer dan 1,0 betekent dat het bedrijf een negatief vermogen heeft en technisch failliet is. Deze verhouding is vergelijkbaar en kan gemakkelijk worden omgezet in de verhouding tussen vreemd en eigen vermogen.
Vaste waarde verhouding: Netto vaste activa/materiële nettowaarde—geeft aan hoeveel van het eigen vermogen is geïnvesteerd in vaste activa, d.w.z. fabrieken en apparatuur. Het is belangrijk op te merken dat alleen materiële activa (fysieke activa zoals contanten, inventaris, materiële vaste activa) in de berekening worden opgenomen en dat ze worden gewaardeerd minus afschrijvingen. Schuldeisers zien deze verhouding doorgaans graag erg laag, maar het grootschalig verhuren van activa kan deze kunstmatig verlagen.
Dekking van de rente: Inkomsten vóór rente en belastingen/rentekosten - geeft aan hoe comfortabel het bedrijf zijn rentebetalingen kan verwerken. Over het algemeen betekent een hogere rentedekkingsgraad dat de kleine onderneming extra schulden kan aangaan. Deze ratio wordt nauwkeurig onderzocht door bankiers en andere crediteuren.
EFFICINTIEVERHOUDING
Door het gebruik van krediet, voorraad en activa door een bedrijf te beoordelen, kunnen efficiëntieratio's eigenaren en managers van kleine bedrijven helpen om beter zaken te doen. Deze ratio's kunnen laten zien hoe snel het bedrijf geld inzamelt voor zijn kredietverkopen of hoe vaak de voorraad in een bepaalde periode wordt omgedraaid. Deze informatie kan het management helpen beslissen of de kredietvoorwaarden van het bedrijf passend zijn en of de inkoopinspanningen op een efficiënte manier worden afgehandeld. De volgende zijn enkele van de belangrijkste indicatoren van efficiëntie:
Jaarlijkse voorraadomzet: Kosten van verkochte goederen voor het jaar/gemiddelde voorraad: laat zien hoe efficiënt het bedrijf de productie, opslag en distributie van producten beheert, rekening houdend met het verkoopvolume. Hogere ratio's - meer dan zes of zeven keer per jaar - worden over het algemeen als beter beschouwd, hoewel een extreem hoge voorraadomzet kan wijzen op een beperkte selectie en mogelijk omzetverlies. Een lage omloopsnelheid van de voorraad betekent aan de andere kant dat het bedrijf betaalt om een grote voorraad aan te houden en mogelijk te veel voorraad heeft of verouderde artikelen vervoert.
Voorraadbezit periode: 365/jaarlijkse voorraadomzet—berekent het aantal dagen dat gemiddeld verstrijkt tussen de productie van afgewerkte goederen en de verkoop van het product.
Verhouding inventaris tot activa Voorraad/Totaal vermogen: toont het deel van de activa dat vastzit in de voorraad. Over het algemeen wordt een lagere ratio als beter beschouwd.
Debiteuren omzet Netto (krediet)verkopen/gemiddelde debiteuren—geeft een maatstaf voor hoe snel kredietverkopen worden omgezet in contanten. Als alternatief geeft het omgekeerde van deze verhouding het deel van de kredietverkopen van een jaar aan dat op een bepaald moment uitstaat.
Ophaalperiode 365/Accounts Receivable Omzet—meet het gemiddelde aantal dagen dat de vorderingen van het bedrijf uitstaan, tussen de datum van verkoop op krediet en inning van contanten.
SAMENVATTING
Hoewel ze op het eerste gezicht misschien intimiderend lijken, kunnen alle bovengenoemde financiële ratio's worden afgeleid door eenvoudig de cijfers te vergelijken die op de resultatenrekening en de balans van een klein bedrijf verschijnen. Eigenaren van kleine bedrijven zouden er goed aan doen zich vertrouwd te maken met ratio's en hun gebruik als volgapparaat om te anticiperen op veranderingen in activiteiten.
Financiële ratio's kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn voor eigenaren en managers van kleine bedrijven om hun voortgang te meten in de richting van het bereiken van bedrijfsdoelen en in de richting van de concurrentie met grotere bedrijven. Ratio-analyse, die regelmatig in de loop van de tijd wordt uitgevoerd, kan kleine bedrijven ook helpen bij het herkennen van en aanpassen aan trends die hun activiteiten beïnvloeden. Nog een andere reden waarom eigenaren van kleine bedrijven financiële ratio's moeten begrijpen, is dat ze een van de belangrijkste maatstaven zijn voor het succes van een bedrijf vanuit het perspectief van bankiers, investeerders en bedrijfsanalisten. Vaak hangt het vermogen van een klein bedrijf om schuld- of aandelenfinanciering te verkrijgen af van de financiële ratio's van het bedrijf.
Ondanks alle positieve toepassingen van financiële ratio's, worden managers van kleine bedrijven echter nog steeds aangemoedigd om de beperkingen van ratio's te kennen en de analyse van ratio's met enige voorzichtigheid te benaderen. Verhoudingen alleen geven niet alle informatie die nodig is voor het nemen van beslissingen. Maar beslissingen die worden genomen zonder te kijken naar financiële ratio's, de beslissing wordt genomen zonder alle beschikbare gegevens.
BIBLIOGRAFIE
Castüble, Tracy. 'Financiële ratio's gebruiken om prestaties te beoordelen.' Verenigingsbeheer . juli 1997.
Clark, Scott. 'Financiële ratio's zijn de sleutel tot slim zakendoen.' Birmingham Business Journal . 11 februari 2000.
Clark, Scott. 'Je kunt de theeblaadjes van financiële ratio's lezen.' Birmingham Business Journal . 25 februari 2000.
Gil Lafuente, Anna Maria. Fuzzy Logic in financiële analyse . Springer, 2005.
Hey-Cunningham, David. Financiële overzichten gedemystificeerd . Allen & Unwin, 2002.
Tauli, Tom. De Edgar Online Gids voor het decoderen van financiële overzichten . J. Ross Publishing, 2004.
